I Got A Cheat Ability In A Different World, And Become Extraordinary Even In The Real World (LN) - Bölüm 04-2

Çevirmen: Theo   Düzenleyen: Arda

“Bakalım… hepsi bu kadar görünüyor.”

Kasabaya gitmenin asıl amaçlarından biri olan daha fazla günlük ihtiyaç malzemeleri satın almayı bitirdim. Kasabada büyük bir alışveriş merkezi var ve birçok şeyi orada bulabilirsiniz, bu yüzden oraya uzun zamandır alışveriş yapmak için gidiyorum.

… Şey, bu nedenle, kötü adamlarla ya da benzeri kişilerle takılmak gibi bir sürü sorun da yaşadım. Ve bu kadar çok insanın gözünün üstünde olduğu bir yere gittiğimde kendimi pek iyi hissetmiyorum ama bu sefer her zamanki gibi değil. Farklı bir görünüme sahibim, bu yüzden daha önce olduğum gibi aşağıya bakmam gerekmiyor. Her zamankinden farklı olarak, biraz güven kazandım. İşte şimdi öne bakarak yürüyorum.

“Ne, ne, şu adama bak …”

“Olmaz, o kim? Şovmen mi? “

“Yakışıklı ve iyi bir tarzı var, cidden olağanüstü…”

“O çok seksi değil mi?”

“Bir düşünün, bugün burada bir moda dergisi fotoğraf çekimi olduğunu duydum …”

“Onunla bir dakika konuşalım.”

“Eh, ciddisin !?”

Etrafımda birçok insanın fısıldadığını düşünürken, aniden tanımadığım bir kadın tarafından arandım.

“Ne, ne, sen.”

“Eh !?”

Arayanların suçlular olduğunu düşündüm. Bu yüzden ilk başta biraz şaşırdım. Görünüşe göre bir grup kadın varmış.

“Pekala. Eğer özgürsen, neden burada bizimle onee-chan oynamıyorsun? “

“Ne, tamam mı?”

“Eh, ah, umm …”

Bu tanıdık olmayan kadınların çağrısı karşısında paniğe kapıldım ancak sakinleşmeyi ve kibarca reddetmeyi başardım. Görüyorsunuz, bu durumda karşı tarafı kırmamak için özür dileyen bir ifade yapmam gerekiyor! Her neyse, önceden ben olsaydım şimdi bayılırdım… Muhtemelen!

“Üzgünüm… Yapacak bir işim var…”

Mümkün olduğunca özür dileyen bir bakış göstermeye çalıştım. Bir an şaşkınlığa düşen kadınlar, tam tersine bu kez paniğe kapılmaya başladılar.

“Sorun değil, bunun için endişelenme!”

“Evet, evet, rahatsız ettiğim için üzgünüm!”

Kadınlar itaatkar bir şekilde geri çekildiler, görünüşe göre özür dileme duygularım onlara aktarıldı. Tanrıya şükür! Bu önceki ben olsaydım kesinlikle ya bildirilir ya da korkunç şekilde istismar edilirdim. Kalbimin derinliklerinden kurtuldum ve oradan ayrıldım ama yine de arkadan fısıltı sesleri duyabiliyorum.

“… Daha önce yüzüne baktın mı?”

“… Kalbim için gerçekten tehlikeliydi.”

“Havalı olduğunu düşündüm …Özür dileyen ifadesi küçük bir hayvana benziyordu…”

Her neyse, tehlikeliydi.

Bir şekilde omurgamdan bir titreme hissettim. Bu ne?

“Şey, bu iyi. Bunun yerine nereden kıyafet alabileceğimi merak ediyorum… “

Alışveriş merkezinde dolaşırken bunu mırıldandım. Buraya geldiğimde erkek modası katını kontrol ediyordum ama çeşitli markalar var bu yüzden hangisine bakmam gerektiğini bilmiyorum.

“Daha önce modayı hiç düşünmemiş bir hayat yaşıyordum… ve benim de hiç param yoktu.”

Görünüşüm de artık çok basit. Sonuçta sadece beyaz bir gömlek ve siyah pantolon giyiyorum. Ayrıca Cehennem Balçığı’nı yenerek elde ettiğim nadir damla eşyalar olan parlak mavimsi siyah deri ayakkabılar ve kara ay kolyesi.

Evet, tekrar düşünürsek, modaya uygun olmaktan uzak basit bir kıyafet. Pekala, bu izlenimi pek alamıyorum. Çünkü bu giysilerin kendisi çok kaliteli.

Alışveriş merkezinde dolaşırken aniden bir çığlık duydum.

“Hey! Beni daha ne kadar bekleteceksin !? “

“Üzgünüm! Üzgünüm!”

“Sadece özür dilemek yeterli değil! Burada bir saatten fazla bir süredir bekliyorum!? Beni bekletmeye gerçekten cesaretin var!? “

“Üzgünüm, gerçekten üzgünüm…!”

“Errr… Hikari-san. Gerçekten umursamıyorum.”

“Miwa-chan! Onu şımartmamalısın! Uyuyakalmanız diğer taraf için iyi değil! “

“E-evet, ama…”

“Ayrıca, fazla uyumasının nedeninin akşamdan kalma olduğunu duyuyorsanız, artık özür dilemeye yer yok… Kızgın olmam doğal! Buna kıyasla, Miwa-chan takdire şayan. Şu anda çok ünlü olmanıza rağmen bu konuda ciddisiniz… Sadece bu piçin sizi takip etmesini, her zaman programın gerisinde kalmamasına bir örnek olarak istiyorum. “

“A-ahahaha …”

Bağırma yönüne bakarken, gösterişli pembe bir gömlek giymiş kaslı bir adam, takım elbiseli bir adama başı aşağı dönük, küçülmüş bir görünümle bağırıyordu. Arkalarında mükemmel görünümü uzaktan görülebilen, gevşek dalgalı kahverengi saçlı, kaslı bir figürle adamı yatıştıran bir kadın var.

… Bu kaos nedir?

Yakından baktığımda, kaslı adam elindeki bir kamera ve fotoğraf ekipmanı gibi bir şey miydi? Onun etrafında sıralanan pek çok şey var. Bu bir çeşit fotoğraf çekimi mi? Görünüşe göre buralarda bir tür ünlü var ve burada drama veya fotoğraf çekimi gibi şeyler yapabilirler.

Aslında buralarda toplanmış pek çok sıradan insan var ve bence fotoğraf çekiminden daha şaşırtıcı bir şey olacak. Hmm, o kadın oyuncu mu? Durumu kontrol ettiğimde, görünüşe göre oldukça ünlü. Evde televizyonum yok ve neredeyse ünlüleri bilmiyorum. Bu yüzden o kadın hakkında hiçbir şey bilmiyorum.

“Bu durumda şuradaki dükkanı göremeyeceğim. O zaman diğer yere bakalım.”

Bununla birlikte, fotoğraf çekimi alanından arkamı döndüm.

“Ama başka bir programın da var değil mi? Bu nedenle, senin için kötü olacak. Bu yüzden bu sefer sadece Miwa-chan ile yapacağım.”

“B-bu …”

“Sorun yok, değil mi? Ben bir profesyonelim. Bu yüzden bunu yapacağımdan emin olacağım! Bundan böyle sadece bir model kullanacağımı söylemediğimden değil, biliyorsun. Elbette, bu adam gibi geç kalmayı seven birini bir daha asla kullanmayacağım. “

“E-evet …”

“Ama başım belada. Bugünün kompozisyonuna gelince, bu sefer Miwa-chan ile bir çift için bir ürün olduğu için başka bir erkek modeli kullanmayı düşünüyordum… Hey, bu vesileyle, bu alışveriş merkezinde kabul edilebilir sıradan bir adam kullanabiliriz. Bütün beden giysilere sahipsin, değil mi?”

Personele sordu.

“Evet, her şeye sahibiz.”

“Tamam, o zaman… Ah, oradaki adam ne olacak? Hey! Oradaki!”

Başka yerler görmeyi düşünsem bile, nereye baksam bakayım kıyafetleri aynı görünüyor. Moda anlayışım da yıkıcı oldu mu?

“Hey sen, bir şeyler düşünüyor gibi görünen kişi!”

İçgüdüsel olarak etrafıma baktığımda arkadan aramayı duydum.

“Evet sen. Etrafa bakan kişi! Bir dakika bekleyebilir misin?”

Huh?

Kendiliğinden geri döndüm, ama o gösterişli tişörtlü kaslı adam şaşkınlıkla bana baktı. Sadece kaslı adam değil, diğer personel ve güzel kızlar da bana şaşkınlıkla bakıyorlardı. Bir an ben değildim sandım ama neden bilmiyorum, nedense burada sadece ben vardım ve diğerleri bana uzaktan bakacak durumda… Neden? Bana neden öyle baktıklarını bilmiyorum ama benden bir şeye ihtiyaçları varmış gibi görünüyor, ben de onlara doğru yöneldim.

“Uhm, ne oldu?”

Buradaki en önde gelen adama sorduğumda, kaslı adama arka planında bir nedenden ötürü şimşek çakan bir imge görmüş olabilirdim. Eh, o nedir? Bu sefer şaşkınlıkla şaşkınlığa düşen bendim ve sonra aniden iki yanağımı ellerimle tokatladım ve sakinliğimi geri kazandım.

“Sen! Bu fotoğraf çekimine katılmak ister misiniz? ”

“… Ha?”

Ben sadece şaşkına dönmüş olabilirim.