Glutton Berserker - Bölüm 179

Bölüm 179 – Snow ve Roxy

[Fai, dikkat et!]

Yeraltı şehrine açılan lağımdan koşarken bir deprem daha oldu.

Tavan çöktü.

Molozlar üzerimize düşecekti, ama aslında bu işimize yaradı.

Kara kılıcı kalkan formuna çevirdim.

[Roxy, yanıma!]

[Tamam.]

Elini tuttum, kendime çektim.

Kara kalkan, düşen taşları engelledi, hatta yana itti.

[Çöken yerden açılan deliği tırmanıp yukarı çıkacağım.]

[Bu kadarını ben de yapabilirim.]

[O hâlde gidelim!]

Dengesiz yığının üzerinde durarak ışığın sızdığı açıklığa tırmandım.

Snow sessizdi, göğe bakıyordu.

Bunu daha önce de görmüştüm. Libra işin içindeyse Snow hep böyle oluyordu.

[Snow, yukarı çıktığımızda tek başına kaçabilir misin?]

[Olmaz! Savaşacağım! Savaşacağım!]

Büyümüş Snow gerçekten büyük bir güç olabilirdi. Ama şu an Roxy’ye sarılan çocuk hâliyle işbirliği yapmak zordu.

[Yine de Roxy ile birlikte savaşacağım!]

Roxy’ye daha da sıkı sarıldı.

Ne kadar zaman ayrı kaldık da bu kadar değişti!?

[Roxy’ye tedavi ederken yakınlaştık.]

[Roxy’yi seviyorum!]

Roxy, Snow’la arayı kapatmak için çok uğraşmıştı. Onu tedavi etmesi son noktayı koymuştu.

Mutlu oldum ama keşke bu manzara, Hausen’in yıkım tehlikesi geçtiğinde olsaydı.

[Anladım. Öyleyse, Snow, Roxy’ye yardım et.]

Doğru düzgün isteyince Snow’un gözleri parladı.

[Bana bırak! Ben güçlüyüm!]

[Çalışmayı dört gözle bekliyorum!]

[Un!]

Gerçekten kalbimi ısıtan bir tabloydu. İçimdeki gerginlik biraz olsun gevşedi.

Yer sallantısı daha da arttı.

Koşmaya devam ettik.

Şehirden dumanlar yükseliyor, alarm sesleri çalıyordu.

[Fai, tahliye gecikmiş gibi.]

[Evet… Mimir’e yardım etmesi için rica etmiştim ama nüfus çok fazla, panik yüzünden işler karışmış olmalı.]

Kiralanan savaşçılar da yardımcı oluyordu ama insanlar panik içinde dinlemiyordu.

Gökyüzünden çığlıklar yankılanıyordu.

Kuzeyde şimşekler çakıyor, her seferinde yeni bir duman sütunu yükseliyordu.

[Gökyüzünden mi saldırıyor?]

Gözle seçilemiyordu. Ama Snow’un elimden çekmesi doğru olduğunun kanıtıydı.

[Gökten ışık bırakıyor. Eğleniyor!]

[Ne? Gökyüzünden?]

[Çok, çok yüksekte! Nefes alamayacağın kadar yukarıda!]

Oynuyormuş… nefesin yetmeyeceği kadar yukarıdan!?

Roxy eliyle işaret etti.

[Yukarıya bak!]

Bir yıldız sandığım nokta parladı.

Sonra bir ışık sütunu yakınımıza indi, dev patlama oldu.

[Roxy, Snow!]

Kara kalkan bizi korudu. Ama o ışığa direkt yakalansaydık durum başka olurdu.

[İyi ki kimse orada değildi…]

Eğer bu sadece Snow’un dediği gibi “oyalanma”ysa, ciddi olduğunda neler olurdu?

Greed’in sesi kafamda yankılandı.

『Snow doğru söylüyor. Bu kötü. Şu anda atmosferin ötesinde. Basitçe, öyle saçma bir mesafeden saldırıyor ki ne kara yay ne de Bloody Ptarmigan oraya yetişebilir.』

Gökyüzündeki nokta tekrar ışıldadı.

『Snow “oynuyor” dedi ama aslında o ışıklar onun gücünün taşması. Asıl saldırısını hâlâ şarj ediyor.』

Yani karşılık verme şansımız yok mu?

Kapıyı kapatma işinden vazgeçtim ama şimdi bu çıkmazda kaldım.

Seto ve Mimir şehirdeydi. Eris, Myne ve Raine yeraltında.

Başımı ellerimin arasına almışken Snow konuştu.

[O zaman göğe uçun!]

Kanat çırptı. Kuş muyuz biz!?

Ama Snow ciddiydi. Gözlerini Roxy’ye dikti.

Sesi birden değişti. Daha olgun, gerçek Snow gibi.

[Roxy Heart. Eğer hazırsan, benimle bir sözleşme yapar mısın?]

Roxy şaşkındı, ben de.

[Hazır mıyım…?]

[Ailemden biri olursun. Başarısız olursan karanlık olursun. Ama başarırsan Area E’ye adım atar, yeni güçler kazanırsın.]

Roxy’nin gözleri büyüdü. O hep Area E’ye ulaşmanın yolunu arıyordu.

[Ben…]

Bana baktı. Ben başımı salladım.

[Lütfen yap. Lütfen sözleşmeyi kabul et.]

[Roxy! Hayır…]

[Hayır. Karar vermek zorundayım. Hem zamanımız kalmadı.]

[O hâlde, yanıma gel.]

[Evet.]

Işık yağarken Snow, diz çöken Roxy’nin alnına öptü.

[Uh…]

Snow ışığa dönüştü, Roxy’nin bedenine aktı.

Roxy kırmızımsı ışıkla sarıldı. Kendi kendine sarılır gibi oldu, sanki içinde bir şey kıpırdanıyordu.

[Roxy!]

Adını çağırdım. O anda sırtından beyaz kanatlar çıktı.

Bir, iki, üç, dört… dört kanat.

Başında da bir hale belirdi. Sarı saçlarının uçları Snow’un rengine dönüştü.

Masallardaki meleklere benziyordu.

[Nasıl hissediyorsun?]

Başını kaldırdı, bana gülümsedi.

[Bir sorun yok. Kanatların aniden çıkması biraz garip… değil mi?]

[Bence çok güzel.]

[Öyleyse sorun yok!]

Neşeyle kabul etti. Onun olumlu tavrı hep böyleydi.

Ben endişeleniyordum ama… böyle kolayca kabul etmesine karşı koyamıyordum.

『Zor görünmüyor, değil mi, çalışkan Fate-kun?』

[Sen…]

『Gerçekten. Şu anda Kutsal Canavar ırkı Snow’un gücünü ödünç almamız iyi oldu. Ayrıca, Kutsal Şövalyeler Kutsal Canavarlarla uyum sağlar. Başarı oranı çok yüksek.』

[Daha önce söylesene!]

『Fate’in doğal tepkisini görmek istedim.』

[Hasta herif.]

Greed kahkaha attı.

Eğer riskli olsaydı, kesin uyarırdı. Snow da Roxy’nin kararlılığını sınamak istemişti.