Glutton Berserker - Bölüm 201

Bölüm 201 – Gerçek Benlik

Oburluk Yeteneği’nin dünyası.

Luna’nın koruduğu beyaz boşluğun aksine, ruhumu oyan bir baskı hissi vardı. Yoksa bu duygunun sebebi onu ilk kez görüyor oluşum muydu?

Etrafa baktığımda her yer magma gibi alev kırmızısına boyanmıştı; şaşırtıcı bir yerdi… ama kalbimde bir şeyin yavaş yavaş sakinleştiğini de hissediyordum.

Belki de yanılıyorumdur; ama bu dünyaya yavaş yavaş alışıyor ve onunla bir olmaya çalışıyor olabilirim…

『Ne yapıyorsun! Saldırı geliyor.』

Envy’nin sesi beni gerçeğe çekti. Hâlâ iblis Kairos’la dövüşüyordum.

[Lanet.]

Orada odaklanamamış olmak canımı sıkmıştı.

『Tuhaf davranıyorsun. Lütfen önce dövüşe odaklan.』

[Biliyorum.]

İblis Kairos’la savaştıkça bilincim bu dünya—Oburluk yeteneği—tarafından içine çekiliyordu. Bunu bilerek yapmıyordum.

Daha doğrusu buna zorlanıyordum.

Envy bedenimi idare etmemiş olsaydı muhtemelen şimdiye çoktan ölmüştüm.

Ben dövüşe tam olarak giremediğim için Envy de huzursuzdu.

『Bunu söylemek hoşuma gitmiyor ama seni böyle bir yerde bırakmak zorundayım. Yakında Eris’e dönmeliyim.』

Envy, dış dünyada bir şeyler olduğuna işaret eden sözler söyledi. Söyleyişinden, bunun makine meleklerden ya da kutsal canavarlardan bile daha tehlikeli bir şey olduğunu düşündüm. Ama o hâlde… nasıl bir yaratık söz konusuydu?

Kanlı kartavuğu atışını vurmaya çalışırken patlamaların gürültüsü arasında Envy sakince konuştu.

『Yoksa, bizi öldüreceksin.』

[Ne?!]

Böyle bir şey… olamaz.

Bilinç Oburluk yeteneğinin içinde dolaşırken gerçek dünyadaki bedenim ne hâlde? Luna varken güvenli, bembeyaz bir dünyada korunuyor, bedenim uykuda kalıyordu.

Şimdi durum tamamen farklı. Bedenim dimdik ayakta.

『İmparatorluk Şehri’nin fonksiyonlarının gerçekten çalışmaya başladığından şüphe yok. Savunma sistemlerinin kullanım oranı artıyor. Savaş kızışıyor. Ama hepsinden önemlisi, senin varlığın herkesin hayatı için daha büyük tehlike.』

[İmkânsız… Ben hâlâ buradayım…]

『Kontrolden çıktın. Keşke daha erken söyleseydim. Burada kaldıkça daha da kötüleşiyor.』

Şimdiki hâlimle bedenim, önüne gelen her şeyi yiyip bitiren bir yaratığa dönüşmüştü.

Kendi başına dehşet verici bir varlığa.

『Kutsal canavarı yendiğinde kontrolden çıktın. Sonrasında tabiatın değişti. Üstüne bir de imparatorluk başkentinin savunma sistemi devreye girdi.』

Envy’nin anlattıkları ilgimi daha da çok çekmişti.

Bu arada iblis Kairos’un saldırıları şiddetlendi. Ama ona odaklanamıyordum.

『Eris, dönüştüğün canavarın içinde seni bir şekilde hissedebildi. Ben de onun dileğini yerine getirmek için buradayım.』

[Peki, o şimdi nerede?]

『…seninle tek başına savaşıyor.』

Eris esasen destek savaşçısıydı. Hele şimdi bedenim vahşileşmişken benimle başa baş dövüşebileceğini sanmıyorum.

[Roxy ve Myne ne durumda?]

『En son baktığımda henüz dövüşe katılmamışlardı.』

Eris… demek ki yalnız dayanıyor.

Libra’nın yönlendirmesi altında olsa da birlikte savaşırken içinde direnme isteğini hissedebiliyordum. Belki şimdi de direnmeye çalışıyordur.

Hem de benimle dövüşürken.

Pek belli etmese de, aslında değer verdiği şeylere sıkı sıkıya bağlı biri.

[Gerçekten de fazla kendini beğenmişim, değil mi?]

Tetra’da ona yardım edeceğimi söylemiştim ama yine de ona bel bağlamaya devam ettim.

『Ne yapmak istiyorsun? Devam mı edeceksin? Yoluna ileri mi?』

[Elbette.]

『Yoksa, buraya gelmem anlamsız olurdu.』

Üzerime gelen Kanlı Kartavuğunu savurdum. İblis Kairos duraksamadan saldırıyordu ama hiçbiri isabet etmiyordu.

Her kestiğimde içime bilinmeyen bir şey akıyordu. Her seferinde eksik hissettiğim parçayı duyuyor—ve o parçalar kısa sürede birbirine kaynaşmaya başlıyordu.

Artık ondan korkmuyordum.

Gücüm artıyordu. Bu dünyayla kaynaşma hissi daha da kuvvetleniyordu.

Bunu fark eden iblis Kairos kara eldiven formuna geçti.

Hem saldırı hem savunmayı birleştiren bir silah. Kara eldivenin parmak uçlarından salınan siyah iplikler kesilemez. İplikler neredeyse sonsuza kadar bölünüp çoğalabilir ve kullanıcıyı sarmak üzere kontrol edildiğinde geçilmez bir kalkana dönüşebilir.

Ben de kullandığım için gayet iyi biliyordum.

Uzakta kaldıkça iplikler yayılmayı sürdürecek ve sonunda bizi örümcek ağları gibi tamamen saracaktı.

『Fate!』

[Hadi, Envy!]

Siyah iplikler yolu kesmeden, genişlemeden vurmalıydık.

Eldiven kullanan—iblis Kairos’a.

Kara tüfek-süngüyü savurup siyah ipliklerden olabildiğince kaçarak ilerledim. Bazen de uzaktaki ipliklere ateş edip yol açtım.

Bu alışveriş sürerken bile güçlenmeye devam ettiğimi hissediyordum.

Bir süre sonra arayı kapatmayı başardım. Elbette rakibim de bunun farkındaydı.

İblis Kairos kulak tırmalayan bir kükreme kopardı. Siyah iplikler altın renkte parıldamaya başladı.

『Bu… tehlikeli olabilir.』

[Ne olursa olsun, devam.]

İzin veremeyiz. Beşinci formun gizli tekniği—Boyut Yok Edici—bir kez açığa çıkarsa, yaklaşma şansımız kalmaz.

Ama bir yolu olmalı; yarıp geçmeliyiz.

Siyah iplikler Oburluk dünyasını yıra yıra bana doğru geliyordu. Ben de kara tüfek-süngüden Felaket Yağmuru ile karşılık verdim, ama iplikler çok fazlaydı. Ezici üstünlükteydiler ve hâlâ durmadan bölünüyorlardı.

【Bu taraftan】

Bir yerlerden bir ses duydum. Sesin gösterdiği yöne atılınca iblis Kairos’a yaklaşmak için gereken patikayı görebildim.

Var gücümle koşmaya başladım. Bu yol da yavaş yavaş siyah iplik tarafından kemiriliyordu.

【Koşup geç】

O ses tanıdıktı. Onu dinlemeyi bırakalı çok olmamıştı, ama sanki aradan uzun zaman geçmiş gibi geliyordu.

Bacaklarım, o sesin rehberliğinde hareket etti.

İblis Kairos’a sokulabildim. Bu mesafede siyah iplikleri iyi kontrol edemezdi. Silah çok güçlüydü; ince kontrol kaldırmazdı.

Bu kadar yakınken gizli teknik kullanıcıyı da lime lime edebilirdi.

İblis Kairos bir kez daha kükredi, gizli tekniği iptal edip kara kalkana geçti. Az önce etkinleştirdiği gizli tekniği iptal mi etti!?

Demek ki yapılabiliyor! Hem de hızla başka bir forma geçerek. Ustalık seviyesi benimkini fersah fersah aşıyordu.

Üçüncü formun gizli tekniği—Yansıma Kalesi. Rakibin saldırısını büyük ölçüde büyüterek geri yansıtır.

Yine de kara tüfek-süngüyü saldırı için hazırladım.

【Savur onu】

Yine bir ses duydum. Çok iyi bildiğim bir sesti. Hep ukala konuşurdu ama iş ciddiye bindi mi güvenilirdi.

【Artık yapabiliyorsun… değil mi, Fate?】

Her zamanki gibi… Bu sesi duyduğumda güvenim taşardı. O söylemese de… yapardım.

[UOOOOooooo!]

İblis Kairos’u koruyan kara kalkana nişan alıp var gücümle indirdim.

Geçilmez kalkana rağmen geri tepmeye müsaitti. Biliyorum; sonuçta ben de Greed’in kullanıcısıyım.

Çarpıştığımız andaki geri tepme akıl almazdı; tek bir şok dalgasıyla bedenimin her parçasını kıyma kıyma edecek güçteydi.

Kalkanın yansıma kuvvetine direnip bastırdım.

[Sesin bana ulaştı! Bana dön, Greed.]

Yansıma kuvveti nihayet sönümlenirken kalkanı geri ittim.

Çarpışmanın artçısı, Oburluk dünyasının tamamını sarstı.

Gökte, iblis Kairos’un elinden koparıp savurduğum kara kalkan en tepede dönüp duruyordu.