No Game No Life - C7Bölüm 03-7

『』 『』 『』

Ino, ışığın içine sarılmış, sonsuz bir gerilemeye sürükleniyordu.
Bu oyunda, birinin varlık süresi, fiziksel yaşı zarlara bölünmüştü ve sıfır zar, varoluşun inkârı anlamına geliyordu.
Bir çocuğa, bir bebeğe, bir fetüse, bir hücreye kadar geriledi ve sonunda, Ino Hatsuse adında birinin var olmuş olduğuna dair tek bir iz bile kalmadı.

“Bu… biraz travmatik oldu…”
“…Bundan… nefret ettim… Bana… kabusları hatırlattı…”

Bu sahne, birlikte izledikleri o garip hayatın kökenleriyle ilgili belgeseli anımsatıyordu.
Sora ve Shiro, dehşet içinde gördükleri manzarayı düşünerek tiksintiyle iç geçirdiler.

Eğitici falan olabilir ama bir fetüsün tersine gelişim sürecini izletmek zorunda mısınız?..

“…Siz… ikiniz… nasıl bu kadar sakinsiniz?”
Steph, gözyaşları içinde hıçkırıyordu.
“Gerçekten aklınızı mı kaçırdınız?! Bay Ino’yu öldürdünüz—!”
“Uhh, belki de arada bir Bay Sora’nın da az önce neredeyse öldürüldüğünü hatırlayabilirsin?”

Steph kandırılmıştı, ama yine de bunda bir rolü vardı.
Bu düşünceyle suçluluk duygusuna kapılmıştı, ancak Sora’nın umursamaz tepkisi karşısında tam anlamıyla dehşete düştü.

“…Kalan kareler, yüz kırk yedi… Hamle başına tüketim, altı… Zar analizine göre iki hamle daha…!”
“Epey dönemeçlerden geçtik ama şimdi Ino güvenli bir şekilde yarış dışı. Çok fazla zarımız kalmadı ama her şey plana uygun ilerliyor!”

Sora ve Shiro, ellerindeki zarlarla oynarken durumu değerlendiriyorlardı.
Ino’yu ve başka bir oyuncuyu saf dışı bırakmışlardı, tıpkı planladıkları gibi.
Zafer yolu sonunda açılmıştı. Hafifçe gülümsediler.

Ino, sinirini yatıştırdıktan sonra olayları hiç de fena okumamıştı.
Eğer bir şey yerleştiriyorsan, ölümcül olmalı. Sora’nın—herkesin, hatta Miko’nun bile yapacağı şey buydu.
Bu durumda, o sadece bir adım uzaktaydı…

“Pekâlâ! Ne dersiniz, zarları bir kez daha toplayıp birlikte yolculuk edelim?!”
“…Tamam…”

Sora ve Shiro, kalan—ya da daha doğrusu, hâlâ çözülmemiş olan ulaşım sorununu görmezden gelerek yumruklarını havaya kaldırdılar—

“Reddediyorum.”
—ama bu sefer iş ters gitti.
“Öldürüp üstüne gülümseyebilen kişilerle aynı yolda yürümeyi reddediyorum!!!”

…

……Uh… tamam?

“…Nii, en iyisi… ona anlatmalısın…”
“Uh… Hah? Yani…?”

Shiro’nun sadece bu yorumu bile, Sora’ya bakışların bir açıklama beklediğini anlamasına yetmişti.

“Dostum, hâlâ anlamadın mı? Attığımız bayraklardan zemini bile göremiyoruz! Eğer bu bir video oyunu olsaydı, yazarına ‘Bu bariz olay örgüsü ipuçlarını daha ne kadar uzatacaksınız?’ diye şikayet ederdik.”

“…Nii… hadi artık…”

Shiro’nun sabırsızca homurdanmasıyla, Sora, Steph’in kulağına fısıldadı—

—ve gökyüzünü ve yeryüzünü titretecek kadar güçlü bir çığlığa neden oldu.

“Bay Ino haklıydı! Dünya, eğer siz ikiniz ölüp gitseydiniz çok daha iyi bir yer olurduuuu!!!”