Bölüm 5.9: Zincirlerinden Kurtulan (9)

Çevirmen: nnes & Düzenleyici: joker

Kalk ve parla!

Basmakalıp, eski bir sözdü, ama aklıma gelen ilk sözdü.

Asırlardır böyle uyanmaktan zevk almamıştım. Kendimi şekerleme benzeri bir duruma zorlamakla ilgili önceki deneylerimin aksine, tazelenmiş, tatmin olmuş hissettim. Bu dünyada daha önce hiç böyle bir şey yaşamadığımı söylemeye gerek yok. Ama kalkıp baktığımda, etrafımda işlerin oldukça telaşlı hale geldiğini fark ettim. Başa çıkacak daha çok sorun var sanırım. Beni bir rahat bırakın.

Canavarlardan bir tür titreşen enerjiyi hissedebiliyordum. Onlara hızlı bir Analiz ve Değerlendirme yaptım, ancak eskisinden daha fazla büyükül taşıdıklarını fark ettim. Şimdi daha güçlüydüler, başka bir deyişle, sanırım evrimim iyi olmuş olmalı.

Doğru. Hasat Festivali başarıyla tamamlandı. Soy içindeki tüm canlılara hediyeler dağıtıldı ve bu da bireyler arasında daha fazla evrime yol açtı.

Aha. Yani bir İblisin Lordu olmak, altımdaki herkesin gelişmesini sağladı, ha? Ve bu benim hayal gücüm mü, yoksa Büyük Bilge eskisinden çok daha konuşkan mı?

Hayır. Bu senin hayal gücün.

Pekala…

Hey, bekle bir saniye!

Ama Bilge’yi bu konuda dürtmek istesem de, başka bir cevap vermedi. Gerçekten benim hayal gücüm müydü? Ahh, bunu şu anda düşünemiyorum. Shion nasıl? Herkesten bahsetmeye gerek yok mu? Şu anda ne oluyor? Sonsuz bir soru kaynağım vardı. Ve hepsini bir kerede cevaplamak istermiş gibi:

“Ah! Rimuru-sama! Sen uyanıksın!”

Tanıdık bir ses duydum ve arkamdan tanıdık bir his hissettim. Bir çift engebeli tepe, esnek ve sıcak bir şekilde beni çevreliyordu.

Evrimim tamamlandı, ancak slime formumda çok büyük bir fark yoktu. Tek gerçek değişiklik, bazen daha sarımsı bir renge dönmemdi. Şimdi o altın balçıklarından biri miydim? Işık hızında zum yapmak gibi mi? Aslında o güce sahip değildim, ama kendimi biraz daha zarif hissediyordum. Sanki konu slime’lığa geldiğinde besin zincirinin tepesindeymişim gibi. Daha güçlü göründüğümden değil, yine de …

Daha da önemlisi, bu his, kendimi bulduğum bu tanıdık kucak, yanaklarımın ovulma şekli …

“Hayata geri döndün!”

Shion’du.

Mm. Bu gerçekten harika. Önceden olduğu gibi. Hiçbir şey değişmedi.

“Evet, Sör Rimuru! Hepimiz tamamen hayata döndük! “

Bunu duyunca, etrafımızı saran diz çökmüş yüz canavarın olduğunu fark ettim. Sonra birden beni selamladılar, uyanmam için tarif edilemeyecek kadar heyecanlandılar.

“” Tek bir kişi bile eksik olmadan hepimiz yeniden canlandık !! “”

Harika. Bu gerçekten harika. Ve ön sırada gördüğüm kim? Tabii ki o aptal Gobzo olmalı.

Tam da tahmin ettiğim gibi, evrimin etkileri herkesi hayata döndürdü. Sanırım bir İblis Lordu olmaya değerdi. Şansımın π sayısına benzerliği biraz endişe vericiydi, ama herkes üzerinde işe yaradıysa daha mutlu olamazdım. Kahretsin, Bilge bile bazen hata yapıyor demek. Böyle hoş bir hatayı her zaman memnuniyetle karşılarım.

Shion’un dönüşüne kendi kendime gülümseyerek, bir süredir ilk kez göğüslerinin altındaki konumumun tadını çıkararak geçirdim. Gerçekten zaman geçirmenin zarif bir yolu. Ama mutluluk uzun sürmedi.

“…Rimuru-sama,” dedi Benimaru, “uyanık mısın? Olağanüstü. Pek çok sorunumuz var – Ah, ama ondan önce, akıl sağlığınızı koruduğunuzu teyit edene kadar bekleyebilir. Konferansımızda tartıştığımız soruyu ve cevabı hatırlıyorsunuz, değil mi? Öyleyse devam edeyim: “Shion’un yemekleri hakkında ne düşünüyorsun?” sorusunun cevabını verin lütfen! “

Bana alaycı bir şekilde sırıttı. Evet, eminim hatırlıyorum. Boktan, değil mi? Adamım, bazen çok endişeleniyor.

Ama tam doğru cevabı vermek üzereyken, korkunç bir şeyin farkına vardım. Ummmm… Şu anda Shion tarafından kucaklanıyorum, değil mi? Mutfak çalışmalarını tanımlamak için X kelimesini kullanırsam… o zaman ne olur?

Aklımdan bir cehennem görüntüsü geçti. Kahretsin!! Bir şey düşünmezsem, Shion kollarıyla beni ezecek! Kendimi bu tuzağa düşürdüğüme inanamıyorum! Ne kadar haince! Ne yapacağım. Bundan bir çıkış yolu var mı?

…Anladım! Büyük Bilge’nin kurtarmaya gelme zamanı. Eminim tüm bunlar için en harika çözüme sahiptir…

… Ve sonra, onu çağırmaya çalıştıktan sonra, gittiğini fark ettim. Um… ne? Harika, uh, Büyük Bilge ?!

… Ve bir saniye, bana biraz önce cevap veren kimdi…?

Bildiri. Eşsiz yetenek Büyük Bilge, nihai beceri, Bilgeliğin Efendisi Raphael haline geldi. Sonuç olarak, kayboldu ve erişilemez.

Whoa. Beceriler de gelişebilir mi? Ve, uh, Raphael? Melekten ve şeylerden mi alıyor adını? Kulağa oldukça hoş geliyor …

Ama bunu daha sonra keşfedebilirim. Şu anda başa çıkmam gereken eşi benzeri görülmemiş bir kriz var. Pekala Raphael, eğer Bilgeliğin Efendisiysen, Shion’u kandırmam için mümkün olan en iyi yolu bul!

Anladım. Hesaplamalarım herhangi bir alakalı sonuç bulamadı.

Seni işe yaramaz !!!

Bilge de böyle şeyler için hiçbir zaman o kadar yararlı olmadı, ve sanırım Raphael de aynı tuhaflığı miras almıştı. “Hesaplamalar” hakkında bir şeyler söyledi, ancak soruyu ciddi bir şekilde düşündüğünden şüpheliyim. Muhtemelen benimle dalga geçmeye çalışıyordur. Ne kadar çok şey değişirse, o kadar çok aynı kalırlar. Belki de göz boyayan adı dışında pek gelişmemiştir.

Tüm bu değişimin zihnimde ortaya çıkması bir saniyeden az sürdü.

“Hmm? Benim yemeklerimin nesi var? “

“Ah, um, eminim Rimuru-sama onları çok özlemiştir, değil mi? Eminim ne üzerinde çalıştığını görmek için sabırsızlanıyordur.”

Daha kötüye gitmeden önce birinin Benimaru’yu durdurması gerekiyordu. Kahretsin. O piç en başından bunun olmasını istedi! Ve hatta ona takılıp kalmayacağından emin oldu. Ne pislik! Geçirdiğim bu harika uyku seansı ve Shion’un beni hiç uyanmadığın türden bir uykuya sokması ile tehdit ediyor!

“Ah, anlıyorum! Öyleyse yemek yapmamı istiyor, öyle mi? Ne kadar düşüncelisiniz, Benimaru-sama. “

Shion, çalkantılı bir önsezinin beni ele geçirdiği bu öneriye, muzaffer bir şekilde gülümsedi.

“Şimdi anlıyor musun? “ Benimaru dedi. “Bunun söylemeye gerek olmadığını biliyorum, ama ben …”

… O halde bir öneri sunayım. “Benimaru’nun verdiğim cevap” boktan “, değil mi? Bunu iyi hatırlıyorum. “

Ne- ?!

Büyük Bilge – yani Bilgeliğin Efendisi – az önce evrendeki en parlak yanıtı buldu. Adamım, onu çok fazla gelişmemekle suçladığım için üzgünüm. Harikasın Raphael-sensei!

“Bekle, Benimaru! Önceden planlanmış bir sorumuz ve cevabımız vardı, değil mi? “

“… Um?”

“Merak etme, tüm süreci hatırlıyorum. Bunun için doğru olduğuna karar verdiğin cevap “boktan” değil mi? Mükemmel hatırlıyorum! “

Shion’un gülümsemesi, Benimaru’nun yüzünde art arda birkaç damla ter akmaya başladığında dondu.

“Sh-Shion, bekle! Rimuru-sama daha yeni uyandı! Beyninin hâlâ kafa karışıklığı içinde olabileceğinden korkuyorum! “

Bu anı, Shion’un göğsünden çevik bir şekilde kaçmak için ve panik içindeki Benimaru’ya göz kulak olmak için ayırdım.

“Pekala,” diye cevapladı Shion açıkça. “Benimaru-sama… Hayır, sadece Benimaru. Doğrudan Rimuru-sama’ya hizmet ediyorum; Size atıfta bulunmak için asil unvanlar kullanmama gerek yok. Ama benim yemeklerimi bu kadar çok denemek istiyorduysan, söylemeliydin. Patlayana kadar sani seve seve besleyeceğim! “

Fırtına gibi geçti, gülümsemesi hala yüzünde donmuştu. Bu oldukça korkutucuydu. Aslında gerçekten korkutucu.

“Bunu ne için yaptın ?!”

“Ha-ha-ha! Ne demek istediğinden emin değilim, Benimaru. Bir sonraki öğünde hayatta kalmaya çalışırken iyi eğlenceler, sanırım. “

“Bu hiç komik değil lordum! Yeni kreasyonlarını o kadar uzun süredir test ediyorum ki, son zamanlarda Zehir Direnci’ni de geliştirdim … “

Benimaru kıyametin ileride olduğunu görebiliyordu. Shion yemek yapmaya başlamak için o kadar hevesli olsaydı, bu onun için son olabilirdi. Zehire direnç, peki? Gerçekten mi? Bu Shion’un yemeğinin zehir olduğunu söylüyor, öyle değil mi?

“Evet, dedikleri gibi, ne ekersen onu biçersin …”

Benimaru değerlendirmeme, kafasını kederli bir şekilde salladı. Onu teselli edecek hiçbir sözüm yoktu. Sonuçta bir yanlış adımla ve bu girdapla yüzleşen ben olabilirdim. Bunun yerine asıl failin gazabıyla yüzleşmesine izin vermek daha iyi, diye düşündüm.