Glutton Berserker - Bölüm 058

Bölüm 058 Tekrar, Savaşçı Mukuro

Çevirmen: Uchuujin & Redaktör: Faen_the_1134

Bardan çıkarken, kurukafa maskesini taktım ve iç çektim.

Arkada, çok miktarda insan hâlâ barın açılmasını bekliyordu. Bundan yola çıkarsak, Eris orda olduğu sürece barın gelişeceğini düşünüyorum. [Şehvet]yeteneğinin mest etme özelliği yüzünden mi…? Muhtemelen bundan fazlasıydı. [Oburluk]yeteneği sahibinin gücü azalsa bile, güçlü ruhları tüketerek gücünü tekrar kazandırabilir. Şehvet becerisinin de böyle bir şeyi olmalıydı.

Ayrıca, bir Ölümcül Günah silahına sahip değildi. Barda çalışırken özgürce silahla gezemezdi. Emin değilim ama benim Greed’im ve Myne’ın Sloth’u olduğu gibi, Eris’inde bir Ölümcül Günah silahı olabilirdi.

“Hey, Greed.”
“Ne oldu?”
“Eris’in Ölümcül Günah silahı var mı?”
“Bir fikrim yok. Dediği gibi onun hakkında neredeyse hiçbir bilgim yok. Onu geçmişte gördüğümde bile, hiçbir silah kullanmıyordu.”
“O zaman, hiç olmadı mı?”
“Hahaha, durum bu olmayabilir.”

Greed onu bilmiyordu. Elinden bir şey gelmezdi. Her iki şekilde de, Eris yalnızca bir gözlemci olacağını söylemişti. Eğer güvenilir biriyse, o zaman henüz gücünü araştırmaya gerek yok.

Hâlâ gündüz vaktiydi. Bir savaşçı olarak işimi yapıp para kazanmam gerekiyordu.
Burada yapılma şekli Başkent ile aynıydı. Sadece canavarı öldürdüğüne dair kanıt getirmen gerekiyordu. Eğer konu bir Ork ise o zaman Goblinlerde olduğu gibi kulaklarını getirmem gerekiyordu.

Gargoylelar için ise boynuzları olurdu. Her canavarın kendine özgü bir bölümü vardı, bu yüzden onları parçalara ayırıp takas merkezine getirseniz bile size bunun için fazladan ödeme yapmazlar. Yaşadığım handa asılı olan civardaki canavarların listesini okudum ve onayladım.

En kolay hedef Orklardı, çünkü Gallia’daki canavarların çoğunu onlar oluşturuyordu. Zaten daha önce orklarla savaştığımdan, kendi başıma halledebilirdim. Her durumda, bir birlik genellikle 100-200 Orktan oluşuyordu, bu yüzden hepsini öldürürsem biraz servet kazanabilirim.
Bu parayı yeni kıyafetler almak için kullanabilirim ve aynı zamanda Greed’in içinde yeni bir kın alabilirim. Bir süre ticari bölgede dolaştım. 2 büyük kenevir çanta satın aldıktan sonra, Babylon kale şehrinden çıktım.

“Bugün elimizden geleni yapalım.”
“İşte ruh budur. Çok fazla para kazan ve benim için yeni ve kaliteli bir kın satın al! ”
“Böyle lüks bir harcama yapmayacağım!”
“Nasıl bunu söylemeye cüret edersin! Her gün ne kadar zorluk çektiğimi bilemezsin.”
“Mesela?”
“Büyü okun yolunu kontrol etmek, oka doldurulan büyüyü ayarlamak ve serbest bırakmak.”

Un. Bu konuda ona borçlu olduğum doğru. Bunun hakkında onunla tartışamam. Greed’in kötü bir ağzı olabilir ama işini iyi yapıyor.

“Başka seçeneğim yok sanırım. Durum böyle olduğundan, beni iyi destekleyin.”
“Bunu bana bırak! Gahahaha.”

Ne kadarda inanılmaz bir özgüven. Her zamanki gibi. Belki de biraz onu taklit etmeye çalışmalıyım? Zaten Babylon’da bir savaşçının öne çıkması gerekiyordu.
Abartmaya gerek yok, en azından onurlu görünsem yeter.

Elbette, eğer büyük miktarda canavarı tek başıma öldürmeye devam edersem, diğerleri varlığımı fark etmeye başlayacaklar. Bundan hoşlanmayan insanlar kesinlikle yağmurdan sonra bambu filizlerinin baş vermesi gibi kendilerini gösterecekler. Eğer gergin olursa, gereksiz bir kavgaya dahil olurum.

Kendimi cesaretlendirerek kapıdan çıktım.
Ana caddede trafik çok yoğundu. Meydan okuma için yola çıkan savaşçılar ve tüccar kalabalığından oluşuyordu. Ohoo!? Ön kapıda toplanmış bir savaşçı topluluğu vardı. Oh, muhtemelen parti kurmak için toplanmışlardı.
Bunun benimle bir ilgisi yoktu.
Geçerken bir ses duydum. Arkamı döndüğümde, sert görünüşlü bir zırh giyen yaşlı bir adam gördüm.

“Oradaki kurukafa maskeli adam. Neden partimize katılmıyorsun? Bir kılıç ustası gibi görünüyorsun. Genelde önde duran adamımız yaralandı.”
“Beni mazur görün ama ben yalnız bir avcıyım. Kimseyle ilişki kurmayı düşünmüyorum.”

Adam cevabımı dinledikten sonra aramıza mesafe koydu. Bu beklemediğim bir reaksiyondu. Adam korkmuş bir biçimde bana,

“Beni affet. Tek başına dışarı çıkmak… Efendim, siz Eski bir Kutsal Şövalye olabilir misiniz?”

Oh, az daha unutuyordum. Görevlerini yerine getirmeyene ve sürgün edilmiş olan Kutsal Şövalyeler, mevkilerini geri kazanmak için bu şehirde toplanıyordu. Belki de onlardan biri olduğumu düşündüler. Her halükarda, Hado’yu öldürünce Kutsal Kılıç ustalığı elde ettim, yani Kutsal Şövalye gibiyim. Bu yüzden başımı sallarsam sorun olmaz.

“Şey, öyle bir şey.”
“Hii, o zaman özür dilerim. Kıyafetleriniz… böyle olunca. Her neyse kendimi bağışlatacağım.”

Haklıydı. Her yeri yırtık elbiseler giyen birinin eski Kutsal Şövalye olduğunu söyleyebilmenizin imkan yoktu. Kutsal Şövalyeler gururluydular, bu yüzden özel tasarlanmış ekipmanlar giyme eğilimindeydiler.
Gözlerimi toplanan savaşçılara çevirdim. İşte bu. Aralarında 3 tane eski Kutsal Şövalye olduğunu söyleyebilirdim. Auraları diğer savaşçılardan farklı olduğu için ayırt etmesi kolaydı. Gözleri hırsla parlıyordu.

İsim yapmak için burada olmalarının bir mazuru yoktu. Sonra Greed [Zihin Okuma] aracılığı ile,

“Belki de Krallık ordusu Tenryu ile meşgulken, bir miktar şan çalmaya çalışıyorlar. Eski sahiben daha dün geldi. Bu yüzden henüz herhangi bir hamle yapamazlar.” dedi.
“O zaman Roxy buraya gelmeden önce eski Kutsal Şövalyelerle anlaşmışlardı, değil mi?”
“Bu doğru. Buradaki Krallık ordusu bile, canavar zapt etme yoluyla kendilerine isim yapabilirler.”

Babylon’da kesinlikle bir şeyler dönüyordu. Roxy için iyi olabilir… Ama şimdi Gallia’ya daha fazla yaklaşan Myne konusunda biraz endişeleniyorum.
Bu hoşnutsuzluğu kendime saklayarak kapıdan geçtim.
Omzumdaki boş çantalarla birlikte, güneydeki Krallık ve Gallia sınırına doğru yürüdüm.

Görebildiğim kadarıyla sınırın ötesinden gelen canavar yoktu. Bu durumda Gallia’nın derinliklerine inip kalabalık canavar grupları arayacağım.

“Gallia’nın kan kokan havasına hâlâ alışamadım.”
“Alış artık.”

Sınırın ötesindeki hava çok farklıydı. Bu havada muhtemelen yediğim yemeğin tadı kaçacaktır. Çantamdan bir tane kurutulmuş et çıkardım ve çiğnedim. Err, bu kan kokusu çiğ et yiyormuş gibi hissetmeme neden oldu.
Ueeeee…
Isırdığım et parçasını çantama geri koydum. Sonuçta geç kalıyordum.

“Mümkünse öğle yemeğinden önce Krallığa dönmek istiyorum.”
“Bu sana bağlı Fate.”

Kesinlikle bu doğru. Myne ile beraber Gallia’da gezerken, onlarla savaşmak istemesem bile birkaç Ork gurubuyla karşılaşmıştım. Bu yüzden onları bulmak zor olmamalı. Yürümeye devam ederken bir grup Ork buldum— Boyutu tek bir bölük kadardı.

“Gerçekten Gallia’da her yerde Orklar var.”
“İyi yaşam güçleri, ürüme kuvvetleri olan ve hızlı büyüyen bir canavar türü. İnsan bir kadına bile tecavüz etseler doğurganlıkları yüksek olduğu için hamile kalır. Bir anneden aynı anda 20 tane doğar ve annelerinin karnından zorla çıkarlar. Ayrıca annelerinin cesedini yiyerek hızlıca büyürler.”
“…Böyle bir açıklamaya gerek yok!” (Ç.N. Greed sana bir şeyler anlatmıyor diye kızıyordun bir karar ver. :D)
“Fuhh, basitçe nasıl olduğunu anlattım.”

Canavarların insanları yeme alışkanlığı olduğunu biliyordum ama daha önceden üremek için insanları kullandıklarını bilmiyorum. Bundan sonra bir şeyler yemeyi planlıyordum, bu yüzden bunları duymak ağzımda kötü bir tat bıraktı. Hasta hissederken, Ork birliğine yaklaştım.

“Ah, biraz sonra başlayacağım.”
“Ne yapıyorsun, Fate! Neden bu kadar sıkıcısın.”
“Shaddap”

Bir savaşçı partisi Ork birliğini keşfetti ve önümdeki savaşa dahil oldular. Bu canavar avcılığının yazılı olamayan kuralıydı, ilk gelen her şeyi alır. Önceden anlaşmadan süren bir savaşa katılmak bir davranış ihlali olarak kabul edilir. Birinin bu kurala uyması gerekmez ama eğer birçok kez ihlal ederse Babylon’daki diğer savaşçılar tarafından dışlanır.

Genellikle yalnız avlandığım için bunu yapmak benim için bir sorun yaratmaz. Ancak beni işaret parmaklar olsun istemiyorum, bundan kaçınmak istiyorum.

“Fate, engel ol. Çal! Özel kılıfım orada duruyor.”
“Mantıksız şeyler söyleme.”

Savaşçıların partisi oldukça iyi iş çıkarıyordu ve biraz daha izin verilirse kazanacaklarmış gibi görünüyordu. Karışmasam bile iyi olacaklardı, ama zaman geçiyordu. Başka bir yöne baktım… Batıdan gelen 2 tane Ork birliği vardı—400 kişilik bir takviye mi? Onları yalnız bırakırsam, savaşan parti büyük kayıplar verebilirdi.

“Görünüşe göre, bizim sıramız geldi.”
“Öyle görünüyor.”

Kara Kılıç Greed’i çektim ve diğer Orklara doğru yöneldim.