No Game No Life - C3Bölüm 03-6

Çeviri: Sumire & Redaktör: Fri

 

Bilinçlerinin gittiği esnada, Sora sakince düşünmeye başladı.

(Rahmetli kralın bilgisi ve sızdırdıklarıyla, oyuna dair tahminde bulunmak kolaydı.)

Hatta Sora’nın ortaya çıkardığı gibi, bir [Video oyun]du.

Tek fark, bu, bilincin de transfer olmasını içeren bir sanal oyundu.

Son kral bunu, muhtemelen sınırı bu olduğundan, [farklı bir dünya] içinde oynamak diye hatırlıyordu.

(O seferde rakip Hatsuse İno, o yaşlı adam idi.)

Kayıtlarda [Vücut uçuran oyun] diye geçiyordu —— yani bu kesinlikle bir FPS^[6] oyunuydu.

Çok uzun zaman önce oynanan son oyundan sonra rakip de Hatsuse İzuna olarak değişti.

Bu, oyun içeriğinde kesinlikle bir değişim olduğu anlamına geliyordu, ama… ——

(Bu, tüm seyircilere [açık] bir oyun olacağından, Werebeastlerin karakteristik özelliklerini ve hile yöntemlerini dikkate alırsak, oyun özünde değişemezdi.)

Hatta, bu şartlar altında, Werebeastler daima [kazanır]dı.

(O yüzden, yerini değiştirip kuralları başkalaştırsalar bile, aynı hızda tepki verir ve dikkatle önden gidersek, bu kesinlikle bizim zaferimiz olur ——!)

Ancak —— kendi kendine konuşması bitmeden, Sora, dünyanın gözlerinden kayıp gittiğini gördü, düşüncelerinden sıyrıldı ve gözlerini açtı.

Gözlerinin önündeki şey ——————

“————————şaka yapıyorsun.”

“…————————“

Kardeşler yanlış adımlarına kahroldular.

Pek çok kuralı, sayısız yeri öngörmüşlerdi ve sayısız strateji hazırlamışlardı.

Ama ———— bu, beklemedikleri tek yerdi.

Şüphesiz, gördükleri… görmek istemedikleri bir şeydi.

Ahhhhh, aşk ve nefret, psikolojik travmayla dolu yer ——

Yanılıyor olamazlardı —— burası kesinlikle Tokyo’ydu.

“…Üzgünüm, Steph, Jibril.”

“Hı? Ne?”

“…AH! Imm, bu, sahip bana mı seslendi?!”

Sora taş kesmiş Steph’e ve manzaranın büyüsüne kapılmaktan salyaları akan Jibril’e şöyle dedi:

“Yapamam, üzgünüm, İmanity’nin işi bitti.”
“titrer titrer titrer titrer”

“Aaa… N-N’oldu? Ne tür bir sor——“

“Üzgünüm, üzgünüm, aklıma hiç gelmemişti ki Tokyo olacak ve yeniden memleketimizle yüzleşeceğiz ve artık elimizden bir şey gelmeyecek ve kendiniz bir hal çaresini düşünmelisiniz ve çok üzgünüm.”

“titrer titrer titrer titrer”

Abi gözlerini kaçırıp birbiri ardına kelimeler sıralıyordu; kız kardeş çömelmişti, başı titriyordu; Jibril konuştu:

“——hım, burası sahibimin dünyası mı?”

Bu kez, bir anlatım —— hayır, İno’nun sesi etrafta yankılandı.

[Şaşırtıcı, değil mi? Oyun dünyasına hoş geldiniz.]

“…Oyun… dünyası.”

[Evet, burası oyun sahnesi, sanal alem…]

“Bekle.”

[——Efendim?]

“Şunu bir doğrulayalım, burası —— bir sanal boşluk, var olmayan bir yer?”

[Kesinlikle, n’olmuş?]

Sora etrafına bakınıp sakince yeniden değerlendirdi.

Pek çok gökdelen gökyüzüne doğru dikilmişken doldurulmuş yollar yeri oluşturuyordu.

…Kesinlikle, burası Tokyo’nun kalbine benziyordu —— ama.

Panolar Japonya’dan değildi, ayrıca her yerde Torii’’ler^[7] de vardı, çok daha yeşil bir his veriyordu… Bir şeyler, Sora’nın bildiği Tokyo’dan kesinlikle farklıydı.

“——yani, bu sanal yer hayal ürünü olarak mı üretildi?”

[Evet, çok hızlı anlıyorsun.]

“————————BİZİ BÖYLE KORKUTMA!!!!”

Sora’nın bağrışı sahte Tokyo oyununda yankılandı.

“————Ahh, kahretsin! Bazı travmatik deneyimlerim aklıma geldi! Tereddüt etmeden damarlarımı kesip ölebilirdim. Bir daha böyle şeyler yapma, ihtiyar!”

İno, Sora’nın neden bu kadar sinirlendiğine anlam verememişti.

[…Neden bu kadar kızgınsın… Bu sahne zevkine uygun değil mi?]

“Tatmin olmadım! Neden böyle bir sahne seçtin ki! Bu, ya şeytanca bir saldırı ya da basitçe taciz!”

[Hayır… Bu, Doğu Birliği’ndeki gençler arasında yenice popüler olmuş bir bilim kurgu sahnesi, bu sahneyi kullanmamda özel bir niyet yok.]

“Ah… Ahhh? Bilim, bilim kurgu mu?” —— e-evet.

Sakinleş, sakinleş, 18 yaşında bakir Sora.

Evet, düşününce, burası bir fantezi dünyası.

Yani, orijinal dünyamızda da fantezisi kurulan şey buydu —— elf ve ejderlerle dolu bir dünya.

Aynı bizim dünyamız gibi, bu [Disboard]^[8] kesinlikle bir fantezi dünyası.

Bu insanlar için, [Modern Dünya] fikri düşündüklerimin bir ürünü —— yalnızca ben.

Bu, bilinçlerimizi de almış bir oyun, bir sanal oyun, Tokyo değil, sanal oyun.

Sora kendini ikna etti ve derin bir nefes aldı.

“Fu… ha… Tamam, sorun yok, kalbim sakin.”

“…titrer titrer titrer titrer”

“Shiro, sakinleş, Tokyo gibi gözükse de değil. Onların hayal dünyalarının sonucu olarak ortaya çıkmış bir yer.”

“…Guuuu… Hı?”

Belki de psikolojik bir travma onu vurmuştu.

Shiro, İno’nun dediklerini duymuşa benzemiyordu ve Sora’nın onu ikna etmesi gerekiyordu.

“Evet, ve bu bir oyun olduğundan, gidebiliriz, değil mi? Persona serisindeki, Akiba’nın Gezisi’ndeki ve Steins;Gate’deki gibi. Bu bir oyun, o yüzden sorun olmayacak, o yüzden sadece el ele tutuşacağız ve her şey yolunda gidecek?”
“…Bir oyunun içi… Hım… Tamam, anla… dım…”

Gözleri hâlâ dalıp gitmiş olsa da Shiro yine de kalktı.

[Ahh~ Bir kere daha tekrarlayım —— oyuna başlayalım mı?]

——bu oyunda insan izleyiciler vardı.

Sora hafifçe öksürdü, seyirciler görünür olmasa da üzerine dikilmiş bakışları hissetti.

“Tamam, sorun yok, başlayabiliriz.”

[…Hıhı, öyleyse animasyonu başlatacağız.]

“Hı? Bu da ne?

“Görmene gerek var mı?”

Steph ve Jibril’in kafaları karışmıştı ama Sora ve Shiro çoktan pozisyonlarını almışlardı.

“Tanıtım kısmını atlayan, bir oyuncu olmaya layık değildir, o yüzden etrafa bakınmayı kesin de gözlerinizi açıp izleyecek doğru bir konuma geçin.”

“…başıyla onaylar, onaylar…”

Onların teşvikiyle Steph ve Jibril gönülsüzce yukarı bir pozisyona oturdular.

Ondan sonra, (sahte)Tokyo’nun üzerinde devasa bir ekran belirdi.

[Sen —— bir kalp çarpıntısısın.]

…Sora, bunun kötü bir oyun olduğu yargısına varana dek yalnızca bir saniye geçmişti.
Ama oyuncu özsaygısı gereği sessiz kaldı.

[Dünyadaki her kız senin için çıldırıyor, onların seni kovaladığı günlerin geçiyor… Ama senin kalbinde çoktan biri var —— sevdiğin biri.]

Orijinalde anlatım olan dev ekran, güzelce giyinmiş olan melek gibi İzuna’ya dönüşüverdi.

[Ancak, pek çok cezp edicilikle yüzleşirken, gerçek aşkta hata yoktur ——]

Sonra ekranda, düzinelerce kemonomiminin kucaklamak isteyerek takip ettiği bir sahne belirdi.

[Tüm bu cazibelere direnebilir misin —— ve kalbindeki kişiye [Aşk]ını iletebilir misin?!]

Dead or Alive serisinin yan hikayesi.

L O V E D OR L O V E D 2 ~Aşkınla aşığını vur~

Kardeşlerin memnun kalmış yüzlerinin aksine, diğer ikisi hiç silah görmemişti ve kafaları karışmıştı. İno devam etti:

[Öyleyse kuralları açıklayacağız.]

Bir tanıtımı okuyormuşçasına bir tonla İno konuştu:

[Lütfen bu silahları —— yakındaki NPC’leri^[9] vurmak için kullanın.]

“Vurmak?!”

[Ateş edebilir ya da —— onlara eriyik eriyik vererek uçurabilirsiniz.]

“Gul*Gun?!”^[10]
[Eriyik eriyik verildiği zaman, kızlar tatlı kalbini anlayıp aşk güçlerini sana emanet edecekler.]

“…Ah, evet.”

[『Eriyik eriyik silahı 』nın ateşlediği 『Aşk gücü』—— yani, herkesin sahip olduğu 『Aşkın gücü』.]

Aniden, herkes, özel şekilleri olan ellerindeki silahlara baktı.

“——buna [Eriyik eriyik silahı] deniyor demek, hı?”

“…Güzel alet.”

“Ne ucuz bir isim, yayılan çocuksu enerjiyi kesinlikle hissedebiliyorsun.”

“Hey hey, bu [ㄑㄧㄤ] da ne?”

“Başka bir deyişle, İzuna onu sevmemizi istiyor, hedef haremli son. Bizim hedefimizse yalnızca İzuna.”

[Harfiyen öyle.]

“… Bu… nasıl desem…”

Karışık hislerle konuştu Sora:

“İzuna-chan tapılası bir kemonomimi kız olduğundan bir ayarlamayı mazur göreceğim; bu sen olsaydın ihtiyar, anında çıkış yapar ve kendi gözlerimi oyardım.”

[Güçlü hislerinizi anlayabiliyorum ama lütfen unutmayın, 4’e 1 ayarı sizin isteğinizdi!]

——İno’nun açıklaması, bunun Sora’nın isteği sonucu ayarlandığını açıkça belirtmişti.

Ancak, Sora’nın düşüncelerine katılıyormuşçasına konuşmaya devam etti.

[Tüm bu sevimli oyunlar son trendle alakalı… Ben gençken her şey çok daha şiddetli ve aksiyonluydu ——]

——Anlaşılan, hangi oyun olursa olsun, mutlaka eski oyuncular olacaktı diye düşündü Sora.

“…Pekâlâ. İhtiyar, bir şeyi onaylamam lazım ve bazı sorularım var.”

[Buyurun lütfen.]

Bir, (Aşkın gücü) [Enerjisi], [Eriyik silahı] ile [Eriyik bombası] arasında.

İkincisi, [NPC]lere saldırmak, (aşkın gücü) [Enerjisi]ni yenileyecek ya da yenilemeyecek.

Üçüncüsü, [NPC]ler (aşkın gücü)[Enerjisi]ni aldıklarında ve saldırmaya başladıklarında, (aşkın gücü) [Enerjisi] temasa göre azalacak.

Dördüncüsü, (aşkın gücü)[Enerjisi] kullanıldığında, [NPC]ler artık yaklaşmayacak ve dövüşemeyecekler.

Beşincisi, İzuna vurduğu zaman, onun [Yoldaşı](aşk kölesi) olacaksın, kontrol edilemeyen bir —— [Düşman].

Altıncısı, İzuna’nın onu vurmasıyla bir arkadaş, [düşman] olursa, onu tekrar vurmak onu normale çevirecek.

Yedincisi, (aşkın gücü) [Enerjisi] kullanılsa bile, durumu tersine çevirmek, altıncı ile mümkün.

Sekizincisi, durum, birinin fiziksel yetenekleri gerçeğiyle işliyor, büyü kullanımı yok.

“——böyle iyi olsa gerek?”

[Gerçekten hızlı öğreniyorsunuz, zamandan kazanıyoruz.]

——Sora bir parmağını yanağına koyup düşünmeye başladı.

Pek çoğunda sorunlar olsa da stratejilerin genelini etkilemezdi.

Bu oyun birazcık ——yalnızca azıcık utanç verici—— ama yine de öngörülen aralığın içindeydi.

“Demek bu oyun Gal*gun ve Left 4 Dead’in çocuğu.”

Tüm bu kuralları dinledikten sonra bile Sora’nın verecek cevabı vardı.

“Ne saçma oyun… Her otaku seve seve alır…”

“…Yani… Nii alacak.”

“Evet, yeri ve kahramanı berbat olsa da bölgeleri ele geçirmek için bu oyunu kullanmak muhteşem hissettiriyor. Kemonomimi kızların seni kovalaması ya da daha fazlasını hedeflemek gibi.”

Sora sorusunu sormadan önce heyecanla açıkladı:

“İhtiyar, bu [Eriyik Silahı] —— kendi yoldaşını vurursan hangi ilkeyle çalışıyor?”

[Basit, ateşlediğin şey 『Aşkın gücü』olduğundan.]

“…İzuna’nın seni vurmasıyla aynı şey?”
[Evet, geçici olarak vurulan kişi vuran kişinin 『Aşk kölesi』olacak.]

Bam!

İno konuşmasını bitirmeden Shiro, tereddüt bile etmeden Sora’ya doğru tetikleyicisini çekmişti.

Pembe mermi silahtan çıktı ve Sora’nın kollarına takıldı, havaya pek çok küçük kalp saçıldı ——

“Ahhh, küçük kardeşim ————benim küçük kardeşim! Neden onca zamandır yanımda böylesi sevimli bir kadının olduğunu fark etmedim! Ahhh! Gerçekten gözlerimi oymak istiyorum!!!”

“…Kyaaa… Nii, hayır… Biz kardeşiz…”

Shiro kızarıp abartılı bir yanıt verdi.

“Amanın amanın! Bu da ne! Kesinlikle, toplumsal kurallar bunu reddediyor ama o toplum şu anda yok! Burası, her şeyin oyunlarla karar verildiği [Disboard] —— kimse karışamaz, o yüzden —— etik kuralların var olmadığı diğer tarafa gidebiliriz!!”

“Hey! Böleceğim ama!! Bunun önemli bir maç olduğunu unuttunuz mu?!”

Kafası karışmış olsa da Steph hızlıca araya girdi. Yanındaki Jibril birden konuştu:

“Öyleyse ben de keyfini çıkarayım.”

Bam

Jibril’in ateşlediği mermi Shiro’yu vurdu, etrafa küçük kalpler saçıldı.

“…Jibril… Seni seviyorum…?”

“Ahhhhhhhhhhh Shiro! Nii’nin sevgisini ret mi ediyorsun?!”

“Ah ha!! Bu, [Aşk üçgeni] ya da [Netorare]^[11] denilen sahibimin kitabında yazan şey olmalı, anlıyorum —— aşk hissim olmasa da bu çok heyecan verici ————!”

“————Ah!”

…Sora birden uyandı.

“Guu… bir [aşk kölesi] olma durumunda kendimi kontrol dahi edemiyorum ama yine de bilincindeyim… Bu korkunç, kendimi kontrol edemeyeceğim bir duruma düşmek… Neredeyse Shiro’ya bir şey yapıp yasaklanmış ülkeye düşecektim…”

Birazcık sonra, Shiro da bilincini kazanmış gibiydi ve gözleri yarı kısık Jibril’e bakıyordu.

“…Jibril… Sonra… Ceza…”

“Ahhh! Affedin beni Shiro-sama! Merakımı bastıramadım!”

“Neden onu cezalandırıyorsun? Neyse… Kısaca, kuralları kaptık… sıradaki…”

Oyun içeriğindeki kurallarda ustalaştıktan sonra Sora stratejiler üretmeye başladı.

Ancak, onu en çok ilgilendiren mesele ——

“Hııı… Steph, kurallar, onları anladın mı?”

“Heh, beni küçümseme —— Tamamen anlamadım!”
Steph göğsünü kabartıp konuştu. Sonra Sora ona cevaben:

“Tamam, önce silahı böyle tutacaksın.”

“Hım, böyle mi?”

“Evet evet, sonra işaret parmağını buradaki boşluğa yerleştir.”

“Tamam.”

“Sırada, silahı aşağı indirip işaret parmağını çek.”

“Böyle mi?”

Steph silahı yere doğrultup tetiği çekti.

Bir bam sesiyle mermi yeri vurdu —— ve geri sekti.

“…Ah, ahhhh… Neden bu kadar güzelim —— fufufu, seni bırakmayacağım.”

Kendinin aşk kölesi olan Steph kendini kucaklayıp vücudunu sarsmaya başladı.

“Hımmm, beklendiği gibi, bu mermilerin sekme kabiliyetleri var. Shiro, anahtar olay bu.”

“…Hıhı, biliyorum… Bana bırak.”

Kardeşler, ciddi gözlerle Steph’i izlerken konuştular.

“Gitmeden önce, bu yerdeki işlerimizi bitirene, geçici olarak bu yere α noktası diyeceğiz. Kurallara göre, Jibril dışında, vücutlarımız aynı. Yani NPC’ler, Werebeast gücüne sahipse onlardan kurtulmak zor olacak. Jibril, sen geriden, takipçilerimizi evine yollamamızda yardım edeceksin.”

“… Evet efendim.”

“Anlaşıldı —— ama ya Dora-chan?”

Bunu duyan Sora, vücudu kıvranan Steph’i izledi.

“Önemli değil, İzuna onu vursa bile? Sonuçta o [Steph].”

“Kesinlikle, söz konusu [Steph]se.”

Sora’nın kesinliğini duyan Jibril, dünden razı bir şekilde Steph’i terk etti. “Tamam, gidelim. İkiniz de! İmanity’nin kaderi bu kapışmada!”

“Oo~!”

“Oh hohoho, neden bu kadar güzelim?.. Ahhh, neden bu kadar soğuksun?”

Aynadaki kendini yapışıp kalmış Steph’i görmezden gelen üçü harekete geçip ayrıldı.