Glutton Berserker - Bölüm 187

Bölüm 187 – Savaşa Doğru

Anlamıyorum.

Ne hissettiğimi biliyorum ama bunu kelimelere dökmek bambaşka bir mesele.

Benim yüz ifademi kaçırmış olacak ki, Roxy gülümseyerek konuyu değiştirdi.

[Önce en güncel derdimizle ilgilenmemiz gerek.]

[En güncel derdin?]

[Eris-sama’dan bahsediyorum.]

[Ahh…]

Eris’i bir anlığına unutmuştum.

Aklım babam ve Roxy ile doluydu.

[Boynundaki dövmeyi yok etmenin bir yolunu bulmalıyız. Libra’nın onu öylece serbest bırakacağı konusunda ciddi şüphelerim var.]

[Kesinlikle. Konuşurken ya yalan söylüyor ya da bilerek bir şeyleri saklıyor gibi bir his var.]

[Benim de izlenimim aynı.]

Eğer babamı durdurmak dışında başka bir planı varsa…

Muhtemelen Ölümcül Günah kullanıcılarını ortadan kaldırmaktır. Tabii. Eris’i asla kolayca bırakmaz.]

[Demek ki, Kairos’la yeniden görüşmem gerekecek.]

[O… Fai’den önce Şehvet— yani Oburluk yeteneğinin sahibi olan kişi değil mi?]

[Evet, Kairos burada.]

Göğsümün üzerini işaret ettim.

Roxy iki artı ikiyi çabucak birleştirdi.

[Oburluk becerisinin içinde.]

[Ruhlar dünyasında öyle demişti. Keşke Oburluk’u şimdi daha iyi kontrol edebilseydim…]

Cümlemi yarıda kesince Roxy endişeyle bana döndü.

[Ne oldu?]

[Şey…]

[Lütfen dürüstçe söyle.]

[Un.]

Bundan sonra yan yana savaşacağız. Ona bazı sırlarımı artık anlatmam gerekir.

Belki de anlatmamalıyım.

Yine de paltomu çıkardım.

[Fai!! Ne yapıyorsun!?]

Neden paltomu çıkardığımı bilmediği için panikledi…

Ama sırtımı görünce yüzü dondu.

[Senden sakladığım için özür dilerim.]

[Bunlar… kanat mı?]

[Ama Roxy’nin melek modundaki kanatları gibi değil. Benimkiler kırık.]

[Ne zamandan beri?]

[Hauzen’e gitmeden önce başladığını sanıyorum.]

[Kraliyet başkentinden beri mi!? Ama o zaman… Snow hamamın duvarını toz ettiğinde sırtında hiçbir şey yoktu, hatırlıyorum.]

Evet, o sırada görünür bir şey yoktu.

[Kutsal canavarı yuttuktan sonra büyümeye başladılar. Onun dışında… kraliyet başkentinde Aaron’la dövüştüğüm günün ertesi… önümde bir şey… şekillenip belirir oldu.]

[Ve o neydi?]

[Ruhlar dünyasında, Oburluk becerisinin yarattığı başka bir ‘ben’le karşılaştım.]

[Eh…]

Roxy’nin kafası karışmıştı. Doğrusu ben de o zaman öyleydim.

Oburluk, ruhumu ve bedenimi ele geçirmek için yüzeye mi çıkmıştı…?

[İyi misin, Fai…?]

[Onu püskürttüm.]

Yok olmadan önce söylediği sözleri anımsadım.

“Sen bana aitsin…” diye tıpkı yaşayan bir varlık gibi nefretle bakmıştı.

Bir beceri böyle duyguları taklit edebilir mi?

İçimde bir huzursuzluk bıraktı. Ama bu öznel bir his; Roxy’yi daha da endişelendirmek istemedim.

Hikâyemi dinledikten sonra düşüncelere daldı.

[Bu, Oburluk becerinin uyanmış olduğu anlamına gelmiyor mu?]

[Belki… belki babamın kanından bir kısmını miras aldığım için bu kırık kanatlar çıktı. Oburluk’la ilgisi olmayabilir.]

[Dean-san da… kutsal bir canavar, öyle değil mi?]

[O kopyanın yakın zamanda geri döneceğini sanmıyorum. Hem babam ya da Snow gibi kutsal canavar gücüm de yok. Bunlar sadece işe yaramaz kanatlar.]

Yorucuydu.

Paltomu tekrar giyerken iç çektim.

[Oburluk’la alakası olmaması içimi rahatlattı. Ama yine de becerinin daha aktif hâle gelmesi kaygı verici…]

[Epey hırpalıyor.]

Artık Oburluk’u dizginleyen Luna da, bana yol gösteren Greed de yok.

İçimdeki o herifle yüzleşmekten başka çare yok.

Demek ki ona dayanmış olmanın bedeli bu.

[Fai…]

[Elimden geleni yapacağım.]

Bunu Roxy’yi rahatlatmak için değil— gerçekten içimden geldiği için söyledim.

Çünkü şimdi Oburluk’un gücüne her zamankinden çok ihtiyacım var.

Ancak o zaman Kairos’la yeniden karşılaşabilirim.

[Ne yapıyorsunuz siz, hâlâ burada dikilip?]

Fark etmeden bir başkası aramıza sokulmuştu.

Döndüğümüzde Eris’i gördük.

[Lütfen artık dinlenin.]

Eris boş bakışlarıyla bize bakıyordu.

Odaya dönene kadar burada beklemeyi sürdürecek gibiydi.

Uymazsak Libra onu cezalandırabilirdi. Bu kez daha önceye göre biraz daha fazla konuştuğuna göre, muhtemelen öyleydi.

[Dönelim, Roxy—]

[Evet.]

Eris’in yanından geçerken fısıldadım.

[Azıcık daha sabret, bekle.]

[…]

Cevap gelmedi.

Ama boynundaki dövmenin hafifçe daha parlak yandığını fark ettim.

Roxy de görmüştü.

[Görünüşe göre sözlerimiz Eris-sama’ya yine de ulaştı.]

Eris de bizim için elinden geleni yapıyordu.

Çölde verdiği o söz… Rahat tavırlarının altında Libra’ya karşı ne kadar büyük bir korku taşıdığını o gece görmüştüm.

O ifadesi, her zamanki hâline ters düştüğü için aklımdan çıkmıyordu.

Güverteden ayrılırken Eris de peşimizden geldi.

Odamıza döndüğümüzde Myne’ın mışıl mışıl uyuduğunu gördük.

[Bu… tam Myne’lık bir manzara.]

[Fufufu, çok ‘o’ işte.]

Roxy battaniyeyi aldı, Myne’ı usulca güzelce örttü.

[Bence Fai’ye âşık.]

[Ne! Niye şimdi böyle şeyler söylüyorsun?]

[Son zamanlarda Myne ile epey vakit geçirdim.]

Gerçekten, Myne bu ara Roxy’den yemek yapmayı öğreniyordu.

Tadım ve değerlendirme sorumlusu ise bendim. Myne’ın mutfak seviyesi hâlâ gelişim aşamasındaydı; benim için neredeyse can pazarına dönüyordu.

[Acaba ne zaman ilerleme kaydedecek.]

Böyle deyince Roxy hemen beni azarladı.

[Myne uzun süre tat alma duyusunu kaybetmişti. Hemen uyum sağlaması zor. Yine de Fai onun pişirdiklerini yediğinde mutlu oluyor, bunu biliyorum.]

[Böyle söyleyince…]

Myne, eskiden olduğu gibi ifadesiz bir kukla olmaktan yavaş yavaş uzaklaşıyordu.

Uyuyan hâline oturdum, başını nazikçe okşadım.

[Onu yine kurtarmana teşekkürler. Myne’a hep borçluyum.]

[Sözünü etme.]

Myne gözlerini açtı.

[Seni uyandırdık mı…]

[Hiç bile. Düşman hattındayız. Uykuda olsam bile istediğim an gözümü açarım.]

[Her zamanki gibi maharetli.]

[Çünkü Fate’in eğitimi hâlâ yetersiz. Hadi, şimdi denesene.]

[İmkânı yok.]

[Şaka.]

Myne benimle dalga geçerek güldü.

Daha önce görmediğim bir ifade.

[Ben de sorumluluk hissediyorum. Bu yüzden kapıyı kapatmak için hiçbir çabadan kaçınmayacağım. Ve… sadece Fate’le birlikte olmak istiyorum.]

[Myne…]

O olmasaydı, belki de şansımız bile olmayacaktı.

Şu an Gallia antik canavarlarla kaynıyor olmalıydı.

Geçmişe dair bilgisi stratejimizin kilit taşıydı. Adeta Greed’in bıraktığı boşluğu dolduruyordu.

[Jiiiiiiiiiiii…..]

Myne’a teşekkür ederken sırtımda keskin bir bakış hissettim.

Döndüm; Roxy kısık gözlerle bana bakıyordu.

[Ne güzel. Son günlerde Myne, Fai’ye pek bir yapışır oldu. Ne hoş.]

Pek hoş görünmeyen bir ifadeydi ama…

Myne hiç çekinmeden doğruldu, esnedi ve başını benim kucağıma bıraktı.

[Ufak şeyleri dert etme. Ben umursamıyorsam sorun yok.]

[Mumumumu.]

Neler oluyor…

İkisinin arkasında bir ejderhayla bir kaplanın siluetini görür gibi oldum.

Göz yanılması!? Umarım öyledir.

Tam o sırada, kim bilir nerelerde dolanan Snow birden içeri daldı.

[Herkes burada!]

Bu sefer kapıyı kırmadan düzgünce açtığını fark ettim. Heyecanlanınca Alan E gücünü kontrolü gevşiyor sonuçta.

[Ben de katılacağım!]

[Olmaz, zaten yeterince karışık.]

[Senden nefret ediyorum!]

Her birimiz güçlüydük.

Oda doğal olarak kaosa döndü.

Farkına varmadan kahkahayla dolup taşmıştım. Kızlar sayesinde Libra’yla karşılaştığımdan beri içimde biriken gerilim sanki eriyip gitmişti.