Glutton Berserker - Bölüm 168

Bölüm 168 – Çakışma

Öfkeye kendini kaptıran Myne ağır bir darbe indirdi.

Diğer yandan Shinn’in kırmızı dokunaçları kaçış yolumu kapatıyordu.

「『Çekil önümden.』」

Dokunaçları kesip yoluma devam ettim. Bu kez kocaman kırmızı bir slime formuna giren Shinn’e doğru atıldım.

[Aaa, rakibin ben değilim ki.]

Dedi ve yine yerin altına süzüldü.

[Eris, Shinn nerede?]

[Şu gölgeli yerde.]

Siyah süngülü tüfeğini doğrultup ateşledi.

Oradan kırmızı sıvı fışkırmaya başladı.

[İyi, işte bu. Myne’ye dikkat et, şu an tamamen Öfke’ye kapılmış durumda. Doğru zaman geldiğinde Phalanx ve Phantom mermileriyle seni destekleyeceğim.]

[『Güveniyorum sana.』]

[Ayrıca Shinn’in çok fazla müdahale etmesini engelleyeceğim. Bu yüzden dövüşü açık bir alana çekmek daha iyi olur. Yani…]

[『Senin görüş açına girmemem gerekiyor, değil mi?』]

[Doğru bildin. Ahahaha, Çakışma’nın etkisi açıkça belli oluyor. Sesin Greed’inkiyle üst üste geliyor.]

Böyle bir durumda bile Eris şakalaşabiliyordu.

Ama bana göre Eris de Envy ile Çakışma halindeydi. Çünkü hareketleri normalde olduğundan çok daha keskinleşmişti.

‘Çakışma’, günah silahı kullananla silahın ruhunun senkronize olduğu hâldi.

Yani şu an ben hem kendimdim hem de Greed.

İki zihin, tek beden. Kara kılıç sanki kendi uzvum gibiydi.

Ve en büyük avantajı…

Artık Myne’in saldırılarını kolayca karşılayabiliyordum.

Her çarpışmamızda çıkan şok dalgaları çevredeki binaları yıkıyordu.

Dövüşün başından beri ilk kez üstünlük bendeydi. Baltası her vuruşta ağırlaştıkça Myne’nin hızını düşürebiliyordum.

[Myne, ben de güçlendim.]

Belki beni duymuyordu ama yine de söyledim.

Bu hâli, Gluttony beni ele geçirdiğindeki hâle çok benziyordu.

Greed ile birleşince onun bilgisine de erişebiliyordum.

Wrath tamamen serbest kalmadan önce Myne’yi durdurmalıydım.

Neyse ki bakışları sadece bana kilitlenmişti. Eris arkada, Shinn çevredeydi ama Myne’nin hedefi bendim.

Çakışma bana yalnızca Greed’in bilgeliğini değil, dövüş tecrübesini de veriyordu.

Sanki iki beyin aynı anda çalışıyordu.

Tek sorun, bazen konuşurken Greed’in sesi benim sesime karışıyordu.

Ama senkronizasyon sonunda tamamlandı. Çakışma’nın gerçek gücünü gösterebilirdim.

[GELİYORUM, MYNE!]

Yine kara kılıcımı savurdum.

Bu sefer onunla başa baş güreşebiliyordum, ama hâlâ sınırlarım vardı.

Uzaklardan bir silah sesi geldi.

Mermi, kara baltanın sapına çarptı. Myne’nin kavrayışı bir an gevşedi.

[Hah!]

Karnına tekmeyi indirdim.

Bu kadarını göze almıştım. Sonunda özür dileme sırası gelecekti.

[Guuh!]

Myne’nin küçücük bedeni bir binanın duvarına çarptı.

Hemen peşinden gittim. O tekmeyle Sloth’u bırakmasını ummuştum.

Ama hâlâ sıkıca kavrıyordu.

Molozların arasından sanki hiçbir şey olmamış gibi çıktı. Ağır taşları tüy gibi kaldırıyordu.

Bir sonraki anda üstüme tepeden baltayı indirmişti bile.

Kaçmak için gövdemi çevirdiğimde, tekmesi beni yakaladı.

Benim sıramdı: bu kez bina yıkıntısının altında kaldım.

[Kahretsin… O doğuştan bir savaşçı.]

(Doğru. Bu Ben dövüşte iyiyimdir ama Myne bu amaçla yaratıldı. Günah becerisiyle uyumu benden de fazla. Bu yüzden Luna gibi olmadı.)

[Luna ve Myne… Ten rengi farklıydı. Ama kardeş olduklarını söylüyorlardı.]

(Aynı laboratuvarda tüplerin içinde yaratıldılar. Aynı genlerden türetildiler, ama farklı operasyonlara maruz kaldılar. O yüzden görünüşleri farklı. Bu Ben ise başka bir laboratuvardaydım.)

Senkronizasyondan dolayı Greed’in anıları zihnime sızıyordu.

Beyaz önlüklü insanların deney yaptığı laboratuvar sahneleri… Orada Luna’yı görmüştü. Hemen kaynaşmışlardı.

(Oii, öyle şeylere burnunu sokma.)

Greed huzursuzdu ama yapacak bir şeyi yoktu.

Çakışma kusursuz değildi. Anılar sızıyordu.

[Orta yerde Greed’in anıları akarsa konsantre olamam.]

(O yüzden zihinsel eğitimin zayıf diyorum ya.)

Benim için bu yeni bilgiler kıymetliydi, ama düşman bizi beklemezdi.

[Şimdi Myne’yi durdurmaya odaklanalım.]

Kılıcımı yeniden savurdum.

Onun saldırıları kudurmuştu ama hâlâ ölçülüydü. Boş hamle yapmıyordu. Zamanlaması bile hâlâ kusursuzdu.

[MYNE!!]

Savaş yeniden başladı.

Sloth her vuruşta daha da ağırlaşıyordu.

Kılıçla karşılasam ezilirdim. Tek çarem kaçmak, onu kendi ağırlığıyla yavaşlatmaktı.

Haniel’le dövüştüğümüz zamanı hatırladım.

Myne o zaman söylemişti: Sloth ne kadar ağırlaşırsa hız da o kadar düşer.

Bir yerde mutlaka sınırına ulaşacaktı.

Ama aynı zamanda, birikmiş ağırlığı yok edici güce çeviren 《Noir Destructo》 tekniği vardı.

Eğer Sloth en üst ağırlığa ulaşırsa… hayal bile edemiyordum.

Yani onu ağırlaştırmalı ama tekniği kullanmasına fırsat vermemeliydim.

[Tsk, zamanlamayı değiştirdi!]

Birden hızını bozup yana savurdu.

Daha önce saldırıları hep sabit hızda olduğu için kaçabiliyordum. Ama şimdi yandan geldi!

Tam o sırada bir mermi baltanın rotasını bozdu.

[Eris!]

İkinci mermi bana yöneldi. Phantom kurşunu.

Hedefin beş yanılsamasını yaratıyordu. Önceden sadece üç tane yaratabiliyordu. Şimdi beş olmuştu. Demek ki Eris de Envy ile Çakışma halindeydi.

Ben de Crossing halindeydim.

Yani tüm istatistiklerimi tam kontrol edebiliyordum.

Yana sıyrılıp kara kılıcı Myne’nin yanına indirdim.

[Greed! Körleştir!]

Greed kılıcın keskinliğini ayarlayabiliyordu. Çeliği bile biçebiliyor ya da küntleştirilebiliyordu.

Donk!

Vuruşum isabet etti.

Ama hemen ardından bir dokunaç araya girdi.

[Eğer unuttuysan, ben de buradayım.]

Shinn’in tentakülüydü.

Eris ateş etti ama zamanında parçalayamadı.

Şansım kayboldu, Myne baltasını bir kez daha savurdu.

Sloth on ikinci katmana ulaşmıştı. Ağırlığı inanılmazdı.

Kılıcım titrerken kemiklerimin gıcırdadığını hissettim.

Her adımda zemin çöküyordu.

Shinn ise slime formunda kıkırdıyordu.

[Tamamdır, hazırlık bitti.]

Etrafa baktı.

[Onca zamandır yerin altında neden saklandığımı sandınız? Gizleniyor muydum? Yanıldınız.]

Tam o anda yer titredi.

Kırmızı sıvı fışkırarak koca bir kubbe oluşturdu, tüm Grandeur şehrini sardı.

Tavanın yapay güneşi bile o kırmızıya gömüldü.

[Artık bu yeraltı şehri bana ait. Bedenim gibi oldu.]

Zemin çökerken etraf kızıl duvarlarla kaplandı.