Glutton Berserker - Bölüm 054

Bölüm 054 Beyaz Kutsal Şövalye ile Yeniden Birleşme

Çeviremn: Uchuujin & Redaktör: F A E N

Myne’dan ayrıldıktan sonra kuru kafa maskemi taktım ve sonra kuzeydeki Babylon Kulesine doğru yöneldim.

Güneş batmaya başladı. En azından güneş tamamen batmadan şehre ulaşmak istiyordum.

Bu dileğin gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini bilmiyordum, ama yol boyunca herhangi bir canavar grubuna rastlamadan Krallık ve Gallia sınırına geri döndüm.

Bu noktanın ilerisi Krallıktı… Topraklar çorak değildi. Rüzgarla sallanan çiçekler ve diğer bitkiler görülebiliyordu.

Ve durduğum yer hâlâ Gallia’ydı. Havada kan kokusu vardı, zemin kuru ve çatlaktı. Hatta buranın ölüm ülkesi olduğunu söyleyebilirdiniz.

Gallia’dan uzaklaşırken Krallığın temiz havası ciğerlerimi doldurdu. Düşündüğüm gibi, bu duygu biraz rahatsız ediciydi.

Gallia sınırını geçtiğimde başka bir dünyaya adım atmış gibi hissettiriyordu. Aradaki fark çok acayipti.

Belki de Myne ile beraber savaştığımız Makine Meleği gibi, eski Gallia teknolojisinin etkisinden kaynaklanıyordu.

Yıkılmasının ardından 4000 yıl geçmesine rağmen, Gallia Krallığı’nın tam yeri hâlâ bulunamadı. Nedenini bilmiyorum.

Ama işte Babylon Kalesi buradaydı. Midem boş, bu yüzden acele etmeliyim.

Oh~, yüksek duvarlarla çevrenmiş bir şehirdi. Bu duvarların Gallia’daki canavar baskınlarını önlemek için bir çeşit set görevi gördüğünü söylüyorlardı. Bu nedenle, o kadar harcama yaptılar ki, şimdi neredeyse gökyüzüne ulaşıyorlar. Yüksekliği gerçekten muazzamdı.

Duvar, şehri dairesel bir şekilde sarıyordu.

Yaklaştım ve hafifçe dokundum. Bir tür metalden yapılmıştı… Veya bir alaşımdan. Kesinlikle demir değildi.

Canavarlar tarafından saldırıya uğradığında kolayca bükülmeyecek ya da kırılamayacak sert bir alaşımdan.

“Hey, Greed. Bu oldukça sert görünüyor. Bunu kesebilir misin, ha?”
“Ha!? Adamantitedan yapılsa bile, benim için sıkıntı olmaz. Neden kesmek istiyorsun?”
“Hayır, hadi bu konuşmayı keselim.”

Hee~. Greed’e göre, bu dış duvar adamantite denilen bir alaşımdan yapılmıştı.

Binlerce yıldır, bu duvarlar Gallia’dan gelen canavar baskınlarına karşı dayanmıştı, bu yüzden dayanıklılığı diğer metaller veya alaşımlardan tamamen farklı bir seviyedeydi.

Ayrıca, rafine etme yöntemi kaybolmuş; Gallia’da bulunan çeşitli şeylerden yapıldığı söyleniyordu.
“Bu şehirle ilgili bir şeyler biliyor musun?”
“Fuhn, bu kale benim için unutulmaz bir yer. Ama bu uzun zaman önceydi.”
“Heee~, tamam. İstersen bana anlatabilirsin, ya da istemiyor musun?”
“Cevabı zaten biliyorsun, değil mi? Ayrıca, o kadar da ilginç değil. ”

Greed belki de, bu kentin yapıldığı zamanlarda buradaydı.

Ancak, Greed bir silah. O sırada başka bir kullanıcı olmadığı sürece, bu şehrin inşasına nasıl katılabilirdi?

Sanırım böyle düşünmekte bir sıkıntı yoktu. Greed’i kullanan başka birisi… Benim gibi bir Ölümcül Günah yeteneğine sahip olmadan Greed ile başa çıkabileceğini düşünmek neredeyse imkânsız. Ne de olsa, Greed statülerimin hepsini almayı seviyor.

Greed sıradan biri tarafından başa çıkılamaz. Bir Kutsal Şövalye bile olsa statüleri kısa sürede kururdu.

Belki de geçmişte benim yeteneğime benzeyen bir yeteneğe sahip biri vardı.

“Hey, Greed. Eski kullanıcın nasıl biriydi?”
“Aniden ne oldu?”
“Bu konuyu bana anlatabilir misin?”

Aslında Greed bana hiç yalan söylemedi. Çok nadir, bazı zamanlarda
“….O”
“Bu kişiye, ne oldu?”
“Öldü. Beni yalnız bıraktı. Bu geçmişte kaldı, yapabileceğin hiçbir şey yok. ”

Tabii ki. Aksi takdirde, Greed şuan elimde olmazdı.

“Başka biriyle daha tanışacağımı düşünmezdim, ama gerçekten yaptm.”
“Başka bir [Oburluk] kullanıcısı mı?”
“Aynen öyle. Etrafta gezinmeyi bırak ve içeri gir.”

Eski günleri hatırlayınca, utandın mı? Ama bu kadar, Greed bana başka bir şey söylemedi.

O zaman, Bu şehrin girişi nerede?

Düşünürsem, Gallia’nın tam aksi yönü olan kuzeyde olmalı. Aksi takdirde, büyük ölçekli canavar baskınlarında kapı yıkılıp canavarlar içeri girebilirdi.

Duvar boyunca yürüdüm ve sonunda aradığım kapıyı buldum. Beklediğim gibi, şehrin kuzey kısmındaydı.

Muazzam… Büyük miktarda askerlerin girebileceği şekilde yapılmıştı.

Ön kapı şu anda açıktı. Birçok insan içeri girip çıkıyordu. Savaşçılar, tüccarlar ve süslü kıyafetli bayanları taşıyan bir sürü araba. Orduya ait bir araba gördüm. Üzerinde Kral’ın ordusunun amblemini fark ettim.

Kırsal kesimden insan ve yiyecek mi taşıyorlardı? Burada para kazanmaya çalışan birçok insan varmış gibi görünüyordu. Bu yolculuktaki insanların çoğunun yüzü beklenti doluydu.

Bende burada yaşayacağım için, nasıl hissettiklerini anlayabiliyordum. Ne kadar çok paran varsa o kadar iyi. O zaman endişelenecek bir şeyin kalmaz.

Bu yüzden, hadi kapıdan geçelim… Bunu yapmayı düşünürken, arkamdan atlardan gelen toynak seslerini duydum.

Bunlar yaklaşık 100 tane kadardı.

Arkama döndüm ve…aaahhhh.

Bu Krallık ordusuydu. Heart Ailesi’nin armasını taşıyorlardı.

Tıpkı benim gibi fark eden insanlar, yol açmak için kenara çekildiler. Ne de olsa, bu şehrin yeni efendisi olacak şövalyeydi.

Kurukafa maskemin altından onu aradım. O…… neredeydi!?

Askerler kapıdan geçmeye başlamıştı. Roxy’i hâlâ aralarında göremiyordum. Onu hemen görme isteğimi dizginleyerek, Kara Kılıcımı sıkıca tuttum.

Greed [Zihin Okuma] aracılığı ile benimle konuştu.

“Sabırlı ol. Sakinleş!”
“Kapa çeneni.”

Bunu biliyordum. İstesem bile, sakinleşemiyordum.
Sonra Greed, “Bu belirti… Onu buldum. Biraz arkada.” Dedi.
“Arkada mı… Oh!?”

Sanırım, şu an aptal biri gibi davranıyordum.

Greed’in dediği gibi, yürüyen askerlerin arkasına baktım ve onu beyaz bir ata binerken gördüm.

Sarı saçlarının daha da parlamasını sağlayan beyaz bir zırh giymiş Roxy, onu karşılayanlara el sallıyordu.

Yüzü her zamanki gibi göz kamaştırıcıydı. Onu Krallıkta en son gördüğümden çok daha fazla hem de.

Etrafındaki hava biraz farklıydı.

Belki de Babylon Kalesine gelmeden bir şeyler olmuştu. Bu Roxy, öncekinden daha çok Kutsal Şövalye gibi hissettiriyordu.

Sanki daha da büyümüş gibi hissettiriyordu… Bence.

Hâlâ şaşkın bir haldeyken Greed, “Fate, el sallamayacak mısın?” dedi.
“Böyle mantıksız şeyler söyleme.”

Roxy beyaz atıyla beni geçti. Mavi gözleriyle bana baktı.

Ancak, beyaz atıyla ilerlemeye devam etti.

Fark ettiğini sandım, endişelendim ama durum böyle değildi. Kurukafa maskesinin tanınmayı engelleme gibi bir işlevi vardı. Giydiğim sürece, Roxy beni Fate Graphite olarak tanımayacaktı.

Yapabilseydim çoktan yapardım…

Roxy sonunda kapıdan geçti. Bu benimle onun arasındaki mesafeydi. Aramızdaki şey artık eskisi gibi olamazdı. Yollarımız ayrıldı.

Bir sıra asker hâlâ arkasından geliyordu. Yüzlerinden ve vücut yapılarından, hepsinin eğitimli asker oldukları anlaşılabiliyordu. Hiçbir şikayetim yok.

Krallıkta ünlü olan Heart Ailesi’nin başının varlığı, askerlerin moralini bir üst seviyeye çıkarmıştı.

Tüm askerlerin şehre girmesi biraz süre almıştı. Bunun sayesinde burada tek kalmıştım ve gökyüzü çoktan yıldızlı bir gece olmuştu.

Peki, tamam. Roxy’nin enerjik yüzünü görmüştüm.

Şimdi, burası benim yaşayacağım şehir olacak. Her şeyden önce kalacak bir yer bulmam lazım. Bir han nasıl olur… Lezzetli yemekleri olan ve pahalı olmayan bir han.