No Game No Life - C3Bölüm 04-2

Çevirrmen: Sumire & Redaktör: Fri

 

“Oooffff…”

Muhtemelen ışınlanmadan etkilenmiş Sora ağrıyan başını tutarak etrafına bakındı.

——Önceki dünyalarını hatırlatan Japon bahçesiydi.

Güneydoğu Asya tarzı gözüken mimari etrafı sarıyordu ve kara gökyüzünde pembe ışıklar, binaları aydınlatıyordu. Jibril, [Miko’nun evi]nin ortasına sıçrayacaklarını söylemişti… Ama muhtemelen bölge çok büyük olduğundan.

Bölgeyi saran bina ve duvarlar şehri görmeyi zorlaştırıyordu. Sayısız yüksek dikili binalar kırmızı ışıklar yayıyordu. Ağaçlar ışığı engelliyor, birbirine zıt koyu renkler oluşturuyorlardı.

“Ah, doğru, arada zaman farkı var.”

Sora şu an burada gece vakti olduğunu fark etti.

“——hı?”

Sonra, İzuna ve İno’nun yere yayıldığı görüntü oluşmuştu.

Sora ve Shiro da hafif ağrıyan başlarını tutarak etraflarına bakındılar.

Jibril dua eder gibi ellerini birbirine geçirdi, Sahiplerine sessizce [vardıklarını] bildiriyordu.

“…Jibril, İno ve İzuna’nın sorunu ne?”
“Daha önce söylediğim gibi, üstün beş duyuları yüzünden onlar için rahatsızlık verici bir seyahat oldu. Muhtemelen ışınlanma sırasında aşırı yüksek frekanstaki sesi duydular, o yüzden bu hale geldiler.”

“…Uvuuu, sizin ırkın acılarını hissedecek kadar zayıf olmadığımız için şanslıyız.”

İno kulaklarını tutup acı çekerek ayağa kalktı.

“Kafayı mı yedin?! Fizik kurallarını aşmanın da bir sınırı var! Kahrolası antik tanrılar! Bilgilendirmeden Miko-samanın kutsi evine girmek, tatmin olmak için insanları daha ne kadar küçümsemen lazım?!”

İno’nun bu kadar şiddetle bağırdığını duyan Sora şöyle düşündü: [Bu soruları sormanın bir anlamı var mı ki?].

“İhtiyar, gerçek yüzün ortaya çıkıyor, biraz sakinleş, yalnızca ——“

Sora dayanamayıp cevabı yapıştırdı ama İzuna acıyla mırıldandı.

“…Acıyor… Kusmak istiyorum, desu.”

“Jibril, İzuna’yı nasıl dikkate almazsın!!! DÜNYA HAZİNESİNE BUNU NASIL YAPARSIN!!!”

“Ahhhh, üzgünüm, Sahip! Sahibim dışında hiçbir şeyi dikkate almıyorum! Buna kafa yoracağım!”

Böyle bir şamatayı görmezden gelen Shiro ve Steph etrafa bakınıp durdular.

“…Bu… Doğu Birliği mi?”

“Gelişmiş bir uygarlık için binalar oldukça eski. Elçilik öyle gözüktüğü için sanmıştım ki ——“
Onların kelimelerini duyan Jibril ekledi:

“Miko’nun evi 920 yıl önce inşa edildi, buradan çıkarsanız, elçiliğe benzer, ilginç ve yüksek binalar göreceksiniz. Sahibimin tabletinden okuduğum bilgilere göre, Sahibimin eski dünyasına kıyasla —— bu muhtemelen [1900’lerin başı] olurdu.”

Sora gördüklerini hatırladı.

Elkia’daki elçilikteki ilk izlenimi, 1930 yılından sonra, son teknoloji kullanılarak inşa edilen Empire State Binası’na benzerdi.

“…Buna rağmen sanal oyun seviyesine kadar gelişmişler? Kahretsin.”

“Sahibimin dünyasına benzer olsa bile kültür farkı var.”

Sora [Bir fantezi yaratığı tarafından düzeltilme]yi kabullenemeyip sıkıntıya düştü.

“Ama Jibril, kitaplar sayesinde mi bunun farkındasın?”

“Sebeplerden biri kesinlikle bu ama ana nedeni, sık sık Doğu Birliği üzerinde uçarım.”

Jibril bunları söylerken güldü. İçinde hâlâ kin vardı, İno ona bağırdı:

“Bu bölge ihlali değil mi?!”

“Üzgünüm ama lütfen, hava alanını bildirme hakkına sahip olacak seviyeye ulaşıp havacılık teknolojisi geliştirdiğinizde beni suçlayın, olur mu? Ek olarak, bizi buraya çağıran Miko-sama olduğundan (gülüşmeler), girişim bir yasa ihlali değil. Şiddet içerikli hareketler alınmış olsa da, [Kurallar] gereği yerine getirilemez, değil mi?”
“Hey, seni haşere! Miko-sama derken başka bir şeyi kastettin! Sözlerini ——“

Herkes bağırmaya başladı, ta ki aniden ——

“…Ah ha, anlaşılan eğleniyorsunuz, ben de katılabilir miyim?”

——Çın

Küçük, temiz bir ses etrafta yankılandı, herkesin hareketlerinin durmasına yol açtı.

——hangi ara ortaya çıktı?

Bahçe göletinin karşısındaki kırmızı köprünün tırabzanlarında oturmuş güzel bir sarışın kız.

Kırmızı, siyah ve beyaz, standart Miko kıyafeti giyinmişti. Altın bir —— çift kuyruklu tilki.

Uzun saçları ve öne çıkan Werebeast kulaklarıyla ay ışığının keyfini çıkarıyordu ve kırmızı ışıklar bahçeyi aydınlatıyordu.

Altın gibiydi —— Işık saçan soğuk gözleri Sora ve Shiro’nun figürlerini yansıtıyordu.

“Okyanusun öte tarafından buraya geldiğiniz için herkese teşekkür ederim. Sizi burada ağırlamaktan onur duyarım, Elkia halkı —— İmanity kralları. Ben bu bahçenin sahibi —— [Miko] olarak da bilinen kişiyim, tanışmaktan şeref duydum.”

Elleri yanaklarında, [Miko] kıkırdamaya başladı.

Bu, Doğu Birliği’nin tek temsilcisi —— Werebeast’lerin [Kraliçe]siydi.
Onu gören İzuna ve İno anında yerlere eğilip önünde diz çöktüler.

“L-Lütfen kabalığımızı mazur görün, Miko-sama. Bölgelerimizi almalarına izin verdik, haklarımızdan feragat ettik ve üstüne sizi gücendirdiler. Yüzünüze bakacak yüzüm yok ——“

“Ü-Üzgünüm, desu…”

“İ-İzuna! İnsan dili kullanma, Werebeast dilini nasıl kullanacağını mı unuttun! Sözcüklerine dikkat etmen ——“

“Ah~ Ah~ Ne kadar külfetli. Lütfen biraz rahatlayabilir misiniz, bu beni yoruyor.”

İkisinin saygı dolu tavırlarını görmezden geldi, Sora kaba tavırlarına devam etti.

“Oo~ Demek sen Miko’sun? Tablo gibisin. Bir resim çekebilir miyim?” —— ama sıradan bir kamera gördüğü güzelliği yakalayabilir miydi?

Sora SLR kamerasını getirmediğine pişman oldu.

Steph panik içinde Sora’ya fısıldadı:

“He-Hey! O başka ülkenin süper VİP’si! Kibar ol!”

Ancak, kardeşler ve Jibril diz çöken Steph’i görünce alarma geçtiler.

“Hım? Neden? Çağıran kişi diz çöken olmamalı mı asıl?”

Shiro ve Jibril, Sora’ya katıldıklarını göstererek kafalarını salladılar.

Steph ışınlanmanın neden olduğu ağrıyı hissederek başını tutmaya başladı. Miko önündeki sahneye bakıp gülüp geçti.

“Ne ilginç insanlar… Pekâlâ, sizi buraya çağıran bendim, el pençe divan durması gerekenin ben olmam gerektiği konusunda güzel sebep ——“

“——ama sizi buraya bir itiraz için çağırdım, o yüzden diz çökmeyeceğim. Affınıza sığınarak?”

“Amanın? Bir şeye itiraz edildiğini hatırlamıyorum.”

——hâlâ bunu söyleyecek yüzün var.

İno ve Steph bağırmak istediler. Farklı bir tonda, çok daha net bir sesle Miko cevapladı:

“O konuda… Öyleyse doğrudan konuya gireceğim.”

Altın gözlerini kısarak bakarken hâlâ gülümsüyor olsa da o gülümsemenin arkasında farklı bir anlamın yattığı çok açıktı.

“——gerçekten, yaptığınıza bakın, kel maymunlar.”

Miko konuştu, tarzı ve havası yıkılmadı. Sora alaycı bir kahkaha patlattı.

“Haha, öyle mi, Elflerden beklendiği gibi. Hayal ettiğimden daha hızlı harekete geçmişler.”

Yalnızca Shiro, Sora ve Jibril, Miko’nun gerçekten ne kastettiğini anlayabildiler.

İzuna —— ona [Sora] söyledi.

İno ve Steph kafası karışmış etrafa bakınıyordu ama Miko onları görmezden gelip iç çekmeye başladı ve acı bir gülümseme oluştu yüzünde.

“Kıtamız alınırsa Doğu Birliği’nin köşeye sıkışacağının farkında olmanız lazım. Bölgelerimizi geri almak için ölebiliriz hatta, yoksa politik ve ekonomik aktivitelerin işlevselliği durur. Ama bizim önayak olmamız —— şüphesiz ki, kötü bir hareket, o yüzden ——“

Sora aniden gülmeye başladığından cümlelerini tamamlayamamıştı ki onun yerine devam etti:

“Tedbir olarak, anahtar teknolojilerin, teknik eşyaların, önemli insanların ve kaynakların tamamını taşıdınız.”

——kesinlikle.

Steph, Sora’nın bu kadar şeyi anlamasından etkilenmişti. Bakışlarına cevap veriyormuşçasına konuştu Sora:

“Rakip [kıtadaki her şeyi] istediğinden bir [sigorta]nın ölçülerini hesaba katmamak kesinlikle aptallık olurdu.”

Miko kıkırdadı, devam etmeden önce başıyla onayladı:

“Topraklar kontrol edilemezse anlamı yok ve Elkia, teknolojimizi ele geçirip ondan faydalanmak için tekrar bize meydan okumaya muhtaç. Bunu anlamak basit. Ellerime düştüğü sürece, memnun olacağız.”

——başka bir deyişle, kimsenin izlemediği, hilenin tamamen mümkün olduğu bir oyun.

Ama… Miko ellerini yanaklarına koydu ve konuşmadan önce küçümseyici bir şekilde gülümsedi:

“Ama tamamen köşeye sıkıştırıldık, hı?”

“——niyetimizi çoktan biliyordunuz demek, doğru mu?”
“Tabii ki, çünkü yerinde olsam aynı şeyi yapardım.”

“Gerçekten… [Şu zaman]ın kaçıp gitmesine bile fırsat vermiyorsun.”

Miko iç çekti.

“Biz anakaradan önemli materyalleri boşaltırken siz Elflerle irtibata geçtiniz —— oyunumuzu ortaya çıkarmak için casus kullanmak… Elven Gard’ın [Doğu Birliği’ni kuşatması]na izin vermek…”

“Üzgünüm, fakirlerin kaytaramaz.”

“Ne ——“

İno’nun nutku tutulmuştu, ancak, sanki ———— [Nutkunun tutulması için çok erken] gibiydi.

“——böyle diyerek, bu adımı çoktan öngörmüştüm!”

Bu kez, Miko, Sora’ya bakarak konuştu.

“Olabilir, aslında senin Elven Gard’ın bir ajanı olduğunu düşünmüştüm.”

“Ben de öyle düşünürdüm, başka bir dünyadan olduğuma inanmaktansa öyle düşünmek daha mantıklı.”

“Evet, mantıklı düşünme… Bu tür bir düşünceyle bağlanmanın sonucu bizim başarısızlığımız.”

Miko küçümseyici bir gülümsemeyle gözlerini kapadı.

“——Avant Heim ortaya çıksa bile dövüşmeden gidemeyiz.”

Bu kez İno’nun bakışları yön değiştirirken nutku gerçekten tutulmuştu.

Jibril gözlerini kapatmış sessizce dururken sahibinin planına hayranlığını ifade ediyordu.

İno yutkundu, sonunda —— plan hangi ara yapılmıştı?

Hayır, [başından beri] olduğunu söyleyen [Miko]ya göre, öyleyse ——

Sora, İno’yu ziyaret ettiğinde… O çoktan ——

(Tüm dünyayı yutmak isteyen bir insan, yarım yüzyılda üçüncü en büyük ülkeyi kurmuş olan kişiye karşı——)

İno bu düşünceyle titredi.

——evet, Jibril 18 Konsey üyesinden biriydi —— önceden Avant Heim’da bulunan politik biri.

Sora’nın malı olup hükümetten atıldığında bile, [etkileyici gücü] hâlâ yerindeydi. Jibril’den istediği sürece, Flugel’lere kelimeleri iletmek kolay olurdu.

——[Doğu Birliği’nin sırrı ifşa oldu, bilgi isterseniz size kazanma yöntemini söylerim].

Sırada, bilgi gözleyen Flugeller ne yapardı —— açıktı.

Belki kaybettiği gerçeğinden mutsuz olan Miko acı bir gülümsemeyle durmadan ayaklarını birbirine vurdu.

Takunyaların birbirine çarpma sesiyle altın tilki kırgın bir tonla konuştu:

“Elven Gard, Avant Heim ve Elkia… Çite o kadar ülke hep birlikte yaslanırsa ve sırrımız da açığa çıkarsa ——— zafer gün gibi ortada… Buna dayanamam.”
Bu kez, takunyaların sesleri durdu.

Köprünün trabzanlarından kibarca kalktı.

“…Peki ——“

Bu tek hareketle, altın kız anında Sora’nın önüne vardı.

Gözleri Sora’nınkilere bakıyordu. Konuştu:

“Doğu Birliği —— Elkia’dan rövanş istiyor.”

“Ne ——!”

İno kendi kulaklarından şüphe duydu, İzuna ise başını öne eğiyordu.

Doğu Birliği’nin saldırıya geçmesi, İno için duyulmamış şeydi.

Üstelik, rakip şu —— Sora ve Shiro’ydu.

Flugel ve Doğu Birliği’ni yenmiş olan. Hileye başvurmadan oyunları kazanan.

İlk adımı attıklarını söylemiyordu bile, kazanma ihtimali sıfıra yakındı ——

Ancak, Miko’nun gözleri, bunun farkında olduğunu gösteriyordu, buna rağmen devam etti:

“Geri çekilmemizi engelleyen bu adam! Kozumuz ortaya çıktığından savunmada kalamayız. Dahası, yöntemleri, ilk adımı atmaktan başka seçenek bırakmadı bize, yoksa zamanımız tükenecek.”

“…Geçmişte yaptığın şeyi yapsan bile Elflerle ve Flugellerle yüzleşmek —— çıkmaz sokak.”

Sora güldü, Miko ise düşük özsaygısıyla gülümsedi.

“Dürüst olmak gerekirse, üç ülkeye hasım olmaktansa, tek kazanma şansımız İmanity —— Elkia’ya karşı.”

Düşük özsaygısını içeren gülümseme yüzünden silinmeye başladı ——

“Ülke hayatta kalmaya devam edebilsin diye aslında bizim olanları geri almak için yem olarak kullanacak kaynaklarımız ve teknolojimiz var. Yoksa, köşeye sıkışırız ve sonra vefat ederiz… Bunları tekrar etmemi ister misin?”

“Yaptıklarına bak, kel maymun —— o kadar kolay öleceğimizi sanma!”

Miko, Sora’ya kötü kötü baktı, yüz ifadesi solgun ve öldürme niyetiyle doluydu.

——[Ölsek bile, günah keçisi olacaksın] ——demeye getiriyordu yaydığı hava.

Sonra, İno’nun tüyleri diken diken oldu.

Dünyanın en büyük üçüncü ülkesi, insanlardan iki sıra üstte olan Doğu Birliği’yle yüzleşmek.

(Bu adam bizi [Hayatta kalamayacağımız] bir harekete zorlamak için adım mı attı?!)

——Bu inanılmaz gerçek, İno’nun başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi ürpermesine yol açtı.

Şeytani hesaplama insan becerisini aşmadan önce, Miko öldürücü niyetini belli ediyordu. Ne kadar saygısızca ve kaba gözükürse gözüksün —— İno için, [Ölüm Kalım Mücadelesi]ydi.

Dünyanın üçüncü en büyük ülkesini yaratmak için yarım yüzyıl kullanan, yaşayan tanrı [Miko].
Rakipleri iki insandı —— ama yıllardır kurmak için didindiğini tamamen yok etmek için yalnızca [Bir adım] kullandılar.

Sora, onun bakışlarına göğüs gererek konuştu:

“Ah, işte o, hâlâ anlamadım…”

Bu kelimeler balonumsu havayı söndürmüştü.

“Neden dünyanın kemonomimi krallığını yok edeyim?!”

Bu kelimeleri duyan İno, Steph ve aynı zamanda —— Miko, donup kaldılar.

“Kemonomimilerin anavatanı mı?! Ve İzuna kadar tatlı bir sürü kemonomimiler, artı liderleri güzel sarışın bir Miko, bu kesinlikle hile yapan bir ırk!! Werebeast’leri kaybetmek kültürü kaybetmektir, neden şu aptal TET sizin ırkınızı korunması gerekenler olarak sınıflandırmadı?! Onun beyninin düzgünce çalışıp çalışmadığını düşünmeden edemiyorum!”

Havadaki atmosfer dağıldı.

İno, Steph ve hatta —— Miko dondu kaldılar.

“Yalnızca bu sebeple —— tamam, misilleme mi yapmak istiyorsun? Tamam, kabul ediyorum.”

Kelimeleriyle birlikte, Sora bir —— metal para çıkardı.

“Oynadığımız bu psikolojik oyundan sıkıldım, o yüzden bunu hızlıca çözelim, olur mu?”

Madeni parayı kullanarak oyun oynamak —— anlaşılmazdı.
“Parayı atacağım ve yazı ya da turayı seçmene izin vereceğim, ben de diğer tarafı seçeceğim. Kazanırsam, Elkia ve Doğu Birliği birleştirilecek, iyi mi?”

İki tarafı da görmesine izin vererek konuştu Sora.

“Rövanş isteyen bendim ve oyun hakları senin… Ama sonucu belirlemek için madeni para mı fırlatmak istiyorsun?”

“Hımmm? Bunu kabul etmeyi ret mi ediyorsun?”

Sora üstünkörü güldü ama Miko da gülüşüne eşlik etti.

“——hayır, bu iş görür.”

“Kurması yarım yüzyıldan fazla zamanımı alan ülkenin iki kel maymun tarafından alınması, fufu… Ve nihai savaş… Bir yazı tura —— hahaha!”

Miko elini beline koydu, nefesi kesilene dek güldü, aklından şunlar geçiyordu:

——çok ilginç, artık kaçacak deliğim olmadığından.

Rakipleri insandı, kazanma şansları olan tek ırk.

Ve seçtikleri oyun, aslında… yazı tura.

Ne tür bir hile kullanırlarsa kullansınlar, werebeastlere özgü beş duyularıyla, saptayabilirdi.

Dahası, sevdiği taraf, ilk önce seçmeye izni vardı.

——çok ilginç.
Bu şartlar altında bile kaybedecek olursa. Ne olursa olsun… Doğu Birliği’nin kaderi yıkımdı.

Miko yüzünde gururlu bir tebessümle konuştu:

“Pekâlâ, bu oyunu kullanacağız.”

Sora mutlu mesut ona baktı.

Sanki —— bir can yoldaşını izliyordu.

“Şüphe yok ki [bizim taraf]tansın, bunu sevdim.”

“İsteğim —— Werebeast’lerin haklarını, otonomilerini ve kaynak kullanımlarını güvenceye almak.”

Meydan okuyan… Miko’ydu, isteği çok büyük olmamalıydı yoksa reddedilmeyi istemek gibi olurdu.

Yüksek risk, düşük ödül, buna rağmen rakip kabul etmeye hazırdı.

Miko’nun yargısı basitti.

Kaybettiklerini geri alma anlamına gelen kıta kaynaklarını [geri verme] isteği.

İlk adımı rakip atacaktı, o yüzden hile yapma ihtimali —— çok sınırlıydı.

———ama Werebeast’lerin hakları garantiye alındığı sürece ——

“Werebeast’lerin hakkı garantiye alındıktan sonra, [yalnızca] Werebeastlerin ana karaya dönmelerini istemek mümkündü. Sonuçta, kaynakları geri alma şansı doğmuş olacaktı —— Miko-sandan beklendiği gibi, ne kadar üzücü.”
Sora gülümseyip Miko’nun [aklından geçen] talepleri söyledi.

(Bu adam her şeyi öngörmüştü!)

“Öyleyse —— bu dünyanın en tehlikeli madeni parası, başlamaya hazır mısın?”

“Gerçekten ilginçsin… İsteğini bölebilir miyim?”

“İçeriğe bağlı.”

“Parçamızı ele geçirdiğinde lütfen İzuna ve İno ve diğer herkese nazik olacağına söz ver.”

——kesinlikle, Doğu Birliği ve Elkia birleşirse, Miko’nun temsilci hakları —— otomatikman Sora’ya geçer.

Bundan sonra, [Kölelik] ve [boyundur

uk]…

Helak olmaya eşdeğerdi —— [Irk parçası]nın alınması anlamına geliyordu.

Bunları duyunca Sora’nın gözleri [Geçemedi] der gibi bakıyordu.

“————Hâlâ bilmiyor musun? Boş ver, tamam ———— [Acciente].”

“[Acciente] ——”

Sonra, yazı tura fırlatışı muhtemelen dünyanın en yüksek riskine ulaşmıştı.

Sora’nın elinden çıkan sesle birlikte —— başladı.