Sono Mono, Nochi Ni… - Bölüm189

Çevirmen: ?? Düzenleyen: ??
Kıyı Şehri Sealance
Deniz Tanrıçası’nın işaret ettiği yöne doğru hareket ettim ve yaklaşıp yaklaşmadığımı merak ederken gerçekten bir şehir belirdi. Kesin olmak gerekirse, zincirlerle birbirine bağlanmış birçok gemiden oluşuyordu ve görünüşe göre onlarca tekneye uyuyordu ve ortada yüzden fazla insanı taşıyabilecek devasa bir gemi vardı.

Suyun yüzeyini bozmamak için hızımı yavaşça yavaşlatıp dikkatlice denize daldım ve yüzmeye başladım. Aynen böyle saldırabilirdim ama Navirio ve ekibinin nerede tutulduğunu bilmediğim için onları dikkatsizce tehlikeye atamam.

En yakın gemiye kadar böyle yüzdüm ve toplardan birinin yerleştirildiği gövdedeki delikten içeri sızdım.

Sorunsuz bir şekilde içeri girdim ama burada kimse yoktu. Eh?

Bu bir korsan gemisi, değil mi? O halde neden hiç kimse yok? Gözlemde kalmaları gerekmiyor mu? Şimdi düşünüyorum da denizdeyiz. Yakın çevrede arazi ve ada yok. Görüyorum ki, burada kimsenin onlara dokunamayacağını düşünüyorlar. Ama ne yazık, çünkü zaten buradayım. Kayınbiraderim Navirio’ya ve en iyi arkadaşım Orlando’ya bir şey yaparsan işin bitecek. Daha doğrusu, yapmasan bile, olmana izin veremem. Buradaki tüm korsanları yok etmeye karar verildi. Başınız sağolsun.

Güverteye çıktığımda durumu inceliyorum ve insanların merkezin büyük gemisinde toplandığını anlıyorum. Çünkü oradan yüksek sesle tezahürat duyabiliyorum.

Durumu incelemek için gemiden gemiye atlamaya ve merkezdeki büyük gemiye yaklaşmaya başlıyorum.

Güvertede harika bir korsanlar toplantısı var ve merkezde bir şeyler dönüyor gibi görünüyorlar çünkü hepsi bir arada. Ortada, donuk sarı saçlı, büyük bir korsan şapkası giyen, omuzlarından iri kalın siyah bir palto sarkan ve önünde Navirio ile birlikte bağlı bir kadın korsan var. Hâlâ iyi olduklarına sevindim. Kadın korsan Navirio’nun çenesini tutuyor ve onu ona doğru çevirerek yüzünü kontrol etmek için kaldırıyor.

“Fufufu, Senin yüzün benim sınır bölgemde … Senden hoşlanıyorum, sana bolca sevgi vereceğim.”

Bunu duyduğum anda, bulunduğum yerden güvertede daireye doğru atlıyorum ve çığlık atıyorum.

“Sorunlarımı artırmaya gelme !!”

Ve bunun gibi, Navirio’yu yeterince hızlı yakalayan kadın korsana yumruk attım ki ondan kaçabilsin ve doğal olarak bundan kaçındı ve Navirio’dan kaçtı. Niyetim buydu ve kaçmasaydı rahatsız olurdum. Onu öldürmeye çalıştığımdan değil. Ölüm ya da ölüm meselesi olsaydı, farklı bir şekilde konuşurduk… O günün gelip gelmeyeceğini çok merak ediyorum…

Tam Navirio’nun önüne indiğim anda, kadın korsan “Onu öldürün!” Diye bağırarak tepki veriyor. ve korsanlar silahlarıyla bana saldırıyor.

Ani bir hareketle tüm korsanları göz açıp kapayıncaya kadar yere sererim ve indiğim yere geri dönerim. Korsanların bakış açısından bakıldığında, ne olduğunu bilmemenin yanı sıra yoldaşların uçup gittiğini görmeye başladılar. O anda Navirio’yu birbirine bağlayan ipleri kestim ve bana saldıran korsanlardan birinden çaldığım balta ile eşlik ettim. Navirio ve Orlando dışındaki diğer şövalyeler, beni hatırladıkları ve teşekkürlerini ilettikleri için o savaşta olanlar gibi görünüyor. Hala ne olduğunu bilmeyen korsanların kargaşasından yararlanarak, artık özgür olan Navirio ve Orlando bana sesleniyor.

Bir süredir Wazu, bizi kurtardın.
“Yeniden bir araya geldiğimiz için mutluyum ama burada ne yapıyorsun?”

Navirio’nun minnettarlık sözlerini duyunca ve Orlando’nun şaşkın yüzünü görünce bir de gülümsemeyle yüzdüm.

“Pek çok şey oldu … Bunu sonraya bırakalım …”

O sırada korsanlar bana ve özgür bırakılan Navirio’ya ve şirkete karşı ihtiyatlılıklarını artırdılar ve ellerinde silahlarla bize bir sürü öldürme niyetiyle saldırdılar.

O kızıl saçlı adamın keyfini daha sonra çıkaracağım, o yüzden onu canlı bırakın! Gerisini öldürün! Onlara şu anda nerede olduklarını öğretin !! ”

Biz neredeyiz Yüzlerce korsanın kalesinde, değil mi? Onun yerine sana kiminle uğraştığını öğreteceğim.

Bize saldırmak isteyen korsanlara baktığımda bir şeyin farkına vardım. Batırdım! Navirio ve şirketin silahı yok! Özellikle ihtiyacım yok ama var. Yaklaşan korsanların bir kısmına yaklaşıyorum, silahlarını çalarken onları uçuruyorum ve sonra onları Navirio ve ekibine veriyorum.

Navirio ve şirket benden aldıkları silahlarla onlara saldıran korsanlarla yüzleşiyor. Korsanları devirirken de onlara bakmaya devam ettim, ancak bir korsan imha ekibinden beklendiği gibi, herhangi bir sorun görünmüyordu. Eğer herhangi bir tehlike olsaydı, onlara acele ederdim. Ama şimdi onlara baktığımda, kıyafetleri yırtık görünüyor ve yüzlerindeki sabırsızlığı görebiliyorum. Onları suçlayamam, az önce tutsak edildikleri için iyi dinlenmediler.

Öyleyse bunu düşünerek, Navirio ve arkadaşlık üzerindeki yükü biraz daha hafifletmek için vücuduma daha fazla güç vermeye başladım. Ve o anda geminin pruvasının önünde güzel bir açıklık olduğunu fark ettim ve oraya geçtik.

Birkaç dakika içinde, son çoktan görülmüştü.

Gittiğimiz geminin pruvasında zaten yaklaşık yüz kişilik küçük bir dağ vardı. Elbette o insanların içinde ne Navilio ne de adamları yoktu. O dağ, buradaki korsanlardan oluşuyordu. Hızlı hareket etmem ve hepsini oraya göndermem sayesinde.

Şimdi sadece patron kaldı, kalan tek kadın korsandı …

“İmkansız !! Biz bu denizlere hükmeden korsanlarız !! ”

Bu yanlış. Denizi yöneten, Deniz Tanrıçasıdır, ya da ben öyle düşündüm. Ya da daha doğrusu sizi burada fark eden oydu. Yine de önceki konuyla ilgili itirazlarda bulunacak olsam da …

“Şimdi teslim olun !!”

Ama şu anda, o kadın korsan Navirio ve adamları tarafından kuşatılıyor ve gidecek hiçbir yeri yok. Kısa bir süre sonra Navirio, hayati organlarına bir darbe indirdi ve bilincini kaybetmesine neden oldu.

Ve ancak rahat bir şekilde nefes alabildiğimi gördükten sonra …

Navirio ve arkadaşlarının iyi olmasına sevindim !!