Bölüm 5.6: Zincirlerinden Kurtulan (6)

Çevirmen: nnes & Düzenleyici: joker

Şeytan havada bir varlık hissediyordu. Astlarına emir vermeden önce, büyülenmiş bir şekilde tadını çıkarmak için bir an durdu.

“Bu adamı öldürmeyin. Kaçmasına izin vermediğinizden kesinlikle emin olun. “

Sonra tek başına, sakince uzayda yolculuk etti. Onun gibi bir şeytan için, Büyü Algısı’nı birbirinden birkaç mil uzakta, iki nokta arasında anında seyahat etmek için kullanmak, engelin etrafından yürümek kadar doğaldı. Bunu yapamayan Büyük Şeytanlar, başlarını salladılar ve efendilerinin izinden gitmeye başladılar. Aralarında panik yoktu, amaç kaybı yoktu; sadece doğal olmayan bir hızla şehrin merkezine doğru koşmaya başladılar.

Şeytan, Rimuru’nun hemen yanına ışınlanmıştı.

Gümüş rengi saçları rüzgârda savrulurken figürün önünde diz çökerek, “Geri döndüm efendim”, dedi. Rimuru bu şeytanları çağırdığında bir slime’dı ve şimdi görünüşte çok daha yakışıklıyken, onu tanımakta güçlük çekmediler. Bıraktığı neredeyse ilahi olan aurası, gözleri onlara ne söylerse söylesin, herhangi bir canavar için bariz bir işaretti. Ruhundan gelen bir tür parıltıydı ve birinin ruhunun rengini ayırt etmek doğal olarak bir şeytan yeteneğiydi.

Bu şeytanın efendisi şu anda ciddi bir tören yürütüyordu, bu tören önündeki düzgünce dizilmiş ölü canavar sıralarını hedef alıyordu. Şeytan için, bu sadece güzel bir manzaraydı. Orada kalmak istiyordu, sadece tüm ihtişamının tadını çıkarmak istiyordu, ama şimdi değil. Aklında bir şey vardı.

Sessizce efendisinin yanına geldi ve yolundan çekilmek için azami özen gösterdi. Belki de tören bitene kadar beklemek daha iyi olur?

“Kabalığımı bağışlayın, Efendim. Görünüşe göre elinizde yeterince büyükül yok … “

Şeytan haklıydı. Rimuru, bu ritüelin gerektirdiği büyükül miktarına sahip değilmiş gibi görünüyordu. Şeytan, bilgisine dayanarak, hedefi için tamamen yeni bir ruh yaratan bir beceri olan Gizli Canlanma Sanatı olarak bilinen bir ritüel düzenlemeye çalıştığını tahmin etti – ölüleri diriltmenin bir tık altında bir seviye. Bu başarısız olursa, hedefler ölümden önceki hallerine tamamen benzemeyecek ve kontrol edilemeyen canavarlara dönüşecekti. Eylem o kadar zordu ki, süreçte bazı hatıraları ve bilgileri kaybetmek bile büyük bir başarı olarak kabul edilirdi.

Gizli Canlanma Sanatı, insanlığın anlamaya bile başlayamadığı, gizemli bir bilgelik kullanılarak yapılmalıydı. Doğal olarak muazzam miktarda büyülü enerjiye ve onu kontrol etmek için hayal edilemeyecek miktarda bir güce ihtiyaç duyuyordu. Üst düzey bir büyücü bile bunu yapamazdı. Sadece şeytanlar, ruhları kontrol etme bilgisi ile bu işi halledebilirdi ve o zaman bile sadece bir avuç üst düzey şeytan yapabilirdi bunu.

Heh-heh-heh-heh-heh. Efendimden daha azını beklemiyordum.

Rimuru bu esrarengiz eylemi aynı anda yaklaşık yüz canavar üzerinde gerçekleştiriyordu. Tek bir hedef için bile tonlarca büyükül gerekiyordu ve bu durunda o büyükül miktarını yüzle çarpmak gerekirdi. Tabii ki büyükül konusunda yetersizdi. Bu yüzden şeytan, biraz yardım sağlayabilir diye konuşmaya karar verdi.

Evet. Öngörülen büyükül miktarını karşılanamıyor. İkame olarak yaşam gücü tüketilecek.

Kelimeler şeytanı panikletti.

“Bekleyin, efendim! Bunun için kendi hayatınızı harcamanıza gerek yok… Ah, evet! İyi bir fikrim var…”

Gözleri, sanki değerlerini ölçüyormuş gibi, daha önce gelen iki Büyük Şeytan’a döndü ve sonra onları tatmin edici bir şekilde selamladı.

“Lütfen bu ikisini kullanın!”

Liderlerinin arkasında bulunan iki Büyük Şeytan ayağa kalktı ve ona doğru diz çöktü.

“Bunlar da size hizmet edebilseydi büyük bir onur olur. Hiçbir şey bizi daha mutlu edemez. “

Diğer ikisi başlarıyla onayladı. Onlara göre seçim açıktı.

……

Rimuru veya Raphael, parıldayan altın gözleriyle onları gözlemleyerek iki şeytana baktı. Göz kamaştırıcı güzelliğinde hiçbir duygu yoktu. Bunun yerine şu düz cevabı verdi:

Anlaşıldı. Bu gerekli sayıda büyükül sağlayacaktır. Teklif kabul edildi.

Sonra daha fazla tereddüt etmeden onları Belzebuth ile tüketti. Büyük Şeytanlar iz bırakmadan ortadan kayboldular, havayla birlikte yutuldular, parçalara ayrıldılar ve saf büyüküllere dönüştüler. Enerji, şeytan için altın sarısı parlıyor gibi görünüyordu – belki de, diye düşündü, onların yararlı olma arzusu nihayet gerçekleştiği içindir. Hiçbir şey onları daha fazla tatmin edemezdi.

“Ahhh… Onları nasıl kıskanıyorum. Tebrikler efendim. İblis Lorda evriminiz mükemmel görünüyor. Vücudunuzdan, en son karşılaştığımızda hiç hissetmediğim ezici bir güç hissediyorum … “

Yeni gelişen efendisine özlemle baktı. Böylesine yeni ve güzel bir İblis Lorduna hizmet edebilmek, tam da istediği şeydi. Bunu yapmak için, kendisine faydalı olabileceğini kanıtlaması gerekiyordu.

Kararlılığını artıran şeytan, törenden uzaklaştı ve sessizce bekledi. Artık daha fazla karışmaya gerek yoktu. Çok fazla karışmanın efendisinin öfkesini körükleyebileceğini hissetti. Sırf yardım etmek istediği için müdahale ederse, efendisinin çabalarını sabote etmiş olurdu.

Onaylandı. Öngörülen büyükül miktarına ulaşıldı. Şimdi Gizli Canlanma Sanatı’na başlanacak.

Şeytan olabildiğince görünmez olmaya çalışırken ayin başladı.

Rgn: Bana sadakatin resmini çiz abidin.