Sono Mono, Nochi Ni… - Bölüm186

Çevirmen: ?? Düzenleyen: ??
Sen Gerçekten Eski Bir Kral Mısın?

Naminissa’nın ve Narelina’nın annesi Mirelina-okaasan, girişte babaları Givirio-san’ı almaya gittiler. Bunu yaptığını gördükten sonra gücümü bırakıp masaya uzandım.

“Ben-ben çok gergindim …”
Sen de gergin misin, Wazu-sama?

Durumumu gören Naminissa kıkırdadı ve sorusunu cevapladım.

“Elbette isterim… Senin ve Narelina’nın annesi, bilirsin…? Ona kötü bir izlenim bıraktığım için kızlarıyla evlenmeme izin vermeyeceğini söylerlerse rahatsız olurum … ”

Naminissa ve Narelina sözlerime neşeyle bakarken yanakları kızardı.

Sorun değil, annem bunu söylemez ve kararımıza saygı duyar.
Evet, ve ebeveynlerimiz karşı çıksa bile, ne olursa olsun Wazu’dan ayrılmayız. Ve bu, buradaki hepimizin paylaştığı bir duygu. ”

Kızlar kızların sözlerine başlarını salladılar ve beni rahat hissettirmek için bana gülümsediler. Freud da onların arasındaydı ama seni pek umursamıyorum …

Ve girişten buraya gelen iki çift basamağın sesini duyduk. Bunlar Mirelina-okaasan ve Givirio-san. Koltuğumdan kalktım ve onları selamlamaya hazırlandım ve benden sonra herkes de ayağa kalktı. Oturma odasına gelen, Navirio’nun yaşlanmış gibi görünen, muhteşem sakallı erkeksi bir yüz, sağlıklı bir ten rengi ve kaslı tenli bir insandı, kıyafetleri eski bir kraliyet ailesinin kısa bir leve t ile giyeceği hiçbir şey değildi. -shirt, kısa pantolon ve sandaletler ve sırtında ağda çok renkli bir balık taşıyordu.

… Bu kişi eski Kral Givirio-san mı? Hiç de kraliyet ailesine benzemiyor. Tipik bir balıkçıya benziyor …

Doğrulama için Naminissa ve Narelina’ya baktım ama tek gördüğüm şaşkın yüzleri. Uhm… Bu mu? Dönüşümüne çok mu şaşırdılar? Ama buradaki bronzlaşmış kişinin Givirio-san olduğunu kanıtlamak için onun yanında Mirelina-okaasan vardı.

“O-Otou-sama … Neden bu kadar bronzlaştın?”
Ah !! Naminissa ve Narelina !! Görüşmeyeli nasılsın? Sana baktığımda iyi yediğini görebiliyorum, bu yüzden endişelenecek bir şey yok !! Ah bu, bu bir hediye !! Bu sabahki yakalamak harikaydı! Ben balıkçılık endüstrisine girdim, biliyorsun. Biraz denedim ve gerçekten eğlenceliydi !! Taçtan ayrıldıktan sonra, artık strese girmedim ve harika bir özgürleşme hissine kapıldım ve bu kasabadaki tüm balıkçılar harika insanlar ve yaşlılar bu evi almamıza izin verdi, biliyor musun? Şaşırmadın mı? Ve şimdi bu kasabada orijinal bir Balıkçılar Loncası kurmak hakkında konuşuluyor! Ne düşünüyorsun? Bir tane yapmalı mıyız? ”

Naminissa’nın sorusuna büyük bir şiddetle cevap verdi. Daha doğrusu, konuşma tarzından oldukça gevşek hissediyor … Konuşmanın böyle devam edeceğini düşünmüştüm ama bakışlarını Naminissa ve Narelina’dan bana çevirdi. Biraz gergin hissediyorum.

Ah !! Sen Wazu-kun musun? ”
“Ah, E-Evet !! Benim adım Wazu. ”

Saygıyla eğiliyorum.

Ah, endişelenme! Bu kadar sıkı olmayın !! Kral olmayı bıraktım çünkü bundan hoşlanmadım! Ve ayrıca sizin tarafınızdan kurtulduk! Bunun yerine, pozisyonunuz daha yüksek olmalıdır. Ayrıca kızlarımla birlikte olmak onlarla evlenmek anlamına geliyor, değil mi? O zaman sen zaten bir aileysin !! Rezerv olmadan bana baba diyebilirsin! Daha doğrusu, bundan başka hiçbir şeyi kabul etmeyeceğim… !! Şaka yapıyorum.” (T / N: Mirelina’da olduğu gibi, kayınpederdeki gibi baba ama Otou-san olarak okuyun)
“Ha … Haa …”

Çok aydınlık! Tutumu çok hafif! Bu Givirio-otousan !!

“O zaman Mirelina, lütfen bunu akşam yemeğinde biraz yan yemeklerle pişirin.”
“Evet canım.”

Givirio-otousan, Mirelina-okaasan’a içindeki balıklarla birlikte ağı verir ve sonra kendisi otururken bizi oturmaya çağırır. Freud ayrıca Givirio-otousan’ın yanından geçtiği anda saygılı bir şekilde eğildi. Bunu benim için de yapamaz mısın? Givirio-otousan önümde oturuyor, öksürükle boğazını temizliyor ve bana soruyor.

“Ve? Ne oldu?”

Sorulduktan sonra onlara neden geldiğimizi anlatıyoruz ve Mirelina-okaasan gibi onu Prenses Eris ile tanıştırıyoruz.

“Bir süredir Givirio-sama !!”
Ah! Sen Rusona’nın kızısın. Gerçekten de merhaba demeye gittiğimden beri. ”

Doğru hatırlıyorsam, Rusona bu ülkenin kralının adıdır. Şey, onu gördüğümden değil.

Yani Navirio ile evlenmek mi istiyorsun?
“E-Evet !!”
“Peki neden olmasın? Onunla iyiysen. Daha da önemlisi, Rusona biliyor mu? ”
“… Baba… buna karşı… O adamla tanıdık bağlara dayanamayacağını söylüyor…”
“Gahh … Her zaman olduğu gibi küçük şeyler için endişeleniyorsun … Ve hatta bu şekilde Navirio’muzla evlenmek istiyorsun?”
“Elbette!! Beni miras bıraksalar bile fikrim değişmeyecek !! ”
“Geriye kalan, Navirio’nun fikri …”

Evet evet, ona sormalıyız.

Affedersiniz, Navirio’nun nerede olduğunu biliyor musunuz? Mümkünse onunla hemen tanışmak istiyoruz. ”
“Eh? Mirelina’dan haber almadın mı? ”
“Hayır, az önce bazı korsanları yok etmeye gittiğini duyduk …”
Ahh bu doğru. Eminim on gün önce gitmiştir.

… On gün önce… Düşündüğümden daha uzun sürdü…

“Peki nereye gitti?”
“Sanırım bu şehre yakın bir plaja yaklaşık 3 km uzaklıkta ıssız bir adaya gitti.”

Bu bilgiyi duyduktan sonra başımı sallayıp kızlara baktım.

“Gidiyor musun?”

Sarona onaylamamı istedi ve başımı salladım.

Evet, oradaydı, ben de onunla buluşup orada neler olduğunu göreceğim.
“O zaman biz de yapacağız.”
Bu sefer yalnız gidiyorum.

Bunu söyledikten sonra kızlar bana “neden” diye soruyor gibi baktılar ve ben de onlara söylüyorum.

“Öncelikle, Iscoa’dan şövalyelerin ve askerlerin ne zaman gelebileceğini bilmiyoruz, bu yüzden onlarla ilgilenmek için burada kalmanı istiyorum ve ayrıca Naminissa ve Narelina uzun bir süre sonra ebeveynleriyle buluşuyor, bu yüzden onlarla kalmalarını istiyorum. bir süre rahat … Ve bu en önemli ve en zor sebep … Tek başına hareket etmek daha hızlı olurdu. Günler geçtikçe acele etmenin daha iyi olacağını düşünüyorum. ”

Kızlar bana mutsuz yüzler veriyor. Ben de senden ayrı olmak istemiyorum ama bu durum bana kötü bir his veriyor, bu yüzden onlara karşı katı olmalıyım …

“Hadi, bana güven ve burada bekle … Navilio’yu ve arkadaşlığını kesinlikle geri getireceğim.”

“… Anladım.”
Sana güveniyorum, Wazu-san.
Onii-sama’yı senin gözetiminde bırakıyorum.
Kardeşimi sana bırakıyorum.
“… buna katlanacağım.”
“Yardımcı olamaz … Onii-chan’ın gücüyle sorun olmayacak.”
“Bu, daha fazla eğitime ihtiyacımız olduğu anlamına geliyor …”

Üzülmüş yüzler yaparken acele etmenin daha iyi olduğunu anladılar ve bana konsantre oldular.

“… Üzgünüm.”

Buna dayanamıyorum ve onlardan özür dilemiyorum ve sorunlu yüzlerle bana söylüyorlar.

“E-özür dilemene gerek yok, Wazu-san !!”
“Doğru!! Sadece hala gücümüzün eksik olması !! ”
“Bunun için endişelenmenize gerek yok !!”
Bunun kardeşim için de en iyisi olduğunu anlıyorum.
“… Sorun değil, biz Danna-sama’nın eşleriyiz.”
“Hoşgörümüz harika !! Sadece Onii-chan’a doğru !! ”
“Merak etme !! Bundan sonra daha güçlü olacağız !! ”

“Teşekkür ederim…”

Özür dilerken kızlar beni cesaretlendirdi, duygularına cevap vermeliyim.

“Geri döndüğümde daha çok antrenman yapacağız!”
“””Bekliyor olacağız!!”””

Bunu söylüyorum ve kızlar bana yumruklarıyla cevap veriyor. Bu eğlenceli hale geldi. Seni cidden çok eğiteceğim.

Ve böylece ıssız adanın ayrıntılarını Givirio-otousan’dan duydum ve kızlara “Yakında döneceğim” dedikten sonra Meru’ya bakmak için onlardan ayrıldım ve hemen oradan ayrıldım.

Freud, Givirio-otousan ile bir şeyler tartışması gerektiğini söyledi, böylece geride kaldı … Sanki gelmeni istemiyordum …