I Got A Cheat Ability In A Different World, And Become Extraordinary Even In The Real World (LN) - Bölüm 04-3

Çevirmen: Theo    Düzenleyen: Arda

Neden böyle oldu?

“Eveeet! Güzel görünüyor! Evet evet! Ah, burada daha seksi duygulara sahip olmasını istiyorum! Yana bak, lütfen yana bak!”

İyi değil, hiç anlamıyorum. Bu alışveriş merkezine kıyafet ve günlük ihtiyaçlar almaya gelmem gerekiyordu ama ben farkedemeden model olmak zorunda kaldığım garip bir duruma düştüm. Üstelik fotoğraf çekimini tek başıma yapmıyorum, çok güzel bir kadınla da yapıyorum

“Yuuya-kun! İfadeniz çok sert! Gülümse, gülümse!”

Bunu söylemen benim yapabileceğim anlamına gelmiyor!

İfademin sertleştiğini biliyorum. Ne yapmam gerektiğini düşünüyordum ve bu sefer benimle fotoğraf çekimini yapacak bir kadın modeli var ─ Miwa-san bana bakarak gülümsedi.

“Yuuya-san, herkes ilk seferinde bu kadar gergindir. Bh yüzden endişelenmenize gerek yok. “

“T-tamam.”

Bir kez derin bir nefes aldım ve görünüşüme tekrar baktım.

Şu anda basit beyaz gömlek ve siyah pantolunumu, beyaz bir drape tişört*(ÇN: Geniş tişört tarzı bir şey.), şarap kırmızı dar pantolon ve kısa kollu, ince, siyah bir hırka ile değiştirdim. Bunların hepsi daha önce hiç giymediğim kıyafetlerdi ve fotoğraf çekiminden çok bu elbisenin kendisi konusunda daha gergindim.

Birden çevremde birçok insan olduğunu fark ettim. Sanırım bu alışveriş merkezine gelen müşteriler onlar ama şimdi benim ve Miwa-san’ın bu fotoğraf çekimi sahnesine uzaktan bakıyorlar. Bazı insanlar akıllı telefonlarını buraya doğrultuyor. Bu yüzden onlar da fotoğraf çekiyor gibi görünüyor.

“İnanılmaz. Miwa-chan’ı ilk kez şahsen görüyorum. “

“Evet, bu Miwa-chan ama onunla birlikte fotoğraf çekimini yapan çocuk kim!? Süper iyi bir stili yok mu?”

“Model değil mi? Miwa-chan’la birlikte ve hepsinden önemlisi çok yakışıklı ve şık… “

“Asla!? O hâlde dergi çıktığında onu öğrenelim! “

Evet, düşündüğüm gibi, böyle büyük bir alışveriş merkezinde fotoğraf çekimi yaparsam öne çıkacağım.

“Pekala, lütfen bir dakika kollarınızı birleştirin.”

“Eh?”

Fotoğrafçı, etrafımdaki bakışlar beni rahatsız ettiğinde söyledi ama bu bağlantı nedir… kollar? Err, kollarımı katlarken dik durmam gerekiyor mu?

Ani emir yüzünden acelem olduğu için, Miwa-san sol kolunu sağ koluma yavaşça doladı.

Ueee!

“Yuuya-san? Sorun nedir?”

“Eh, hayır, hiçbir şey!”

Hayır, hayır, hiçbir şey değildi, değil mi? Kolları bağlamaktan kastettiği bu mu? Kesinlikle o anda kollarımı kıvırmam gerektiğini düşündüm. Bir kadına yaklaşma şansım hiç olmadı. Bu yüzden eskisinden çok daha gerildim.

Hayır, şimdi fotoğraf çekimi yapıyorum. Her zamanki gibi bir şekilde aklımı yeniden kazanmalıyım …

Bu fotoğraf çekimi çiftler için gibi görünüyor. Bu yüzden elbette bu tür bir hareketi yapmam imkansız. Şu anda bu kadar paniğe kapılmayı göze alamam! Başlangıç ​​olarak, böyle bir hareket hayal bile edemiyorum! Yine de öncekinden daha sakinim. Buraya kadar düşünürsek, henüz fark etmemiş olması iyi. Hayır… kahretsin, fark etti.

“Aman. Yuuya-kun, ifaden eskisinden çok daha sert. “

“III-öyle mi ?! Iii-bu sadece normal, biliyorsun!?”

“Evet. Demek istediğim, biraz alışılmadıksın. “

Hikari-san acı acı gülümsedi …

Yardım edilemez, biliyorsun! Çünkü… Miwa-san’ın… ch… göğüs…!

“Yuuya-san?”

Bana çarpıyor!

“Eh?”

“Ah, hiçbir şey! Evet!”

Bunu istemeden söyledim ama… Miwa-san’ın göğsü kolumda! Benim kolumunnn üzerinde!

Miwa-san bunun farkında değil mi?! Öyle düşündüm ve ona baktım ama şu anda fotoğraf çekimi yapan bir profesyonel gibi ifade etti. Bu bir farketme ya da olmama meselesi değil. Miwa-san’ın ciddi ama doğal ifadesine baktığımda çok daha sakinleştim. Bir kenara bırakalım. Şimdi bu fotoğraf çekimine konsantre olmalıyım.

Hikari-san aklımı değiştirdikten sonra başka pozlar için de talimatlar verdi.

“Evet, o zaman Miwa-chan, lütfen Yuuya’nın boynuna sarılın.”

“Fueee!”

“Evet!”

Tekrar şaşırmama rağmen, Miwa-san tereddüt etmeden boynuma sarıldı. Bu iyi değil. Önceki kolun aksine, artık vücudumun her yerinde bir çok şey hissedebiliyordum! Zihnimi başka yöne çevirmeme rağmen, sonunda ifadem ve bedenim bir süre öncesine göre çok daha sert hâle geldi. Sonra başka pozlar verirken sakinleşmeye çalıştım ama yine de serttim. Bu yüzden ara vermek zorunda kaldım.

“Of…”

“Çalışmanız için çok teşekkür ederim.”

“Ah, sana da çok teşekkür ederim.”

“Yanına oturabilir miyim?”

“Ah evet! Sorun değil!”

Miwa-san bu alışveriş merkezinde bir bankta oturup nefes alırken benimle konuştu. Miwa-san yanıma oturduğunda, dürüstçe düşündüğümü söyledim.

“Miwa-san, bu harika.”

“Eh?”

Miwa-san ani iltifatımı duyunca şaşırdı.

“Daha önce hiç bu tür kıyafetler giymemiştim… ve tam tersine modayı hiç düşünmemiş bir hayat yaşadım. Bu yüzden dergideki modellere baktığımda, özel olarak hiçbir şey düşünmedim. Bunu bugün kısa bir süre içinde yaşadım ve ne kadar zor olduğunu anladım. “

“Çünkü… sen buna henüz alışmadın! Ben de ilk başta, sadece başarısız oldum ve sık sık azarlandım.”

“Öyle bile olsa benim için zor olduğunu düşünüyorum. Bunun sadece bir poz değil, bir ifade gerektireceğini de düşünmemiştim. “

“Ahahahaha… Hikari-san, modelleme endüstrisindeki yüz ifadelerine özellikle odaklandığı için ünlü.”

Hikari-san o gösterişli gömleği giyen kaslı bir adamdı ve aynı zamanda bir fotoğrafçıydı. Hiç öyle görünmüyor.

“Of… ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum.”

Fotoğraf çekimini yaparken, o kadar yaşlı olmayan Miwa-san’ın şimdiye kadar aktif bir rol oynadığını görünce bu bana faydasız olduğumu hatırlattı. Sanırım zihnimi de yavaş yavaş değiştiriyor ama yine de alınacak uzun bir yol var. Görünüşe göre huzursuz ifademi görüyor gibiydi ve bana nazikçe söyledi;

“Yuuya-san. Acele etmenize gerek olmadığını düşünüyorum. Sadece yavaşça alın… kendi hızında. Kendinden emin olmalısın! Ayrıca Yuuya-san ile böyle bir fotoğraf çekimi yapabildiğim için bugün eğlendiğimi de düşündüm… bu yüzden siz de öyle düşünürseniz sevinirim. ”

“Ah…”

“Tabii ki mesele sadece fotoğraf çekimi değil, her şeyin tadını çıkarmakla ilgili, öyle değil mi?”

“… Eğlenmek… ha?”

Yakın zamana kadar eğlenmeyi göze alamazdım. Yaşamak için çok çaresizdim ve her gün acı vericiydi ve dayanılmazdı. Ama şimdi farklı. Öteki dünyaya bağlanan kapıyı bulduktan sonra, ben…

“Ben… Bundan zevk alabilir miyim?”

“Evet tabi ki!”

Miwa-san’a döndüğümde bana nazikçe gülümsedi, bunun doğal bir gülümseme olduğunu fark ettim.

“Deklanşörrrrrrrr”

Uzaktan garip bir ses duydum ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok.