Gölge Köle - Bölüm 64

Bölüm 64: İblisler Tarafından Takip Edilmek

“Tahmin edeyim… onu öldürmek istiyorsun, değil mi?”

Nephis, her zamanki anlaşılmaz ifadesiyle ona bakmaya devam etti. Bir süre sonra Sunny başını sallayıp inanamayarak kıkırdadı.

“Gerçekten delisin… Bahsettiğimiz şey… Uyanmış bir iblis, hatırlıyor musun? Biz sadece Sleeper’ız unuttun mu?”

Kaşlarını çattı, kafasını kaşıdı:

“B–bir saniye… Sanki bu konuşmayı daha önce de yapmışız gibi geliyor bana. Tanıdık gelmiyor mu?”

Cassie hafifçe öksürerek kibarca araya girdi:

“Aslında, tam olarak aynı şeyi, ilk Carapace Centurion’u avlamaya karar vermeden önce de söylemiştin.”

Sunny’nin gözleri parladı:

“Evet! Aynen! Sonuç ne oldu peki? Neredeyse ölüyordum!”

Nephis omuz silkti:

“Hayattasın ama, değil mi?”

Sunny, ağzı açık şekilde öylece donakaldı. Bu arsız cevap karşısında ne diyeceğini bilemedi. Birkaç saniye sonra toparlanıp konuşabildi:

“Mesele bu değil!”

Cassie arkadaşının omzuna hafifçe dokundu:

“Neph! Bu pek kibar bir şey değil.”

Nephis’in yüzü biraz kızardı. Gözlerini kaçırıp duraksayarak dedi ki:

“Aslında demek istediğim… uh… sonunda kazandık, değil mi? Almak zorunda olduğumuz bir riskti. Ve işe yaradı. Şimdi daha güçlüyüz.”

Sunny içten içe, Carapace Demon’la dövüşmenin artık kaçınılmaz olduğunu hissediyordu. Ama itiraz etmeyi bırakmak istemiyordu, sırf prensip gereği:

“Ama o şey… devasa! Öyle uzun ki, kılıcını bile değdiremezsin! Ne yapacağız, rica mı edeceğiz? ‘Biraz eğilir misin lütfen?’ mi diyeceğiz?”

Nephis kaşlarını çattı, hoşnutsuzca cevapladı:

“O sadece bir…”

“…Uyanmış iblis, biliyorum!”

Sunny başını iki yana salladı, sanki bir taş duvarla konuşuyormuş gibi hissediyordu.

Changing Star’ın zihni hâlâ bir sırdı. Dışarıdan ışıl ışıl parlayan duruşunun ardında, derin ve karanlık bir kuyu saklıydı.

Kim böyle büyük acılara, bu kadar ileriye giderdi ki, kendi iblisleri tarafından kovalanmıyorsa? Sunny bunu çok iyi biliyordu.

Ama… neye bu kadar hırslı bir şekilde koşuyordu? Ne pahasına olursa olsun neden o insan kalesine ulaşmak istiyordu?

Sunny için, hayatta kalıp gerçek dünyaya dönmek ve hak ettiği ödülleri almak, her şeyden önemliydi. Hayatta kalmak şarttı. Ama Nephis… sanki hayatından daha önemli bir hedef peşindeydi. Sunny’nin mantığı bunu kabul edemiyordu:

‘Eğer ölürsen, başardıklarının ne anlamı kalır ki?’

Nephis’in gözlerinin içine bakarak dedi ki:

“İlk Centurion’u avlamaya karar verdiğimizde, başka seçeneğimiz yoktu. Şimdi öyle mi? Bu Barrow’u atlayamaz mıyız?”

Nephis ona baktı, sonunda kısaca cevapladı:

“Batıya giden tek yol orası.”

Sunny kahkaha attı:

‘Doğru… orası doğru.’

Kahkahası dinince gözünü sildi:

“Tamam. Tamam. Ama inan bana, ben o iblisi gözlerimle gördüm. Onu doğrudan dövüşte yenemeyiz.”

Nephis kaşlarını çattı:

“Demek istediğin?”

Sunny omuzlarını silkti:

“Yanlış anlama. Evet, yenemeyiz. Ama…”

Karanlık bir gülümseme yüzüne yayıldı:

“Bu onu öldüremeyeceğimiz anlamına gelmiyor.”

Nephis düşündü, sonra kaşını kaldırıp sordu:

“Bir planın mı var?”

Sunny başını salladı:

“Henüz tam değil. Ama bir şey biliyorum.”

Batıya doğru baktı, o iblisin korkunç yüzünü hatırladı. Cassie merakla sordu:

“Ne biliyorsun?”

Sunny göz kırptı:

“Ah? Evet. Çok basit aslında. O şey… diğer Scavenger’lar ya da Centurion’lar gibi değil. Daha zeki. Ve zeki bir şey… kandırılabilir.”

O gece, kemiklerden yapılmış barınaklarında sakin geçti. Sunny içten içe burada birkaç hafta ya da ay kalmayı bile düşünmüştü: çevreyi keşfetmek, canavar avlamak, güçlenmek… ama sonra fikrini değiştirdi.

Forgotten Shore, tehlikeli ve öngörülemezdi. Her geçen gün burada kalmak, ölüme bir adım daha yaklaşmaktı. En iyisi, bir an önce iblisle yüzleşmekti.

Belki de onu öldürdükten sonra, sonunda o vaadedilen kalenin yüksek duvarlarını görebilirlerdi.

Sunny bütün gece düşündü, dönüp durdu. Planının tohumları yavaşça şekilleniyordu.

Sonunda uykuya dalmıştı ki, yarım saat sonra Cassie onu hafifçe omzundan silkeleyerek uyandırdı.

Gözlerini kırpıştırarak ona baktı:

“Ne oldu?”

Cassie, Nephis’e işaret etti. Sonra biraz solgun bir şekilde cesaretini toplayıp fısıldadı:

“Bir vizyon daha gördüm… Carapace İblisi hakkında.“