Sono Mono, Nochi Ni… - Bölüm171

Çevirmen: ?? Düzenleyen: ??

Mabondo’nun Şövalyeleri

Dağdan aşağı indikten sonra eteğindeki ormana giriyoruz. Ortada birçok canavar ortaya çıktı ama hepsi kızlar tarafından mağlup edildi ve ben bir şey yapamadım. Haosui öndeydi çünkü başlangıçta en güçlüydü ve eğitimim sayesinde ve hatta yaptığım efsanevi donanım sayesinde daha da güçlendi, bu yüzden hiç sorun olmadı. Diğer kızlar da canavarları yeni ekipmanlarını test etmek için kullandılar. Savunma gücüne karşı test ettikleri ve canavarın saldırılarını aldıkları ve omurgamdan aşağı doğru titrediğimi gördüğüm durumlar vardı. Çünkü kızlar bana açıkça hiç karışmamamı söylediler ve savaşlara da katılmayan Freud beni tutmakla görevliydi, bu yüzden gerçekten hiçbir şey yapamadım … Ne kadar bilsem de. İyi olacağım, bu görmek istediğim bir şey değil. Çarpışmalarda en çok çaba sarf eden Tata idi. Savaş Tanrıçası’nın tavsiyesi etkili miydi? Proaktif olarak savaşa girer ve kendi gücünü doğrulamaya çalışır. Dürüst olmak gerekirse, kesinlikle bu grupta en zayıf olanı Tata’dır, ancak görebildiğim kadarıyla A sınıfı bir maceracı bile ona zarar veremeyecek kadar güçlü. Her zaman onun zihinsel olarak güçlü bir insan olduğunu düşündüm ama fiziksel olarak güçlendi.

Ve canavarları yok ederken ilerlerken, ormanın içinde bir grup silahlı insanla karşılaştık. Hemen kendimizi saklıyoruz ve görünüşe göre bizi fark etmiyorlar. Zırhlarından kimliklerini öğreniyoruz, onlar bir yerden Şövalye Tarikatı falan öyle görünüyor. Ormanın içinde ne yapıyorlar?

Düzenin durumundan iki şeyi anladık: 30 kişilik bir grup, bazıları zırhlarını çıkardı ve bir tencereyi karıştırarak yemeklerini hazırlıyorlar, bazıları tahta kılıçlarla tartışıyor ve üçü en çok benziyor. zırhlarından ve mantolarından rütbeli insanlar bir toplantı yapıyor gibi görünüyor. Ve bu, kamp yerlerinin ortasında isli bir şenlik ateşinin izleri olduğu, etrafa dağılmış uyku tulumları ve opak ve kirli zırhları olduğu için, birkaç gündür burada kamp yapıyorlar.

Onlara bakarken, Naminissa ve Narelina yanıma gelip sessiz bir sesle beni çağırdılar.

“… Wazu-sama, biraz vaktini alabilir miyim?”
“Mh? Bu ne? Bana kendi başına bir şeyler yapmak istediğini söyleme. Bu biraz … ”
Hayır, bu yanlış. Aslında o gruptan birini tanıyorum. ”
“Ahh, ben de teyit edebilirim, hiç şüphe yok … Bu Kinght Tarikatı, Mabodno Şövalye Tarikatıdır.”
… Eh? Mabondo? Doğru hatırlıyorsam, burası Naminissa ve Narelina’nın doğum yeri, değil mi? Diğer bir deyişle, bu şövalyeler bu kızın ülkesinde istihdam edilen şövalyelerdir.

“Eh? Ama ülkenizin şövalyeleri neden buradalar? Ve dahası bu acınası durumda… Mabondo Krallığı oldukça zengin değil mi? ”
“… Bununla ilgili…”
“… Şu anda artık Mabondo Krallığı yok.”
“.. Eh?”

Ve Naminissa ve Narelina’dan hikayeyi dinledim. Benim peşimden koşmaya ve ülkelerini terk etmeye karar verdikten hemen sonra, ebeveynleri de şövalyeleri ve diğer insanlarla ülkeyi terk etmeye karar verdi ve başlangıçta Mabondo Krallığı olan şey artık Flebondo Krallığı’nın bir parçası oldu. Bunu duyduktan sonra kralın gerçekten neşeli biri olduğunu ve bu yüzden şövalyelerinin ve halkının onları takip etmek istediğini öğrendim. Daha doğrusu, (T / N) Naminissa ve Narelina’ya tecavüz etmeye mi çalışıyorlardı? Evet, şu Flebondo Evi’ni yok edelim. Hadi bunu yapalım.

“Ve sonra, şu Şövalyeler …”
“Muhtemelen nedense ülkede geride kaldılar ama sonra Flebondo Krallığı’ndan vazgeçip oradan ayrıldılar … Ve nereye gideceklerini bilmeden burada durmaya karar verdiler ve şimdi sorunlarına bir çözüm arıyorlar …”

… Fumu… Prenseslerin açıklamasını duymaktan kesinlikle öyle görünüyor.

“Ama bunun bir kanıtı yok ve sadece biz bunu tartışarak hiçbir şey gelmeyecek … O şövalyelerden birini tanıdığınızı söylediniz, değil mi? Öyleyse neden şimdilik onları aramıyoruz? ”
“Haklısın.”
“Hadi bunu yapalım.”
“… Ama koşullarını bilmiyoruz, bu yüzden yine de tetikte olalım …”

Biz de nasıl hareket edeceklerini bilmediğimiz için tetikte kalırken dışarı çıktık. Şövalyeler bizi gördüklerinde kollarını kaldırıp bize doğrulttular ve ardından mantolu üç yüksek rütbe de çıktı.

“Sen kimsin… cevabına bağlı olarak …”

Konuşan, bu üçünün ortasındaydı. Erkeksi yüz hatları, tıraşsız sakalı ve sıska görünümü olan ellili yaşlarında bir adam. Elini kılıcının kulpuna doğru uzattı.

“Uzun zamandır Runo-sama oldu.”
Uzun zaman oldu Usta Runo.

Bizim tarafımızdan Naminissa ve Narelina karşıma çıkıp ona sesleniyorlar. Her an atılabilecek bir duruşta kaldım.

“… Prenses Narelina, Prenses Naminissa.”

Runo adlı kişi, kim olduklarını anladığı anda Naminissa ve Narelina’nın önünde diz çöküyor. Diğer şövalyeler Runo-san’ı taklit etmek için hemen diz çöker.

“İkinizin de iyi olduğunu gördüğüme sevindim, Prenses Narelina, Prenses Naminissa.”
“Fufu … Artık Mabondo Kraliyet Ailesi yok, biliyor musun?”
Yani artık önümüzde diz çökmüyorsun ya da bize prenses demiyorsun.
“… Ülke ya da Kraliyet Ailesi olmasa bile umrumda değil. Benim için sen Prenseslersin. ”

Naminissa ve Narelina, Runo-san’ın sözlerinden rahatsız görünüyordu ama bir şekilde yüzlerinde mutlu bir gülümseme belirdi.

Daha sonra bizi karşılama hazırlıklarında şövalyelere katıldık, Sarona, Haosui ve Kagane yakınlarda yakacak odun toplayacaklardı, Tata ve Mao yemek pişirmeye yardım etmeye, Naminissa ve Narelina Runo-san ile bir şeyler tartışmaya gittiler. Böyle olduğu için Freud ve benim yapacak hiçbir şeyimiz kalmamıştı, bu yüzden yemek yemek için bir yer ayarlamaya yardım etmeye gittik. Meru her zamanki gibi kafamın tepesindeydi, kaygısız bir esneme yapıyordu.