Glutton Berserker - Bölüm 156

Bölüm 156 – Ruhlar Dünyası

Gözlerimin önünde bembeyaz bir dünya uzanıyordu.

Bu manzarayı tanıyordum. Luna’nın yarattığı ruhlar dünyasıydı.

Meğerse Seto’yla konuştuktan sonra Roxy’nin dersinde uyuyakalmışım.
Sanırım fark etmeden masaya yaslanıp sızmıştım. Açıkçası, Roxy şu an bana fena halde sinirleniyor olmalı.

Yakın zamanda uyanmasam iyi olur…

[Luna.]

Bu dünyanın sahibine seslendim ama cevap yoktu. Yalnızca sessiz, beyaz boşluk karşılık verdi.

[Greed.]

Luna’yla birlikte, ruhlar dünyasında eğitimlerimde bana yardım eden partnerime de seslendim.

Ama sonuç aynıydı. Alıştığım o kibirli ses de cevap vermedi.

Acaba bu ruhlar dünyasında kaybolmuş muydum?

Hayır, hayır. Bu dünya, Luna’nın kalbimi ve ruhumu Oburluk yeteneğinden korumak için yarattığı bir yerdi. Luna burada, bir yerde olmalıydı.

Defalarca adını çağırdım ama yine de ses gelmedi.

[Ne oluyor burada…]

Beklenmedik durum karşısında şaşkına dönmüştüm. Bakışlarım yere kaydı. Ve orada… kendi gölgemi gördüm.

Garipti… Burası ruhlar dünyasıydı. Ruh bedenim nasıl olur da burada gölge düşürürdü?

[Neden… gölgem var?]

Eğilip dokunmaya çalıştım.

[Dokunma!]

Gölge bükülüp elimden kaçtı.

O kadar kaçmaya çalışıyordu ki, başladığı yerden ayrıldı.

Sanki kendi iradesi varmış gibi.

[Sen…]

Gölge yükseldi ve şekil aldı. Tanıdık bir siluet.

Sanki aynaya bakıyordum. Ama bu gölge formunu benden ayıran birkaç şey vardı.

Parlak, itici kırmızı gözlere sahipti.

İşaret parmağını bana doğrultmuştu, yüzünde çirkin bir gülümseme belirdi. Sonra gölge genişledi ve elinde bir kılıç oluşturdu. Ama garip bir kılıçtı.

Kabzası yokmuş gibi görünen, dümdüz, simsiyah dev bir kılıç. Sanki yalnızca güçlü darbeler için dövülmüş demir bir levha. Ölümcül günah silahlarını—Greed, Sloth, Envy’yi—anımsatıyordu.

Düşmanca bakıyordu. Gözleri olağanüstü bir nefretle doluydu, sanki ben onun en büyük hedefinin önünde bir engeldim.

Tehlikeli.

Çünkü çıplak elleydim. Silahsız, böyle bir düşmana karşı çıkmak ölüme davetiye çıkarmak demekti.

Ama gölge zaten harekete geçmiş, boğuk bir kükreme eşliğinde saldırıya başlamıştı.

Dev siyah kılıç üzerime indi.

[Ne!?]

Son anda hamleyi atlattım. Ama kılıcın indiği yerde siyah bir aura patladı, beyaz zemini anında boyadı.

Ve aynı anda, bedenim acıyla sarsıldı.

[Kaçmama rağmen hasar aldım… bu neydi böyle?]

Gölge hiç umursamadı, ikinci darbeye hazırlanıyordu.

Kaçacak zamanım yoktu. Engellemek için silaha ihtiyacım vardı.

Ama elimde yoktu.

Burada ölecek miydim…

『Beklettim.』

[Greed!]

Partnerim bir ışık parıltısıyla elimde belirdi.

Onun gelişiyle cesaretlenip saldırıyı karşıladım.

『Zorlanıyor gibiydin.』

[Bu herif de neyin nesi böyle?]

『Bunu sen de anlamalısın.』

[…]

Gölgemden doğmuştu. Bana benziyordu.

『Evet, doğru tahmin ettin. O, Oburluk yeteneği tarafından çürütülmüş diğer sensin. Artık Luna’nın yarattığı ruhlar dünyasına zorla sızacak kadar güçlendi.』

[Bu demek oluyor ki…]

『Evet. Şimdiye kadar, Oburluk seni tamamen yutacağı anı bekliyordu. Ama şimdi kendi gücüyle seni yok etmeye çalışıyor. Unutma, burada ölmek ruhunun ölmesi demek.』

[Yani burada beni öldürürse…]

『Oburluk yeteneği bedenini ele geçirir ve gerçek dünyada kudurur.』

Kahretsin! Eğer burada ölürsem, Hauzen’i yerle bir eder.

Kılıcıyla aramı açmaya çalışırken Greed devam etti.

『İşte bu yüzden Luna bu dünyayı kontrolünü kaybetti. Benden yardım istedi, ben de geldim.』

Ama bu kez Greed kılıç formundaydı. Daha önce ruhlar dünyasında hep insan formunda belirirdi.

『Üstelik gücü bir şekilde fırlamış. Nedenini bilmiyorum.』

[Ah… sanırım benden kaynaklı olabilir.]

『Demek sebebini tahmin ediyorsun.』

Siyah kılıç elimdeydi, içim biraz rahatladı.

[Hadi gidelim, Greed.]

『Git.』

Gölgenin saldırısını savuşturup karşı hamle yaptım.

Ama gölge vücudunu büküp aldığı hasarı en aza indirdi. Bir gölge kolu ayağımın dibine düştü.

Artık kılıcı kullanmakta zorlanacaktı.

İlk defa geri çekildi.

[Ne oldu az önce?]

『Bu formun gizli tekniği. Burada sınır yok, hatırlıyorsun değil mi?』

[Evet… o hâlde elimden geleni yaparım.]

Greed’i yay formuna çevirdim ve gizli teknik olan Kanlı Keklik’i kullandım.

Burası ruhlar dünyasıydı. Durumlarımı feda etmeme gerek yoktu.
Sanki %100 statümü feda etmişim gibi kullanabilirdim. Bunu düşünerek tekniği mutasyona uğratıp 《Kanlı Keklik Haçı》’na dönüştürdüm.

Normalde bunu yapmak beni öldürürdü.

Simsiyah, çift sarmal yıldırım gölgeye çarptı.

Gölge çığlık atıp kılıcıyla engellemeye çalıştı ama gücüm karşısında boşunaydı.

Şekli bozuldu, parçalandı.

Ve ilk defa anlaşılır bir şey söyledi.

[Sen… bensin…]

Bunu duyduktan sonra son darbeyi vurdum. O nefret dolu yüzünü artık görmek istemiyordum.

Gölge eriyip siyah bir sıvıya dönüştü. Ardında bıraktığı tüm siyah lekeler de kısa sürede kayboldu.

[Bir şekilde onu yendik.]

Greed’in sesi geldi, ama elimdeki kılıçtan değil, arkamdan.

Arkamı döndüm. İnsan formundaydı. Yanında Luna da duruyordu.

[Her şey yolunda gittiğine sevindim. Bir an endişelendim.]

[Luna, o gölge… bana tekrar saldırmasını engelleyebilir misin?]

Son sözleri hâlâ zihnimde yankılanıyordu.

[İmkânsız. Çünkü o da senin bir parçan. Yalnızca Oburluk tarafından kirletilmiş hâli. Sen bu yeteneğe sahip olduğun sürece ondan kaçış yok. Şimdilik kalbin ve ruhun çok fazla erimediği için kolayca yendin. Ama…]

[Bir gün benden güçlü olabilir.]

[Evet. Ben bu duvarı Oburluk seni yutmasın diye yaptım. Ama aynı anda Oburluk da bu duvarı aşmanın yolunu arıyor. Üzgünüm…]

Görünüşe göre Luna’nın yapabileceği başka bir şey yoktu.

[Hâlâ zaman var. O zamana kadar üstünlük sende.]

Greed omzuma dokunarak ekledi.

Başımı sallayıp Luna’ya döndüm.

[Böyle bakma lütfen. Buraya kadar gelebildiysem bu Luna sayesinde.]

[Teşekkürler, Fate.]

[Asıl ben teşekkür etmeliyim. Teşekkürler, Luna. Mmm, bu arada bir şey sorabilir miyim?]

[Sor.]

[Eğer Oburluk beni ele geçirirse sana ne olacak?]

Kız gülümseyerek cevap verdi.

[O zaman sonsuz cehennemin derinliklerine düşerim.]

Söylediği şeyin ağırlığıyla uyuşmayan bir yüz ifadesi vardı. Yanındaki Greed bile ağzı açık kalmıştı.

Bu iki kardeş… Kendilerine karşı hep kayıtsız davranıyorlar.

Her hâlükârda, o gölgeye kaybetmemem için daha büyük bir sebep oldu.

[Pekâlâ, artık sabah olmak üzere. Fate ruhlar dünyasından ayrılmalı. Ben de bu sırada az önceki savaşın verdiği hasarı onaracağım.]

Luna bunları söyledikten sonra beni gerçek dünyaya geri gönderdi.