Gölge Köle - Bölüm 63

Bölüm 63: Küllerin Efendisi

Küllü kumun ve dökülmüş yaprakların arasından, devasa bir canavar yokuş aşağı iniyordu.

Sunny yutkundu, yüzü karardı.

Yaratık neredeyse bir ev büyüklüğündeydi. Sekiz parçalı bacağı, uzun sütunlar gibi görünüyordu. Yapısı, kabuklu Centurion’lara ve Scavenger’lara benziyordu — yengeç benzeri zırhlı bir kabuk ve dışa doğru çıkan yarı insanımsı bir gövde… Fakat benzerlikler burada sona eriyordu.

Zira bu yaratığın kabuğu kitinden değil, adeta parlatılmış, göz alıcı bir metalden yapılmış gibiydi. Sanki tüm vücudu erimiş çeliğin havuzunda yoğrulmuş ve ışıltılı bir zırhla kaplanmıştı.

Güneş ışıkları metalik yüzeyde yansıyıp göz kamaştırıcı parıltılar saçıyordu. Korkutucu ama zarif bir yapıya sahipti — dev bir şövalyeye benziyordu. Sunny, göğsündeki zırhta yedi yıldız şekli kazınmış gibi gördüğüne yemin edebilirdi.

Ama bu şövalye… bozulmuş ve uğursuzdu. Cehennemden fırlamış bir iblis gibi ölüm ve yıkım saçan bir aura yayıyordu.

Kusursuz zırhı, uzun ve sivri dikenlerle doluydu. Dört güçlü kolu vardı: İkisi pençe, ikisi ise keskin oraklarla sonlanıyordu.

Baş kısmı daha belirgindi ve uzun, keskin boynuzlarla taçlanmıştı. Yüzü neredeyse insanımsıydı ama aynı zamanda dehşet verici ve vahşiydi. Sadece bakmak bile Sunny’nin tüylerini diken diken ediyordu.

‘Bu şey… korkunç!’

Bu yaratık, açıkça Centurion’lardan daha üst bir seviyedeydi. Belki bir komutan ya da general… Legat? Praetorian?

Sunny nefesini tutarak Küllü Tümseği’nin eteğine inen Kül İblisini izledi. Dev yaratık parlayan Yüce Ruh Parçasının önünde durdu. Yere diz çökmüş Centurion’a bir bakış attı.

O kudretli yaratık bile bu iblisin bakışı altında sindirilmiş gibiydi. Sunny de aynı duyguyu hissetmişti; gözleri kendi gölgesinin saklandığı noktaya kaydığında nefesi kesilmişti.

Kül İblisi, kristali aldı ve dev ağacın gölgesine döndü.

Sunny derin bir nefes aldı.

“Sunny? Ne oluyor?”

Cassie’nin endişeli sesiyle irkildi. Tereddütle cevap verdi:

“Yeni bir tehdit… Sessiz ol biraz daha, sonra anlatacağım.”

Bu sırada, diz çöken Centurion yavaşça doğruldu. Sunny ikilemde kalmıştı.

Hem Centurion’u takip edip saklandıkları yere doğru dönüp dönmeyeceğini görmek istiyordu…

Hem de Kül İblisi’nin yukarıda ne yaptığını çıldırmış gibi merak ediyordu.

Hızlıca karar verip gölgesini tepeye gönderdi.

‘Bir bakış! Sadece bir bakış…’

Gölge, dev ağacın kızıl yaprakları altındaki gölgeye süzüldü.

Barrow’un zirvesi genişti, neredeyse bir ada gibiydi. Ama koca sütun bacakların izleri kolayca görülüyordu.

İzleri takip eden gölge, devasa siyah ağacın merkez gövdesine ulaştı. Kül İblisi orada duruyor, yukarı bakıyordu. Elinde hala parlayan Yüce Ruh Parçası vardı.

‘Neye bakıyor?’

Gözleriyle takip eden Sunny, yaprakların arasında iri, olgunlaşmış meyveler fark etti.

Bir anda İblis, şimdiye kadar son derece dikkatle taşıdığı kristali yere bıraktı ve kollarını yukarı kaldırıp narince bir meyveyi kopardı.

Sonra yere diz çökerek saygıyla, nazikçe o meyveden küçük bir ısırık aldı.

‘…Bu korkunç yaratık meyve mi yiyor?! VEJETARYEN mi bu?!’

Gördükleri karşısında afallayan Sunny, hemen gölgesine Barrow’un eteklerine geri dönme emri verdi.

Zaman tükeniyordu, Centurion’u kaçırmamalıydı.

Gölgesi kayarak aşağı indi ve hızla geri çekilen Centurion’u yakaladı.

‘Oh… kurtulduk.’

Centurion rotasında herhangi bir tehlike yoktu. Sunny rahatladı… biraz.

Canavar tamamen uzaklaşana kadar bekledi. Sonra ayağa kalktı:

“Artık çıkabiliriz.”

Nephis ve Cassie doğrulup esnediler. Sunny, az önce birbirlerine ne kadar sokulduklarını hatırlayıp yüzünün kızarmasına zor engel oldu.

‘Bu… zorunlu bir tedbirdi!’

Yine de Kül İblisi sayesinde düşünceleri dağılmıştı.

Nephis sordu:

“Ne oldu?”

Sunny Küllü Tümseğe baktı, ürperdi:

“İleride tehlike var. Bone Ridge’e dönmemiz lazım. Güvende olunca anlatacağım.”

Changing Star başını salladı, tartışmadan kabul etti.

Sunny Echo’yu çağırdı, Cassie’yi bindirdi ve yolculuğa hazırlandılar.

Son bir şey daha yapması gerekiyordu.

Tümseğin yüzeyindeki kumu sıyırdı. Altından onyx siyahı bir yüzey açığa çıktı — dev ağacın köklerinden bir parça.

‘Demek o yüzden burası ölü…’

Bone Ridge’e döndüklerinde, etrafında ateş yanıyordu. Et kızartma kokusu Sunny’nin midesini guruldattı. Ama önce anlatması gerekiyordu:

“…Centurion diz çöktükten sonra tepeden yeni bir yaratık geldi. Bu gördüğümüz hiçbir şeye benzemiyordu. En az iki kat büyük, 6-7 metre boyunda. Adeta yürüyen bir ev gibiydi.”

Nephis’in kaşları çatıldı.

Sunny devam etti:

“Zırhı chitin değil, metal alaşımlı. Kesilebileceğini sanmıyorum. Boşluk da yok. Ayrıca dört kolu var: İki pençe, iki orak. Üzerinde dikenler ve boynuzlar var. Yüzü de daha… insanımsı. Gözleri… akıllı.”

Nephis düşünceliydi:

“Muhtemelen Uyanmış bir iblis.”

Sunny onayladı:

“Belki bir şeytan bile olabilir. Her durumda, ondan uzak durmalıyız.”

Nephis sessizleşti.

Sunny derin bir nefes alıp yüzünü buruşturdu:

“Tahmin edeyim… onu öldürmek istiyorsun, değil mi?“