Glutton Berserker - Bölüm 163

Bölüm 163 – Greed’in Umudu

Kadim kapının öte tarafında, solgun beyaz duvar ve tavandan oluşan bir geçit uzanıyordu.

[Bu… askerî bölgedeki araştırma tesisine benziyor.]

Başımı kaldırıp bakarken Roxy de onaylayarak başını salladı.

[Gerçekten öyle. Hem de inanılmaz sağlam, ayrıca ışığı daha parlak yansıtıyor.]

[E doğal. Bu saf Gallia teknolojisi. Başkentteki taklitlerle kıyaslama bile.]

Eris, parmaklarını duvara sürerek yorum yaptı.

[Hauzen’in yeraltısında böyle bir Gallia kalıntısı olduğunu görmek şaşırtıcı. Dünyayı dolaşmama rağmen burayı bilmiyordum.]

[Dünyayı dolaşmak ha… Ben o kadar uzağa gidemedim.]

Benim en uzağa gidişim Gallia olmuştu. Eris geçmişte Envy ile seyahat ettiğini, şimdi olduğu gibi onunla beraber gezdiğini söylemişti.

Ben de bir gün gördüğüm yerlerin ötesine gitmek istiyordum.

[Hey Fate, denizi gördün mü hiç?]

[Nedir o?]

İlgimi çekerek kafamı yana eğdim. Roxy ise daha az meraklıydı.

[Kitaplarda okudum. Gallia’nın en güneyinde devasa bir göl olduğu yazıyordu.]

[Eh, deniz de öyle görünür işte. Her şey bittiğinde oraya götürürüm sizi. Belki Fate’e deniz suyunu içiririm.]

Eris keyifle sırıtıyordu.

Kötü bir şey çıkmasın?

[Ne planlıyorsun?]

[Bilgisiz Fate’le eğlenmeyi.]

[Lütfen yapma.]

[Ahaha.]

Neşeli kahkahasından sonra devam etti.

[Biliyor musunuz, o denizin ötesinde ne var?]

[Hayır. Okuduklarımda da yazmıyordu.]

[Ben nereden bileyim?]

[Fate denizin ne olduğunu bile bilmiyor, ötesini bilse şaşardım.]

[Tamam tamam, cahilliğimi bağışlayın.]

Eris beni aydınlatmaya koyuldu.

[Yeni bir kıta. Keşfedilmemiş topraklarla dolu. Belki de krallığın tamamından daha geniş.]

[Gerçekten mi!?]

[Un. Ben geçip gitmiştim oraya. Ama tek başıma o devasa kıtayı keşfetmek imkânsızdı.]

[Anladım… Peki güçlü canavarlar var mıydı orada?]

Bu soruma Eris’in yüzü dondu.

[Gerçekten bilmiyorsun ha. Ah, Greed’in kişiliği işte.]

[Oburluk gücünü uyandırana dek hiçbir şey bilmiyordum. Sonrasında çalıştım ama…]

[Öyle bakma. Anlıyorum. Aslında, o yeni kıtada hiç canavar yok. Sadece normal hayvanlar.]

[ [ Eeeee!? ] ]

Hem ben hem Roxy şaşakaldık.

Çocukluktan beri canavarların dünyamızın gerçeği olduğunu bilerek büyümüştük. Onlarsız bir dünya düşünmek akıl almazdı.

[Gerçekten öyle huzurlu bir yer mi var?]

[Un.]

[Peki neden insanlar denizi aşmayı hiç denememiş?]

[Orasını bilmem. Ama önce Gallia’yı geçmek gerek. Oradaki canavar sürüleri yüzünden kimse düşünmemiştir.]

[Doğru… mantıklı.]

Eris’e göre Gallia, dev bir engeldi. Güneydeki ork kolonisi de cabasıydı.

Sıradan insanlar için orayı aşmak imkânsızdı.

[Gallia’nın sınırları aslında bugünkü krallığı da kapsıyordu. Ama denizin ötesine geçemediler. Ben gittim, gördüm. Orası gerçekten özgürdü.]

[Gallia’nın etkisinin olmadığı bir yer…]

[Doğru. Belli ki önemini henüz anlamadınız. Ama sorun değil. Önce Myne, sonra da Kapı meselesi.]

[Haklısınız. Belki şimdi kavrayamıyoruz. Ama her şey bitip Eris-sama bizi oraya götürdüğünde anlayacağız.]

[İşte bu!]

Roxy’nin hızlı kavrayışı Eris’i mutlu etmişti.

Benim içinse hayali bile zordu. Canavarsız bir dünya… barışçıl, belki huzurlu.

Greed daha önce bu konuda bir şeyler söylemişti ama hep üstünü kapamıştı. Genelde kötü şeyleri gizlerdi zaten.

Çok sessiz kalınca dayanamadım.

『Ne var?』

[Eris denizi geçtiğini söyledi.]

『Gerçekten çılgınca bir şey yapmış.』

[Neden?]

『Çünkü bu Benim yapamadığım bir şey.』

Dudaklarım seğirdi.

[Kıskandın mı yoksa?]

『Ha!? Ne münasebet. Ben sadece bir kılıcım. Özgürlük umurumda olmaz.』

[O zaman, seni de götüreceğim.]

Zihnimde hafifçe gülümsediğini hissettim. Mutluluktan mı, alaydan mı, emin değildim.

Eris benim kendi kendime konuştuğumu görünce sordu.

[Greed ne dedi?]

[Sana çılgın dedi.]

[Ahaha, tam onluk laf. Ama aslında… yeni kıtayı en çok görmek isteyen kendisi.]

Tam o sırada Greed patladı.

『Yeter artık! Hadi yürüyün. Libra’nın tehdidini unuttunuz mu!?』

[Biliyorum, bağırmana gerek yok.]

Sadece ben duyabiliyordum. Yine de şaşırtıcıydı; Greed gerçekten yeni kıtayı görmek istiyordu.

Kendi başına gidemezdi. Ama ben götürebilirdim. Çünkü bunca zamandır bana hep destek olmuştu.

[Greed.]

『Ne var?』

[Bu iş bittiğinde sana yeni kıtayı göstereceğim.]

『…..istediğini yap.』

[Evet, yapacağım.]

Greed hakkında nadir bir şey öğrenebilmiştim. Onunla yalnızken asla böyle konuşamazdım; Eris ve Roxy sayesinde konular genişliyordu.

Bir ekibin içinde olmak güzeldi.

Uzun koridorda ilerlerken sonunda ileriden parlak bir ışık gördük.

Çıkış mıydı?

İkimiz de aynı şeyi düşündük ve adımlarımız hızlandı. Derken koşmaya başladık.

Ve sonunda gördük.

[Bu…]

Kraliyet Başkenti ile kıyaslanabilecek büyüklükte bir şehir karşımızdaydı.

Yeraltında olmamıza rağmen, gökyüzündeymişiz gibi aydınlıktı. Çünkü yukarıda, havada asılı duran kocaman parlak bir küre, güneş gibi ışık saçıyordu.