Sono Mono, Nochi Ni… - Bölüm196

Çevirmen: ?? Düzenleyen: ??
Düellodan Önce
Ve ondan sonra göz açıp kapayıncaya kadar hazırlıklar yapıldı.

Givirio-otousan usta uşağı aradı ve düelloyu kabul edeceğimizi söyledi ve öyle görünüyordu ki Kral Rusona da hazırlıklarını çoktan bitirdikleri için bu meseleyi halletmek istiyordu, bu yüzden düello bir anda hazırdı.

Yer kalenin dışında açık bir alandı. Orada, Kahraman Partisi ve Kral Rusona bazı erkek görevlilerle birlikte zaten bizi bekliyordu. O görevlilerin içinde de kıdemli uşak vardı. Karşı tarafta biz, Mabondo ailesi ve Prenses Eris vardı.

Bir kez daha diğer tarafa bakıyorum.

Daha önce Kahraman Partisi ile tanıştığım gibi, onları bir kenara bırakıp Kral Rusona’ya odaklanıyorum. Çünkü o benim gibi sıradan bir adamın asla tanışamayacağı bir insan.
Givirio-otousan da böyledir. Sadece göründüğünde bu izlenimi vermemiş olması …

Kral Rusona, Prenses Eris’e çok benziyor, onların ebeveyn ve çocuk olduklarını sadece bakmaktan söyleyeceksiniz. Ama şu anda yorgun bir ifadesi var ve onu Givirio-otousan ile karşılaştırırsanız hasta görünüyor. Sanki sorunlu bir aura verdiği için endişelenecek çok şeyi varmış gibi.

Kızıyla olan mesele yüzünden endişeli olabilir. Ne kadar pişman.
Bu mesele halletildikten sonra, Kötülük Tanrısı ile olan mesele sizi bekliyor olacak. Pes etme!!

Bitkinlik ve endişeden düşmesinden endişelendim.

“Görüyorum ki kararını vermişsin … Hadi bu sorunu şimdiden çözelim.”

Kral Rusona bize doğru söylediği anda, kahraman öne çıkıyor. İfadesi güven dolu ve kazanacağına dair en ufak bir şüphesi bile yok. Ayrıca kahramana karşı kaybetmeyi de planlamıyorum.

Kahraman çoktan öne çıktı, bu yüzden Navirio’ya ve diğer herkese bir göz atıp başını salladım ve hemen ardından kızlara gönül rahatlığı sağlamak için bir gülümseme verdim. Meru’yu Haosui’ye veriyorum ve aynı zamanda ileri adım atıyorum.

İleri adım attığımda, diğer taraf “bu kim?” Diye soruyormuş gibi surat atmaya başlıyor ve sadece Aria bir inançsızlık ifadesi veriyor. Sanırım bu çok açık, Aria gücümün farkında değil. Zaten benimle hiçbir ilgisi yok, bu yüzden umrumda değil.

Kahramana öyle bakıyorum ve kahraman, rahatlıkla kazanacağını düşünüyormuş gibi bir gülümseme veriyor.

“Senin Aria’nın çocukluk arkadaşı olduğuna ve Prenses Eris’i kaçıran kişinin olduğuna inanıyorum …”

Var mı? Yanlış anlama zaten çözülmedi mi? Neden Prenses Eris’in kaçırıcısı oldum?

“Aman Tanrım… Senin yüzünden, Aria ve benim evlenmemizin bu kadar uzun sürdüğünün farkında mısın ?! Ve hatta bir suç işlemişsin … Ama aynı zamanda senin yanında Aria’nın arkadaşı Prensesler Naminissa ve Narelina da var, onlarla olan dostluğu mahvoldu !! ”

Benim de suçum mu yapmayı planlıyorsun?
Üstelik burada toplanan herkesin duyduğunu yüksek bir sesle söylüyorsun… Beni kötü adam yapmaya mı çalışıyorsun?

“Varoluşunuzun çevrenizdeki herkesi rahatsız ettiğini şimdiden anlayın !! Bu büyük bir şans, seni buraya gömeceğim !! Endişelenme!! Prensesler Naminissa ve Narelina’nın gözlerini açacağım !! ”

Ahh, anladım. Bu adam o tip. İnsanların sözlerini duymayan tip.
Bencilce kendi adaletini oluşturur ve bu şekilde ayaklar altına girerek bencil adaletini savurur. Çevresindekilere sorun çıkaran bu adam değil mi? Sanırım kahramanlar böyledir.

Kendi bencil adaletlerine inanırlar ve sonuna kadar böyle devam ederler. Ve güçleri olduğu için çevreleri sadece dillerini tutmalıdır ve bu da onları haklı olduklarına inandırır …

Ve bu davranışın etraftaki insanlara bağlı olup olmadığına karar vermek için, o anda farklı bir fikir verebilecek kimse yok. Ve bunun gibi, haklı olduklarını düşünerek gittikçe daha fazla parlıyorlar… Ve bu, Aria’nın o ışığa ilgi duyan insanlar arasında olduğu anlamına mı geliyor?

Daha doğrusu, fark etmedi mi?
Karılarım bu adamın sözlerine gittikçe daha fazla öfkeleniyor. Yüzleri o kadar ürkütücü ki, her an önünüze çıkabilirler. Onları kızdırırsan korkuturlar, biliyor musun?

Ama bu utanç verici çünkü benim rolüm bu. Uyanması gereken senin tarafın. Kızlara dokunmaya çalışırsan, kendimi sınırlayamam … Seni öldürmek kötü olsa da, seni her zaman utandırabilirim.

“Dinliyor musun?! İyi dinleyin…”

Onu durduracak kimse olmadığı için Kahramanın (lol) rantı devam ediyor. Iscoa tarafındaki insanlar dinliyor. Bunlar, ülkelerinin kahramanının sözleri. Ve Kahraman Partisinin üyeleri arasında, Aria biraz telaşlanmış, Erkek Savaşçı eğlenerek gülümsüyor ve Büyücü Kız başını salladı.

Öte yandan, Motampe tarafında: Kızlar, Meru ile oynadıkları için Kahramanın sözlerini dinlemeyi bırakmış görünüyorlar. Navirio ve Prenses Eris onlara güzelce bakıyor, Givirio-otousan ve Mirelina-okaasan kim bilir nereden hazırladığı bir sofra takımı ile Freud’un demlediği siyah çayı kayıtsız bir şekilde içiyor.

Çok rahat değil misin?

Ben de aynıyım çünkü onu zaten görmezden gelmeye başlamıştım … Şu anda onu nasıl utandıracağımı düşünüyordum.

Ahh… Şimdiden başlayamaz mısın…?
Acıkıyorum …
Sonunda Iscoa’ya döndüm ama henüz ailemle tanışmadım …
Annemin yemeklerini yemek gibi hissediyorum …

“… Anlıyor musun!?”
“Eh?”

Üzgünüm seni dinlemiyordum.

Sonunda onu dinlemediğimi anladı mı? Çünkü ifadesi öfkeyle dolu. Maa! Yüzün çok kırmızı. Bir süredir konuşuyorsun. İçecek bir şeyler ister misin? Boğazın kurumadı mı?

“Hakem!!”

Kahramanın sözlerine tepki gösteren Iscoa tarafındaki kıdemli uşak aramıza geldi. Ah, sıkı çalışman için teşekkürler. Eminim ki bu tür şeyler yapmak zorunda olmak senin için zor.

“* Öksürük * … Sonra …”

Emekli uşak, bunu söylerken aynı zamanda hazır olduğumuzu teyit etmek için bize bakıyor.

Evet, evet, ne zaman istersen.

“Başla!!”

Kahramanın ne kadar güçlü olduğunu görelim.