Sono Mono, Nochi Ni… - Bölüm 153

Çevirmen: Æsigma Düzenleyen: Arda

Durumumu ve koşullarımı Mao’ya anlattım. Meru başını sürtüyor, bugün sabah şehrin yeniden inşası ve öğleden sonra kızlar için eğitim olduğunu hatırlıyorum.

Eşyalarımı hazırlıyorum ve odamdan çıkıyorum. Haa, el emeği ve eğitim çok eğlenceli. Verimli bir gün için hevesle yürümeye başladım. Ve şans eseri Kral Grave ve eşlerine rastladım.

Canavar Ülkesi’nde tanıştığımız tüccar olan karısı, hizmetçi karısı ve maceracı karısıyla bir şey hakkında konuşuyordu. Kraliyet ailesiyle karşılaşınca onları selamlıyorum.

“Günaydın, Kral Grave.”

“Ah, Günaydın!! Mh? Wazu, bir yere gitmen gerekmiyor muydu? Bu ülkede ne kadar kalacaksın? Şikayet ettiğimden değil… ”

…

Doğru değil mi!!

Ve bununla aceleyle herkesi kaledeki bir odaya topladım. Görünüşe göre toplantı, benim yanı başımda Meru, Sarona, Tata, Naminissa, Narelina, Haosui, Kagane, Mao, Freud ve Kral Mezar’ın eşleriyle oturacağı yuvarlak bir masada gerçekleşecek. Ve Kral Grave’e bir soru soruyorum.

“Eh, Kral Grave …”

“Biraz bekle. Beni rahatsız ediyor ama ‘Kral’ konusunu şimdiden kesebilir misin? Biraz mesafeli hissettiriyor…  arkadaş değil miyiz? ”

“Biliyorum! Ben de bu konuşma konusunda kendimi garip hissediyordum. Bundan sonra size resmi konularda Kral Grave diyeceğim ama dışarıda eskisi gibi sizi cağıracağım. ”

“Lütfen yap!!”

Grave-san, bundan gerçekten rahatsız olmuştu. Tekrar konuşmaya başladığımda parlak bir gülümseme gösteriyorum.

“Ve Grave-san, şimdi ayrılmamız sorun değil mi?”

“Evet, sorun yok. Şehrin yeniden inşası devam edecek ama siz şimdiye kadar iyi iş çıkardınız. Şu andan itibaren bu, halka kalmış. ”

Grave-san eşlerine bakar.

“Ayrıca benimle gururlu eşlerim var ve daha fazlası da geliyor. Dahası, Canavar Ülkesi halkı bize yardıma gelecek ki bu ülke zaten iyi. Adı tüm Dünya’da yankılanacak bir ülke kurabileceğimi size göstereceğim. ”

Grave-san, bunu söylüyor ve bizi rahatlatmak için kararlılık gösteriyor. Ben de o gülümsemeye cevap veriyorum.

“Anladım. Sonra da en kısa sürede eşyalarımızı hazırlayıp yolculuğumuza devam edeceğiz. Herkes bununla iyi mi? ”

Kızlarla teyit ettiğim gibi, gülümserken başlarını salladılar.

“Eylemlerimiz karar verdiğiniz şeye dayanıyor, Wazu-sama. Bir itiraz ortaya çıkarsa, bunu doğru bir şekilde konuşacağız. Bu yüzden, uymak için uygun gördüğünüz gibi yapmalısınız. ”

“Teşekkür ederim.”

Naminissa’nın sözlerine teşekkür ediyorum. Aynı duyguları herkesin ifadelerinden anlıyorum. Duygularına karşılık vermek için her birine gülümsemeyle bakıyorum.

“Öyleyse, bu sorunu çabucak çözmelisin ki hepsiyle evlenip onlara gönül rahatlığı vermelisin.”

Grave-san bana, kızları kıpır kılan bazı alay sözler atıyor… Bunu söylediğinde bunun böyle olacağını bildiğinden kesinlikle eminim… haa…

“Biliyorum. Bunu unutmadım, herkesin duygularına doğru cevap vereceğim. ”

Derken herkesin el ele tutuşurken gülümsediğini görüyorum.

“Ve ülkeyi terk eder etmez gideceğin yere mi gideceksin?”

“Mhh… Bunun hakkında, ondan önce başka bir yere gitmeyi düşünüyordum.”

Öyle mi? Eşlerinle ​​açıkça konuşmayı unutma.

Evet, yarından sonraki gün ayrılmayı planlıyorum.

“Öyle mi…? İlk başta onu gündeme getiren bendim ama yalnız kalacak.”

“Burada… ama yine de gelecekte evinizi her zaman buraya taşımayı seçebilirsiniz, biliyor musunuz? ”

“Bunu düşüneceğim.”

“Lütfen yap! Şimdi sizi eşlerinizle konuşmaya bırakacağım. Burayı kullanabilirsin. ”

“Çok teşekkür ederim.”

Bunu söyledikten sonra, Grave-san ve eşleri odadan çıkar. Eminim hâlâ yapacak çok şeyleri vardır. Bu yüzden onlara kalbimin derinliklerinden teşekkür ederim. Ayrılmadan önce onları düzgün bir şekilde karşıladığımdan emin olacağım.

Bunu düşünürken, Kagane bana sesleniyor.

“Ve sonra Onii-chan, İmparatorluk Başkenti’ne gitmeden önce nereye gitmeyi planlıyorsun?”

Geride kalan kızlar ve Freud bana bakıyor.

Ah, dağa gitmeyi planlıyorum. Başkente dağdan gideceğiz. ”

“… Dağ?”

“Evet, Merkez Dağ.”

Benim sözlerime herkes susuyor. Yalnızca Freud bir “Fumu” ile başını sallar. Hiç şüphe yok ki, aniden bir dağdan bahsedersem ürkecekler.

Neden o dağa gitmek istiyorsun?

“Merkez Dağ’ın bir insanın hayatta kalabileceği bir yer olmadığını duydum.”

“Ne demek istiyorsun?”

Orada bir şey mi var?

“…Doğa yürüyüşü?”

“Burası tehlikeli bir yer, biliyor musun?”

“Eğitim için mi?”

Herkes bana fikirlerini veriyor.

Ah, oraya gitme nedenini size açıkça söyleyeceğim. Öncelikle Meru’nun ailesini görmek istiyorum. Meru’nun ebeveynleri dağın tepesinde yaşıyor. Onlar bir çift eğlenceli ejderha. ”

İlk sebebimi ifade ederken Meru, mutlu bir şekilde ağlıyor ve kafamı okşuyor ama duyduktan sonra herkesin yüzündeki kanın boşaldığı izlenimine sahibim. Neden olduğunu merak ederken Sarona, sanki bir şeyi onaylamamı istedi.

Meru’nun ebeveynleri derken sormak istediğim bir şey var. Orta Dağ’da yaşayan ejderhaları kastediyorsun, değil mi?

“Doğru.”

“Ve Merkez Dağ’da yaşayan ejderhalardan bahsederken… Sadece efsanelerde görünen ejderhaların kralına, Ejderha Kralı’na, değil mi?”

“Eh? Ragnil o kadar ünlü müydü? ”

“Demek onu tanıyorsun… Şimdi hatırladığıma göre, seninle ilk tanıştığımda o dağdan aşağı iniyordun.”

Ah, bu doğru. Sarona ile ilk tanıştığımda kesinlikle dağdan aşağı inerken öyleydi. Daha ziyade, Ragnil efsanelerden bir varlık mıydı? Benim bakış açıma göre, kayınvalidesine karşı gelemeyecek bir kocaydı. Ragnil hakkında hatırladığım gibi Narelina benden bir şeyi onaylamamı istedi.

“Başka bir deyişle, Meru’nun efsanevi Ejderha Kralı’nın çocuğu olduğunu söylüyorsun, değil mi?”

“Evet. Efsane hakkında hiçbir şey bilmiyorum ama şüphesiz Ejderha Kral’ın kızı. ”

Onayımla kızlar Meru’ya gergin bir şekilde baktılar. Öte yandan Meru, görünüşüne eğimli bir kafa ile geri döner. Ben de başımı eğiyorum. Bu çok heyecanlanacak bir şey mi?

Ahh… Kendimi referans olarak kullanmamalıyım. Onlarla defalarca tanıştım. Bu yüzden normal geliyor ama kızlar için Ragnil, efsanevi bir varlık.

Ve bununla onlarla Ragnil ve karısı, Meru hakkında ve onlar bitene kadar ona neden baktığım hakkında konuşuyorum. Ama her şeyden önce onlara, eğer zorlaşırsa hepsini koruyacağımı, böylece sakinleşeceklerini söylüyorum. Hikayemi dinledikten sonra Kagane etkileyici bir yorumda bulunuyor.

“…Efsanevi bir varlığı çok sıradan yapıyorsun…”

Onunla daha fazla aynı fikirde olamazdım.

Sonra da ilk önce dedin ama o dağa gitmek istemenin başka bir nedeni var mı?

Naminissa, Meru’dan başka bir nedeni oraya gitmek istediğimi söylemem için bana baskı yapıyor. Giydiğim kıyafetler aslında o dağda yaşayan büyülü canavarın kaynaklarından geliyor. Şimdi kırılan parçalar var. Bu yüzden yenilerini yapmak istiyorum. Aynı zamanda onlara, kızlar için yeni silahlar ve savunma teçhizatı yapmak istediğimi düşündüğümü söylüyorum. Bu ülkeden ya da başkentten her zaman biraz alabilirim ama kızların gücüne göre zırh yapmak için, o dağda avladığım büyülü canavarlardan kendim yapmanın daha iyi olduğunu düşünüyorum. Önceki [DEXTERITY] seviyemle onları dikkatsizce yapmamam gerektiği konusunda uyarılmıştım ama en azından eşlerim için onları sorun yaratmayabilirim. Ve en kötü durumda, her zaman Ragnil’den bana hazine kasasını göstermesini isteyebilirim. Yararlı şeylerle dolu olmalı.

Açıklamayı bitirdiğimde, bir nedenden dolayı herkesin mutlu gülümsemelere girdiğini görüyorum. Neden diye sorduğumda, kendi başıma yapılmış aletleri giyeceklerini düşünmenin onları mutlu ettiğini söylüyorlar. Sonunda Tata, bir kez daha bana seslendi.

“Dağlara gitmek onaylandı ama oraya nasıl gidiyoruz? O dağın insanların girip çıkabileceği bir yer olmadığını duydum. ”

“Sorun olmayacak. Sizin, Naminissa ve Kagane’nin sihirli engeli güçlendi. Bu yüzden, korumada bir sorun olacağını düşünmüyorum. Ve eğer ona gelirse, her zaman bizim tanrım olmam ve hepinizi oraya götürebilirim. ”

Cevabımla herkes ikna oluyor. Karar verilir mi?

“Tamam, her şeyi hazırlar hazırlamaz yolculuğumuza başlayalım.”

“Evet!!”

Ve bir kez daha yola çıkmamız için hazırlıklara başlıyoruz.