Glutton Berserker - Bölüm 167

Bölüm 167 – Güçlerin Çakışması

Hayaletler avlunun etrafına toplanıyordu.

Sanki birazdan başlayacak savaşa tanıklık etmek için gelmişlerdi. Bilinçleri yoktu belki, ama içgüdüleriyle hissediyorlardı.

Ben bile Myne’den yayılan o baskıya kapılıyordum. Kafam “İleri git” derken, bedenim “Dur” diye bağırıyordu.

İlk defa böyle bir his yaşıyordum.

Şimdiye kadar Tenryu ya da başiblis gibi benden güçlü düşmanlarla dövüştüm. Ama şu an hissettiğim şey, hiçbiri Myne ile kıyaslanamazdı.

Onunla yolculuk ederken güçlü olduğunu hep biliyordum.

Ama artık o düşünceyi değiştirmem gerekiyordu.

『Ne kız ama. Bu Ben bile yanılmışım. Myne… hatırladığımdan da güçlü.』

Greed’in dediği gibi, Myne’nin etrafındaki hava bambaşkaydı.

Onun etrafında küçük yıldırımların çaktığını görebiliyordum.

『Myne artık ciddi. Avluya adım attığın an dövüş başlar.』

Onunla konuşarak çözebileceğimi düşünmek fazla safçaydı.

Eğer öyle olsaydı buraya kadar gelmezdik.

Yine de söylemek istediklerim vardı.

[Sonunda buraya geldik… Birbirimizi anlamanın tek yolu bu mu gerçekten?]

Aaron bir keresinde bana söylemişti.

İnsanlar birbirini anlayamazsa, istemeseler de çatışma kaçınılmaz olur. Özellikle de inançlarını savunmaları gerekiyorsa.

Benim görevim, “Ona Ait Olan”ın kapısını açılmadan durdurmak.

Ama Luna’nın dediğine göre, Myne asla vazgeçmeyecekti. Binlerce yıldır beklediği şey buydu.

Buraya gelmek demek, kimin inancının kazanacağına karar vermek demekti.

Kim kazanırsa kazansın, kaybeden acı çekecekti.

[Myne’in yaptığını yanlış bulmuyorum. Ama benim de geri adım atma hakkım yok.]

Onun beni dinlemesini istiyorsam, önce onu yenmeliydim.

Arkamda duran Eris’e bir bakış attım.

O anda bir silah sesi yankılandı.

Eris bana bir phalanx mermisi sıktı.

Solgun beyaz bir ışık vücudumu sardı. Böylece tek ölümcül darbeye dayanabilecektim.

[Myne’in saldırıları çok güçlü, dikkat et.]

[Hazırım zaten.]

Myne tek bir sıçrayışla önümdeydi.

Rahat bir duruşu vardı ama gözleri kızıl parlıyordu.

Doğrudan bana yöneldi.

『Geliyor. Myne’in darbeleri inanılmaz ağır. Kabzemi sıkı tut.』

Çelik çarpışmasının tok sesi yankılandı.

Kara kılıç ile kara balta çarpıştı. Greed’in dediği gibi, darbe çok ağırdı.

O kadar güçlüydü ki ayaklarım zemine gömüldü.

Ve bu sadece ilk vuruştu. İçimden acı bir tebessüm ettim.

『Onu geri it! Devamlı saldırırsa sonunda ezilirsin.』

[Biliyorum.]

Ama kılıcımla baltasını doğrudan geri itmeyi başaramıyordum.

O yüzden baltanın yönünü değiştirmeye karar verdim.

Kara balta, kılıcımın uzunluğu boyunca kaydı, kıvılcımlar saçtı. Ardından zemini yararak toprak ve taşları havaya savurdu.

Ben de o fırsatı kullanarak yana sıçradım.

『Fate!』

Ama Myne hiçbir tereddüt göstermeden o dumanın içinden fırlayıp yeniden üzerime geldi.

Ve bu seferki darbesi, ilkinden bile iki kat güçlüydü.

Kılıç ve balta bir kez daha çarpıştı, kollarımdan aşağıya beklediğimden daha ağır bir baskı indi.

Kalbim hızla atıyordu. Bu farklıydı… Daha önce dövüştüğüm kimseyle aynı değildi.

Sadece iki darbe almıştım, ama bundan sonrası daha da ağır olacaktı.

[Ama yine de söylemek zorundayım, Myne.]

[…..]

Onun kendisi hakkında konuşmayı sevmediğini biliyordum. Ama yine de…

[Luna’dan duydum.]

[!?]

Yüzündeki donuk ifade çatladı.

[Lu…na…]

O dudaklarından çıkan kısık ses kulağımdan kaçmadı.

[Evet. Bana her şeyi anlattı.]

Tam onunla konuşmaya başlayacakken, başka biri araya girdi.

Kan kırmızısı bir dokunaç önüme fırladı.

Tehlikeyi hissedip geri sıçradım.

[Tsk, iyi kaçtın. Ne yazık.]

Yerden çıkan sıvı bedeniyle Shinn ortaya çıktı.

İnsan değil, yüzlerce canlı varlıktan oluşmuş tek bir kolektifti.

Bana değil, Myne’e döndü.

[Sana yeterince zaman verdim. Daha fazla bekleyemem.]

[…..]

[Hadi, bitirelim. Onları öldür.]

[…..]

[Kapıyı açmazsan dileğin asla gerçekleşmeyecek.]

[…..]

[Yüzyıllardır bu anı beklemedin mi? Artık çok yakın, Myne.]

Shinn yaklaştı, kulağına fısıldadı.

[Herkes seni bekliyor. Yine ihanet mi edeceksin?]

[Etmeyeceğim.]

[O hâlde ciddileş. Karşındakiler yolumuza çıkıyor. Onlara gerçek gücünü göster.]

Binlerce yıl boyunca dileğini beklemişti.

Eğer Luna’nın söyledikleri doğruysa… ben de onun yerinde olsam dayanamazdım belki.

Shinn onun en zayıf noktasına dokunuyordu. Myne’nin gözleri bile kararmıştı.

Shinn bana döndü, yüzünde zaferden emin bir sırıtışla.

『Fate, çok tehlikeli!』

[Oradan uzaklaş, Fate!]

Eris, bana geri çekilmem için Shinn ve Myne’nin önüne ateş açtı.

Greed ve Eris aynı anda beni uyarıyordu. Bu başlı başına tuhaf bir şeydi.

Çünkü Myne, Öfke’nin taşıyıcısıydı.

Onunla yolculuk ederken bana söylemişti.

Ama o gücün gerçek hâlini hiç görmemiştim. Çünkü hep ifadesiz yüzüyle baltasını sallamıştı.

Peki, gerçekten öfkelenirse ne olurdu?

『İşte bu Myne’nin gerçek hâli.』

Greed sırıttı.

Arkamda, Eris’in yüzünde endişe vardı. Çünkü bunun beni zorlayacağını biliyordu.

Ve ilk defa Myne’nin gerçek görüntüsünü gördüm.

Gözleriyle aynı renkte bir aura taşarak etrafa yayılıyordu.

Alnından iki boynuz çıkmıştı. Tüm vücudunu kaplayan işaretlerse bembeyaz yanıyordu.

『İyi dinle Fate. Bu, Wrath’ın tam gücüne kendini bırakan birinin görünüşü. Bu noktadan sonra bizi duyamaz. Aynı Gluttony seni ele geçirdiğinde olduğu gibi.』

[Demek Öfke’nin tam kudreti bu…]

『Evet. Sen yalnızca yarı-açlık hâline girebiliyorsun. Oysa Myne tüm gücünü saldı.』

Artık geri dönüş yoktu.

『Myne harekete geçecek. Bu kez çok ciddi.』

Zaman daralıyordu.

『Saldırıları az öncekinden kat kat güçlü olacak.』

Ben de yarı-açlık hâlini serbest bıraktım.

Myne ise gözden kaybolacak kadar hızlıydı. Sloth iki kat ağır olmasına rağmen bu hızdaydı.

『Biz de tüm gücümüzü salmalıyız. Yoksa saldırılarını karşılayamazsın.』

[Evet, hadi gidelim, Greed!]

Ruhlar âleminde yaptığım tüm antrenmanın sonucunu göstereceğim.

[Greed!]

『Fate!』

Seslerimiz üst üste bindiği anda, kara kılıç siyah bir ışık saçtı.

O ışık bedenimi sardı.

[『Crossing!!』]