Sword Art Online - C1Bölüm 05-4

Çevirmen: Arda Düzenleyen: Arda

Son Kontrol: Uyku

Bir anlığına böyle düşündüm ama tabii ki de yüksek sesle söylemedim.

Yetenek geliştirmek aşırı derecede bezdirici ve çok fazla zaman istiyordu. Ayrıca [Son Seviye]’ye ulaşmak için de bin kez geliştirmek gerekiyordu. Yani seviyelerin* yeteneklerle bir ilgisi yoktu ve tecrübe puanı toplayarak yükseltiliyorlardı.

*ÇN: Oyuncu seviyeleri.

Seviye yükseldikçe artan şeyler YP, güç, Çeviklik gibi yetenekler ve kaç tane yetenek öğrenebileceğini gösteren yetenek slotlarıydı.

Şu anda benim, on iki slotum var ve son seviyeye ulaşanlar sadece Tek Elli Kılıç İleri Saldırı, Tarama ve Darbe Savuşturma yeteneklerimdi. Bu demekti ki bu kız, savaşta hiçbir katkısı olmayan bir yetenek üzerinde aşırı derecede zaman harcamıştı.

“…Şey, yeteneğine güvenerek soruyorum, senden bir şey isteyebilir miyim?”

Elimi salladım ve o da görebilsin diye pencereyi açtım. Asuna şüpheli şüpheli pencereye baktı ve eşyanın adını gördüğüanda gözleri fal taşı gibi açıldı.

“Ayy!! Bu- Bu S Seviye bir yemek mi?!”

“Anlaşma yapalım. Eğer bunu pişirirsen, bir ısırık alabilirsin.”

Ben daha konuşmamı bitirmeden [Şimşek]’in sağ eli yakama yapıştı. Ardından yüzünü benimkine birkaç santim yaklaştırdı.

“YA. RI. SI.”

Bu ani yaşanan olayla beynim durdu ve düşünmeden kafamı salladım. Kafam yerine geldiğinde artık çok geçti. Asuna, kollarını heyecanla sallıyordu. Şey, o güzel yüzü bu kadar yakından görebiliyordum… Kendimi böyle kandırdım.

Pencereyi kapattım ve Agil’e döndüm.

“Kusura bakma, ticaret iptal.”

“Yok ya sorun değil de… Hey, arkadaşız biz di mi? Di mi?! Bi’ tadına baksam…?”

“Sana, tadının nasıl olduğuyla ilgili sekiz yüz kelimelik bir yazı yollarım.”

“Y-Ya ama!”

Soğuk kanlılıkla Agil’e arkamı döndüğümde, sesi Dünya başına yıkılmış gibiydi. Yürümeye başladığımda Asuna kolumdan tuttu.

“Pişirme kısmını hallettik de, nerede pişireceğiz?”

“Ah…”

Eğer yemek pişireceksen, malzemelerin yanında fırın ve ocak gibi eşyalara da ihtiyacın vardı. Yani bende o eşyalar olmadığından değil de, KŞ’nin yardımcı liderini öyle boktan bir yere davet edemezdim.

Asuna inançsızca ifadeyle bana baktı.

“Şey, senin evinde doğru eşyalar yoktu. Sadece bu seferlik benim evimde halledebiliriz.”

Böyle şok edici bir şeyi çok sakin bir ses tonunda söyledi.

Asuna, beyni olayları algılamaya çalışırken takılmış gibi olduğu yerde donan beni görmezden gelip, korumalarına döndü.

“[Selmburg]’a gideceğim. Siz de gidebilirsiniz artık. Her şey için teşekkürler.”

“A-Asuna-sama!! Bu bok çukuruna gelmek yetmezmiş gibi böyle şüpheli birisini evinize mi davet edeceksiniz? A-Amacınız ne?”

Kulakarıma inanmıyordum. Ona [sama] ekiyle hitap etmişti. İnsanlar ona tapıyor falan olmalıydı. Asuna’ya kafamda böyle düşüncelerle baktığımda, soruyu soran kişinin yüzü ekşidi.

“Tamam, biraz şüpheli olabilir ama onun yetenekleri harikadır. Muhtemelen senden on kat daha güçlü Kuradeel.”

“N-Ne diyorsunuz? Böyle birisinin dengi olmadığımı söylemeniz…!”

Adamın sesi tüm sokakta yankılandı. Bana dik dik baktı. Ardından bir şeyi fark etmiş gibi oldu.

“Doğru… Sen kesin bir [Beater]’sın!”

Beater kelimesi [Beta Oyuncusu] ve [Hileci] kelimelerini birleştirerek oluşturulmuştu. Adil olmadığına inanılan insanlar için kullanılan SAO’ya özgü bir küfürdü. Açıkçası çokça kez duyuyordum bu kelimeyi. Kaç kez duyarsam duyayım, her seferinde canım yanıyordu. Bu kelimeyi bana ilk kullanan, zamanında arkadaşım olan, kişinin suratı aklımda canlandı.

“Evet, öyleyim.”

Duygusuz bir suratla dediklerini doğruladığımda, adam heyecanlıca konuşmaya başladı.

“Asuna-sama, bu adamlar kendinden başka kimseyi umursamaz! Bu insanlarla kaynaşmanın size hiçbir getirisi olmaz!”

O ana kadar sakin olan Asuna, bir anda iğrenirmişçesine kaşlarını çattı. Etrafımızda bir kalabalık toplandı. [KŞ] ve [Asuna] kelimeleri her yerde duyuluyordu.

Asuna etrafına baktı ve geçen her dakika daha da heyecanlanan adama döndü.

“Bugünlük işin bitti, gidebilirsin. Bu bir emirdir.”

Açık açık konuştu ve sol eliyle kemerimden tutup çekiştirmeye başladı. Ardından meydandaki kapıya doğru yürüdü. Bu sırada beni hâlâ çekiştiriyordu.

“Eee… Hey! Onları böyle bırakmak gerçekten iyi bir fikir mi?”

“Bir şey olmaz!”

Şey, şikayet etmek için bir sebebim yoktu. Hâlâ Dünya başına yıkılmış gibi duran Agil ve iki korumayı arkada bırakarak kalabalıktan sıyrıldık.

Arkama son bir kez daha baktığımda, Kuradeel isimli adamın öfkeli yüzü ardışık bir görüntü gibi kafamda sıkışık kaldı.