Bölüm 2.1: Ramiris’ten Haberler (1)

Çevirmen: nnes & Düzenleyici: joker

Zirve sona ererken, işleri tamamlama zamanının geldiğini hissettim:

Bwaaam !!

Kapıların açılmasıyla birlikte içeriye biri daldı.

“Bütün bunları duydum! Tempest mahvolacak !! “

Küçük kanatlı bir kızdı ve görünüşüne bakarak inanmak zor olsa da, dünyanın on İblis Lordundan biri olan Labirentin Ramiris’iydi.

Bunu nasıl karşılayacağımdan tam olarak emin değildim. Gözlerimi iyice açıp “Ne-neydi o ?!” mu demeliyim? Tepki verecek fazla vaktim yoktu, çünkü Beretta nazikçe arkasından ön kapıyı kapatırken Ramiris bana doğru uçuyordu. O iblisin (Beretta) vücut dilini ‘uzun süredir acı çekiyor’ şeklinde tarif edebilirdim ve eminim haklıydım. Bütün gün Ramiris tarafından yönetilmek, bu herkesi öyle yapardı.

Şimdi Diablo, uşak kıyafeti içinde iki dirhem bir çekirdek giyinmiş, önünde duruyordu. Arkamda konuşlanmış, sessizce konuşmaları dinliyordu ama birden içeri dalan bu davetsiz misafirlerin girmesine izin vermek istemiyordu. Ve gerçekten, Ramiris’i yakalamanın, havadan bir yusufçuk kapmak kadar kolay görünmesini sağlıyordu.

“H-hey!” diye bağırdı, etrafta sallanarak. “Bana ne yapıyorsun ?!” Ah, bu küçük periyi seviyorum. O bir İblis Lordu gibi davranmıyor ve bu çok sevimli.

“Sör Rimuru,” dedi Diablo bana geri dönerek, “Bir davetsiz misafir yakaladım. Onunla ne yapmalıyız? Çılgınca bağırarak bu kasabanın harap olmasından bahsetti, bu küstahlığa nasıl karşılık vermeliyiz? “

Ramiris’e baktım. Çaresizce kanatlarını çırpıyor, Diablo’nun elinden kaçmaya çalışıyordu. “Gehhh! Tüm büyü gücümü kullanıyorum ve hala ondan kaçamıyorum ?! Bu herhangi bir normal koruma olamaz! Kimsin? Sana ne yaptım ki?!”

Asla sessiz biri olmadı. Etkilenmek gibi olmasın ama güçteki eşsiz farklılık göz önüne alındığında, Diablo’nun ona yakın zamanda kaybedeceğini düşünmüyordum. Ve bu bir İblis Lordu muydu? İşte bu yüzden bazen İblis Lordu olmanın özel bir şey olup olmadığını merak ediyorum.

“Bu periyi tanıyor musunuz, Sör Rimuru?” Fuze sordu. Doğru, bir zirvenin ortasındaydık. Aslında sonuna yaklaşmıştık. Birkaç dakika sonra gelseydi… Böyle sosyal ipuçlarını almakta hiç iyi değildi, neyse.

“Evet tanıyorum. Bu Ramiris ve öyle görünmeyebilir ama sanırım o da bir İblis Lordu? “

“Hey! Ne demek, göstermiyorum ?! Bilmeni isterim ki, On İblis Lordunun en güçlüsü olarak korku salıyorum! “

Bana mümkün olan en küstah gülümsemeyi gösterdi, hâlâ Diablo’nun kıskacındayken, ne kadar tehditkâr(!) göründüğünden habersizdi. Görenler şaşkına dönmüştü, birkaçı “Huh? Bir İblis Lordu…? ” ve “Böyle biri mi?”

“…Ne? Neeee? Hadi, sorununuz ne sizin? Şaşkına dönmüş olmanız gerekiyordu! Ben bir tür İblis Lorduyum beyler! Labirentin Ramiris’i, canlı kanlı haliyle, tamam mı ?! Neden herkes bu kadar ilgisiz davranıyor? “

Demek istediğim, İblis Lordu ya da değil, şu anda iki parmak arasında sıkışmış duruyorsun. Tahmin etmem gerekirse, herkes senin bir tür sahtekar olduğunu düşünüyor, anlıyor musun? Bunu gerçekten dile getiremeyecek kadar nazikim elbette, ama …

“… İblis Lordu olarak, Sir Rimuru’nun diğer İblis Lordlarıyla tanışık olması normal, sanırım …”

“Fırtına Ejderhasının dirilişi o kadar şok edici oldu ki, bu noktada beni hiçbir şeyin şaşırtacağını sanmıyorum …”

İzleyicilerimiz birbirlerini onaylıyorlardı. Sanırım bu mantıklı geliyor aslında.

Öte yandan Ramiris bundan pek de memnun değildi.

“Huh? Fırtına Ejderhası mı? Veldora yeniden mi canlandı? Sizi kandırmışlar! Veldora’yı tek bir yumrukla yere serdim ben! O adam anca kükrüyordu ve ısırmaya ne gücü ne de cesareti vardı. Ayrıca, onun dönemi artık bitti. Birinin korkmasını istiyorsanız, bugün varlığımın karşısında dehşete kapılmaya başlayabilirsiniz!”

Bunu yüksek, kibirli bir kahkahayla noktaladı. İddialı olduğu bir şey varsa, o da Veldora’dan daha büyük bir ağzı olduğuydu. Diablo’ya onu bana teslim etmesini istedim ve Ramiris’i, onu görmeye götürdüm.

“Veldora, bu kızı benim için eğlendirir misin? O da aşağı yukarı bir İblis Lordu, bu yüzden belki seninle arkadaş olmak isteyecektir. “

“Mm? Şu anda büyük bir bilmeceyi çözmekle meşgulüm. “

Somurtması için vaktim yoktu.

“Ah, o manga? Katil [SANSÜRLENMİŞTİR]. Şimdi müsaitsin, değil mi? Teşekkürler.”

Bu acımasızlıkla, koltuğuma döndüm. Veldora şok olmuş, gözleri kocaman açılmış görünüyordu. Belki yapılacak en güzel şey değildi ama bir zirvenin ortasındayız. Hareketlerini biraz düşünmesini istedim, ne isterse onu yapmasını değil.

Ayrıca, Veldora’nın görüntüsü zaten Ramiris’in olduğu yerde bayılmasına sebep olmuştu. Tek taşla, iki problemli çocuk vurmuştum.