Bölüm 80:  Tarım Makinalarından Üretim Tesislerine

Çevirmen: Ttx & Redaktör: Aetrius

Neyse ki Feng Yu, O ithal edilen tarım makinalarının evraklarına sahipti. O evrakları anti-kaçakçılık takımına sundu, ve şirketin askıya alınması kaldırıldı. Aynı zamanda Tai Hua ticaret şirketinin banka hesabının blokesi de kaldırılmıştı.

Fakat Feng Yu mutsuzdu, şehir hükümetinden resmi memurlar tarafından uyarılmıştı. Eğer  Sovyetler Birliğinden ucuz tarım makinalarını ithal etmeye devam edip, onların emirlerine uymaz ve satış fiyatlarını arttırırsa, diğer departmanlar devreye girecek ve onun şirketi tekrardan askıya alınacaktı.

Fakat bu ithalat işi neredeyse %30 karlıydı ve aynı zamanda o bir satış dağıtım ağıda kurmuştu. Feng Yu bunları bırakmaya gönülsüzdü.

Feng Yu derin bir nefes verdi. Bunların hepsinin sebebi yeterli nüfuza sahip olmamasıydı. Eğer şuan birkaç bilyon RMB’ye sahip olsaydı, şehir vekil başkanı ve hatta eyalet vekil başkanı bile onun için sorun yaratmaya cüret edemezdi.

Daha önce Song Xiaofeng Fen Yu’ya sorun çıkarmaya cüret etmişti çünkü Tai Hua ticaret hala küçük bir şirketti. Eğer Tai Hua Ticaret Bing şehrindeki en büyük şirket olsaydı ve Feng Yu’nun varlığı Song Laosi’nin varlığından birkaç kat daha fazla olsaydı, Song Xiaofeng Feng Yu’ya dokunmaya cesaret edemezdi.

Birinin varlığı belirli bir seviyeye ulaştığı zaman, bu güce ve nüfuza dönüştürülebilir.

Zhang Ruiqiang bunu Feng Yu’ya çok açık bir şekilde göstermişti. Eğer o tarım makinalarını ithal ederse, o Bing şehrinin makine fabrikası ile konuşmak zorundaydı.

Sonraki gün, Feng Yu okuldan başka bir izin aldı ve Li Shiqiang ile Li Mingde’yi bulmak için Bing şehrinin makine fabrikasına gitti.

“Siz ikiniz Tai Hua ticaret şirketindensiniz? Dış ticaret ofisinin vekil şefi Zhang Ruiqian size yardım etti diye kurtulacağınızı sanmayın. Bing şehriyle ilgili her olay hala şehir hükümetiyle ilgilidir!”.

Li Mingde yavaşça çayını içti. O zaten adamalarını eyaletteki tüccarlara göndermiş ve onları uyarmıştı. Artık Sovyetler Birliği’nden gelen makineler olmayacaktı ve eğer makineler için Tai Hua Ticaret’ten sipariş vermeye cesaret ederlerse, Li Mingde’de Tai Hua Ticaret’i kapanması için zorlayacaktı!

O tüccarlar aynı zamanda Tai Hua Ticaret’in askıya alındığı haberlerini almışlardı. Askıya alınma kısa süre içinde kaldırılmış bile olsa, Tai Hua Ticaret onlara Sovyet tarım makinalarının satışının devam etmeyeceğini söylemişti.

“Yönetici Li, siz bizim burada özür dilemek için bulunduğumuzu mu düşünüyorsunuz?” Feng Yu bacak bacak üstüne attı ve söyledi.

Bir zorbayla karşılaştığında, asla teslim olmazsın. Eğer olursan, zorba senin korktuğunu düşünecek ve o daha cüretkâr olacaktır!

Li Mingde’nin yüzü değişti. Bunun anlamı neydi? Özür içinde burada değil mi? O zaman böbürlenmek için mi burada? Humph! Makine fabrikasının arkasında şehir hükümeti vardı. Değersiz bir dış ticaret ofisi ile karşılaştırılamazdı.

“Eğer öyleyse, o zaman siz ikiniz sorun yaratmak için mi buradasınız? Tai Hua Ticaret gibi küçük bir şirket ne yapabilir görmek isterim!”

Li Shiqiang gergince Feng Yu’ya baktı. Feng Yu ona burada sorun yaratmak için olduklarını söylemedi. Onlar henüz buluşmuştu ve tartışmaya başlamışlardı. Bunun anlamı onlar artık Sovyetler Birliğinden tarım makineleri ithal etmeyecekler miydi?

Gelecekte bu işi yapmayacak olsalar bile, Li Mingde’yi rencide etmek akıllıca değildi. Li Mingde hala bir hükümet görevlisi sayılabilirdi ve onun şehir hükümeti ile iyi bir ilişkisi vardı. Onun şirketlerini kapattırmak için birçok yolu vardı.

Aniden, Feng Yu güldü ve söyledi, ”Yönetici Li beni yanlış anladı. Özür dilemek veya sorun yaratmak için burada değilim. Yönetici Li’ye Sovyetler Birliği’nin gelişmiş makine tesislerini ister mi sormak için buradayım?”

Li Shiqiang şok oldu. Bu konuşma nasıl buna dönüştü? Li Mingde dik oturdu. Sovyetler Birliği gelişmiş makine tesislerini Çin’e satmazdı. Bu Feng Yu bu tesisleri elde edebilir miydi?

“Ne demek istiyorsun?”

“Eğer ben Sovyetler birliğinden gelişmiş makinaları, tarımsal makinaları ve ekipmanları üretmek için teknoloji de ithal edebilirsem, sizin fabrikanız ne kadar teklif vermeye istekli olur?”

Sovyetler Birliğinde durgunluk başlamıştı. Daha önce, Sovyetler Birliği ekonomik gelişmelerini sürdürmek için altının, yağın ve askeri üretimlerin yayılmasını reddetti. Fakat şimdi, bu ürünler için birçok kaçakçılık faaliyeti vardı. Hükümet, yüksek rütbeli askeri memurlar ve onların aileleri bu kaçakçılık faaliyetlerine dahil olmuştu. Amaçları sonraki nesillerin de kendileri gibi refah içinde yaşamalarıydı.

Kirilenko ve onun iş ortakları yüksek rütbeli subayların sıradan ikinci nesilleriydiler. Onların nakliye trenleri Sovyetler Birliği askerisine aitti ve onlar trenleri kendi amaçları için kullanıyorlardı. Aynı zamanda, onlar askeriyenin isminde iş yaptıkları için hiç vergi vermelerine de gerek yoktu.

1985’ten bu zamana tarım endüstrisi, özellikle yiyecek üretimi zayıflamaktaydı. Bu Sovyetler birliğinin tarımsal makine satışının yıllar geçtikçe düşmesine sebep oldu.

Eskiden makineler Avrupa’ya ihraç edilirdi, fakat şimdi, o pazar Almanya ve Fransa tarafından alınmıştı. Almanya Avrupa’nın Pazar payının yarısından fazlasını işgal etmişti.

Eğer Sovyetler Birliği tarım makinalarını Avrupa’ya ihraç etmek isterse fiyatlarını düşürmek zorunda kalırdı. Fakat fiyatları düşürmek zarar etmek anlamına gelirdi bu yüzden Almanya’ya ve Fransa’ya kaybettiklerini kabullendiler. Sovyetler ne yapabilirdi? Sadece dişlerini gıcırdatabilir ve dayanabilirlerdi!

Gelecek yıldan itibaren, üretimlerini durduran daha çok fabrika olacaktı. 1990’da Sovyetler Birliği’nin ekonomisi daha da kötü oldu ve çöktü. Bu Sovyetler Birliği’nin resmi olarak dağılmaya başladığı zamanlardı.

Feng Yu Kirilenko’dan birkaç gün önce tarım makinelerini sipariş ettiğinde Kirilenko’ya bu üretim tesisleri hakkında da soru sormuştu. Eğer Feng Yu sadece bu makineleri ihraç edebilirse, bundan kazanan tek o olacaktı. Fakat eğer o üretim teknolojilerini ve modern üretim yollarını getirebilirse, bütün Çin fayda sağlayacaktı!

Feng Yu erdemli bir insan değildi. Fakat para kazanmak ve aynı zamanda ülkesinin ekonomisi için bir şeyler yapma fırsatı varsa, neden olmasın? Dahası, Feng Yu şehir hükümetine yakın olmak ve şirketinin gelişmesi için yol döşeme şansı da elde etmişti.

Li Shiqiang sadece Feng Yu’nun Li Mingde ile uzun bir konuşma yaptığını hatırladı. İlk başta, ikili arasında birçok gerilim vardı. Fakat sonra, gerilimler kayboldu ve hatta Li Mingde Feng Yu’ya özel olarak kapıyı gösterdi ve şevkle elini salladı.

Ofiste, bütün personeller sakin bir şekilde poker oynuyordu. Sıkılmışlardı. Onlar Feng Yu’nun girdiğini gördüklerinde, hızlı bir şekilde kartları sakladılar.

“Şu an her şey iyi. Geri dönün, birkaç gün dinlenin ve ulusal gün tatilinden sonra geri gelin. Büyük Kardeş Li, herkese bonus olarak 500 RMB ver. Aynı zamanda iletişim kurdukları tüccarların satışlarına istinaden komisyon olarak da 2000 RMB ver.”

Feng Yu iyi bir moddaydı, ve bu kez cömert olmaya karar verdi. O bonusu ve ödülleri ikiye katladı. O bu adamların ona sadık olmasını istedi. Bu insanlar onun tarafından kişisel olarak eğitilmişti ve o onları bırakmak istemezdi.

Herkes neşelendi. Dün şirket askıya alındığında tüm çalışanlar şirketin tamamen kapandığını düşündüler. Fakat daha sonra akşam, askıya alma kaldırılmıştı ve Feng Yu’ya hiçbir şey olmamıştı. Bugün, Feng Yu bonuslarını ve komisyonlarını duyurmuştu. En yüksek komisyon ve bonus miktarı neredeyse 900 RMB’ydi. Bu motor fabrikasında çalışan bir işçinin yıllık maaşına eşitti!

Li Shiqiang bonusları ve komisyonları vermek için gitti ve Feng Yu birkaç kâğıt üzerine yazılmış birkaç şeyi Rusça‘ya çevirmeye başladı. Bundan sonra o her şeyi temiz bir kâğıda kopyaladı.

Sonra da hem uluslararası bir çağrı yapmak hem de hazırladığı kâğıtlarını Kirilenko’ya faxlamak için postane ofisine geldi.

“Feng, sen gerçekten makine üretim becerilerini ve teknolojilerini mi istiyorsun? Bu şeyler kolayca elde edilemez. İnsanlar satıyor bile olsa, fiyatı düşük olmaz.” Kirilenko etrafa sormuştu. Birkaç yarı kapanma durumunda olan tarım makinesi üretim fabrikaları olmasına rağmen, bu fabrikaların üretim teknolojilerini satmaya niyetleri yoktu.

“Dostum, büyük kardeş Ki, eminim bir yolu var. Parayı daha sonra konuşabiliriz. Merak etme, arkadaşımın zarar etmesine izin vermeyeceğim!”

“O zaman…. Tamam. Deneyeceğim ve sana bir hafta içinde döneceğim.