No Game No Life - C6Bölüm 03-06

Çevirmen: Uchuujin Düzenleyen: ggurcan

Saklanma yerinin girişinin dışında Coron iç çekerken mırıldandı.

Seni dikizlemek zorunda kaldım…Seni kahrolası aptal kardeş…

Saklandığı yerden konuştuklarını duydu, ortaya çıkmak için bir an bile acele etmedi ve sonuna kadar dinledi. Çünkü elinden bir şey gelmezdi! Kendini göstermesi gereken zamanlanmayı kaçırmıştı.

Riku’yu gölgelerden izlerken, hala ağlamayı bırakmadığı için Schwi’nin sırtını okşadı.

Yok edilen bir koloniden kurtulan Riku’nun evlat edildiği günü hatırladı:

—Merhaba. Hey siz! Sorun ne?

Onlar, Riku şimdiye kadar kimseyle konuşmadığı için belki aynı yaştaki Coron’un bir şansı olur diye düşünmüşlerdi, o zaman yetişkinlerin yüzleri beklenti ile kaplıydı. Nasıl ya da neden olduğu önemli değildi, yok edilen bir koloniden sağ kurtulmuştu.

—Pekâlâ. Söylemek istediğiniz bir şey varsa Onee-chanınız dinleyecek, haydi hemen söyle.

Riku, böyle söyleyen ve onu gıdıklayan Coron’a bakarak ağzını açtı ve tek bir kelime söyledi:

—Sinir bozucu.

—Fufun. One-chanınız bu yaşta böyle şeyler incinmez! Artık konuşmamak için bir mazeret uyduramazsınız değil mi? Acaba bir şeyler mi oldu?

Riku güneyden gelen ışık kolonisini yaktı, sonra kül haline gelen ve doğuya giden ebeveynlerini bir kenara bıraktı. Coron muzip bir şekilde konuştu:

—Hayatta kalanları aramadın mı? Eğer ışık güneyden geldiyse neden doğuya doğru ilerliyorsunuz?

Riku, şaşıp kalan yetişkinlere bakarken kayıtsızca cevap vermeye devam etti:

—Hayatta kalanlar olsa bile, onları tedavi etmek imkânsız olurdu. Yürüyecek kadar iyi olsalardı onunla aynı şeyi yaparlar ve oradan uzaklaşırlardı.

Doğuya yönelmesinin sebebi orada vahşi doğa olmasıydı çünkü kara kül orada birikmezdi. Doğuya doğru gitseydi bir nehir bulurdu. Oraya giderse hayatta kalmak için bir şansı olacağını düşündü, çocuk olmadığını düşündüren dinginliği yüzünden yetişkinler küçük dillerini yuttular.

—Hayatta kaldıktan sonra ne yapmak istiyorsun? diye sordu Coron.

—Sonraki sefer, kazanacağım! Bunun uğruna hayatta kalmalıyım.

—Sonraki sefer… Sonraki sefer diye cevap verdi ve “kazanacağını” söyledi.

Yetişkinler toplandı ve şaşkın şaşkın bakıştılar, Coron yanağını onun yüzüne bastırdı ve bağırdı:

—Ah! Kahretsin. Bu çocuğu küçük kardeşim yapacağım!

Coron fark etmişti. Sonraki sefere kazanacağını söylediğindeki gözleri,

Bu anlaşılmaz gözler.

Bu yüzden Coron bir anda yalnız yapamayacağını düşündü. Onun yanında kalacağım. O zaman buna karar verdi. Böylece Riku öfkelenmezdi. Böylece ölüme koşmayacaktı ama gerçek…

Biliyorum, o çocuğu durdurmak için gerekli olan abla değildi. Aynı yolda yürüyen biri. O, Riku ile uzak yerlere gidecek. O kadar uzak ki benim takip edemeyeceğim yere kadar ama bunu bir kenara bırakırsak…