Bölüm 4.6: Bir İblis Lordunun Doğuşu (6)

Çevirmen: nnes & Düzenleyici: joker

Shogo çok sinirlendi. Önünde beliren savaşçı Geld, güçlerine yenilmez görünüyordu. Bu dünyada ona hiç böyle bir şey olmamıştı. Herkes ondan önce, hep inleyip, merhamet için yalvarıyordu. Ve şimdi bakın.

“Allah kahretsin…!”

Sahip olduğu tüm gücü Berserker’a döktü ve Geld’in kalkanına bir tekme attı. Garm’ın, Charybdis’in pullarından kendisi için yaptığı eşsiz ekipman olan, Ork’un Puldan Kalkanı’na çaresizce çarptı.

“Bu resmen hile yapmak! Erkeksen, benimle çıplak ellerinle dövüş! “

Geld, Shogo’nun saçma emrine, soru soran biçimde bir kaşını kaldırdı.

“Ne demek istediğini bilmiyorum. Bu, savaş. Hile olsun ya da olmasın, düşmanınıza karşı, sahip olduğunuz her şeyi ortaya koymak, sadece kibarlıktır. “

“Umurumda değil! Benim hiç silahım yok ve sen tam donanımlısın! Kendinden utanmalısın!”

Bu, Geld’i şaşırttı. Rakibi, giderek daha az mantıklı geliyordu. Sabır kelimesi Shogo’nun sözlüğünde yoktu; bencil, çocuksu mızmızlanmasının, yetişkinlere karşı işe yarayacağını bekliyor gibiydi. Bu yüzden Geld’e bir çentik bile atamamak, onu tutkulu bir öfkeyle dolduruyordu. Ama bu, Geld’in sorunu değildi. Shogo’nun saçma sapan saçmalığıyla yapabileceği tek şey, onları görmezden gelmekti.

“Tamam. Üzgünüm; Üzgünüm, ”dedi Shogo geri adım attı. “O sinir bozucu kalkanı benim için indirebilir misin, bilirsin, sormam gerektiğini düşündüm. Artık tamamen ısındım, bu yüzden sanırım sahip olduğum her şeyi buna dahil etmenin zamanı geldi. “

Zihni, savaşçı içgüdülerini takip edecek şekilde yapılandırılmış olan Geld için, kayıtsız Shogo’nun düşüncelerini takip etmesi imkansızdı. Ama burası bir savaş alanıydı. Düşmanının, onu çok şaşırtması, dövüşü terk edeceği anlamına gelmiyordu.

“… Sahip olduğunuz her şey? Pekala. Ben de aynısını yapacağım … “

“Haaah !!”

Geld’in sözlerini dinlemeyen Shogo, enerjisini karnına odakladı ve yüksek sesle bağırdı. Sonra bir kaplan gibi, yere ayaklarını koydu ve hızla sıçrayarak, Geld’in yönünde uçan bir tekme savurdu.

“Eeeeeeyaaah !!”

Bir çığlık ile birlikte, tekmesini savurdu. Geld’in kalkanını çatlattı.

“Bir tane daha! Hraaah !! “

Kalkandan uzağa yere indi ve momentumunu, bir başka arka tekme fırlatmak için kullandı. Bu Geld’in kalkanını parçalamak için yeterliydi.

Berserker’ın eşsiz becerisi, rakiplerinin silahlarını kırma özelliğine sahipti. Elbette, benzersiz bir ekipman parçasını, bir veya iki vuruşla kırmak zordu – bu yüzden Shogo, stratejisi yokmuş gibi davranıyordu ama aslında aynı noktaya defalarca saldırıyordu. Basit bir adam gibi görünebilirdi ama Shogo’nun benzersiz bir savaş yeteneği vardı ve bu beceri onun dövüş sanatları yaklaşımı için mükemmel bir şekilde uygundu.

“Ha-ha! Şuna bak! O kalkan olmadan bir sonrakini engelleyemezsin! “

Shogo zaferiyle gurur duyuyordu. Ama bu Geld’i hiç şaşırtmadı.

“Anlıyorum … Yani bu nedenle sabırsız ve akılsızmış gibi davrandın?”

Etkilenmişti. Ama bu kadar, sonrasında gelişigüzel bir şekilde, midesinden yepyeni bir kalkan çıkardı.

“Hah? Ne … ?! Bu adice! “

“Bunun nesi adice? Sana söyledim – bu bir savaş. Elimdeki her silahı kullanmak, sadece yaygın bir nezakettir. Ne tür korkakça hareket ederseniz edin, affetmeye hazırım. “

En başından beri Geld, Shogo ile mücadele ederken tutarlı ve inatla kendi ilkelerine bağlı kalıyordu. Tek bir motivasyonu vardı. Shogo, Gobzo’nun ölümünün arkasındaki adamdı ve varılan karar belliydi.

“Korkakça mı? Bana korkakça mı diyorsun? Saçmalama, seni domuz! “

“Ben domuz değilim … ama neyse.”

“Kapa çeneni!”

Geld kalkanını hazırlarken, Shogo derin bir nefes verdi. Kendini toplayarak, düşmanını gözlemledi ve sonunda onu, değerli bir rakip olarak tanıdı. Bu kalkanla Geld’in hiçbir açığı yoktu – ama Shogo onu yine de, sonuna kadar zorlamaya karar verdi. Sanchin duruşunu (karate’ye özgü standart bir pozisyon) alarak, nefes aldı ve bir “Kaaahhh !!” ile tüm gerilimini dışarı attı. Kaslar vücudunu yukarı ve aşağı sıkarak odaklanmasını sağladı.

Bu, basit bir nefes alma hareketiydi, ama aynı zamanda asap bozucu bir bitiriciydi – ve havayla birlikte büyükülleri içine çekip, bunu üç kez tekrarlayarak, bedenini ve kanını dönüştürdü, Berserker’in Adamantine Beden etkisini, zaten dayanıklı olan vücudunu kaya kadar sert hale getirmek için ekledi. Vücudu, canlı bir savaş silahı haline getirildi.

“Artık hazırım. Ben aslında böyle dövüşüyorum ve senin için hazırım. Bunu benim için eğlenceli hale getirmeye çalış, tamam mı? “

“Söylemeye gerek yok. Bana gel!”

Shogo, hafif bir nefes vererek Geld’e doğru hamle yaptı. Bedensel gücü çok arttığında, güçlerini kısıtlayan tüm sınırlayıcılar gitmişti. Fark, gece ve gündüz gibiydi ve hatta eskisinden daha hızlı hareket ediyordu.

“Shyahhh !!”

Mesafeyi hızla kapatan Shogo, önden bir yumruk attı. Ayak parmaklarından yukarı doğru gelen güç göbeğinden geçiyor ve kendini yumruğundaki tek bir noktaya odaklıyordu. Buna Kasırga Yumruğu adını verdi ve Berserker’in silah kırma ve Adamantine Vücut özelliklerini karıştırarak bir güç selini serbest bıraktı – ve Geld’in kalkanını parçaladığında, Shogo zaferden emin oldu.

“Heh! Ciddileştiğim an, bu – Bekle, ne?”

Bir sonraki an, bir şeylerin yanlış gittiğini fark etti. Uzuvlarından ağrı patladı ve bir anda yoğun bir ıstırap içinde birleşti.

“Vay, ne … ?! Allah kahretsin!!”

Kaos Yiyen’di, etrafını saran sarı bir aura. Şimdi Geld saldırıdaydı.

“Fiziksel gücünüz övgüye değer. Bu kısa savaşta gördüklerimden kesinlikle bu kadarını söyleyebilirim. Ama çürümeye karşı oldukça zayıf görünüyor. “

“Çü-Çürüme? Lanet! Çek şunu üstümden! “

Yoğun acı, Shogo’nun yerde kıvranmasına neden oldu. Yukarıdan bakan, acıma duygusuyla Geld, “Et Baltası” kılıcını hazırladı.

“Acıyı bitireyim.”

“Ahhh! Bekle! Bir saniye bekle!”

Geld’in yavaş yaklaşımı, Shogo’nun gözlerinde orkların, insan yiyen bir iblis gibi görünmesini sağladı. Saldırırken iradesi güçlüydü, ama şimdi saldırı sırası ona geldi, savunmasızdı. Birinin bu çaresizliği ilk kez deneyimlediğini görmek, her zaman üzücü bir manzaraydı ama o çaresizliği yaşayan şimdi Shogo’ydu, elinden geldiğince ondan uzaklaşıyordu. Ama bu sadece, acısını arttırdı.

Shogo’nun üstündeki Kaos Yiyeni’nin etkisini bozacak hiçbir şeyi yoktu. Sarı aura vücudunun derinliklerine doğru ilerledi, ellerindeki etin ve bacaklarının çürümesine neden oldu – ama yine de düşmanından uzaklaşmaya çalıştı.

Geld umursamadı. Aklında başka şeyler vardı – örneğin gelişigüzel ona doğru yürürken görebildiği Hakuro gibi.

“Hala bitirmedin mi Geld?”

“Ah, Sör Hakuro. Sen bitirdin mi? Ben de son darbeyi vurmak üzereydim. “

Şimdi, Shogo bile, etraflarındaki şövalyelerin savaş alanında dağıldığını görebiliyordu.

“Siz – sizi pislikler! Kyoya’ya ne yaptın ?! “

“O mu?” Hakuro ona bir şey fırlatırken, “o öldü” diye cevap verdi. Orada yerde yuvarlanan Kyoya’nın kafasıydı ve gerekli tüm kanıtları sağladı.

“Ah, aaahhhhhhhhhh !!”

Shogo tam hızda kaçmaya çalıştı, artık uzuvlarındaki ağrıyı umursamıyordu. Derinlerde, aynı kaderle karşılaşacağını biliyordu ve bu onu dehşete düşürdü.

“Allah kahretsin! Tanrım… Bu neden benim başıma geldi ?!

Acı, dehşet ve kafa karışıklığı kadar yoğundu.

Kahretsin … Bu böyle devam ederse, ben ölürüm …

Aklı, bundan kurtulmanın bir yolunu bulmaya çalışırken hızlıca çalışıyordu. Sonra birdenbire parlak bir fikir aklına geldi. Orada, önündeki çadırda, başka bir Öteki Dünyalı olduğunu hatırladı. Böylece tüm umutlarını, bu yeni plana bağlayarak koştu.