Sono Mono, Nochi Ni… - Bölüm197

Çevirmen: ?? Düzenleyen: ??
Çoluk Çocuk

Aynı anda kıdemli uşak başlama işaretini verir, Kahraman muhteşem süslü bir kınından bir kılıcı çıkarır. Kılıç aynı zamanda kınını kaybetmeyecek şekilde muhteşem bir şekilde süslenmiştir ve bıçaktan soluk mavi bir ışık parlar.

Bu Kutsal Kılıç mı?
Kahraman, Kutsal Kılıçla bana saldırıyor.

… Bok !!

Hemen o kılıçtan kaçıp geriye çekiliyorum.
Kahraman bir sallandıktan sonra tekrar duruşa geçer ve sırıtıyor.

“Fu! Beklediğim gibi, bu kılıç kötülüğe karşı etkilidir. Bu Kutsal Kılıçla seni parçalara ayıracağım !! ”

… Bu tehlikeliydi. Bu bir baş belası oldu … O Kutsal Kılıç … O Kutsal Kılıçla kesilmeme izin veremem …

Tabii ki ben kötü bir insan değilim, bu yüzden Kahramanın dediği gibi bende herhangi bir etkisi olmayacak. Ama yine de… ne sıkıntı. Yani, o Kutsal Kılıç …

Bu dünyadaki tek kişi değil mi?

Başka bir deyişle, ne olursa olsun o Kutsal Kılıcı yok etmekten kaçınmalıyım. Bunu Kahraman (lol) için yapmadığımdan değil, ama bu dünyanın insanları için onlara bu kılıcı bırakmam gerekiyor. Ve bu Kutsal Kılıcın vücuduma dokunmasından kaçınmam gerektiği söyleniyor.

Çünkü, bu Kutsal Kılıcı aşan bir İlahi Kılıcın üzerimde çizik bırakıp bırakmayacağını bilmiyorum …

Daha doğrusu, bir an için bana dokunarak kırılmayacak mı? Öyleyse bir baş belasının yanı sıra, bu duruma nasıl…?

Ahh ne can sıkıcı …

“HAHAHA !! Bu ne?! Sadece koşabilir misin ?! ”

Kutsal Kılıç’tan çok uzak durduğum için Kahraman kendini beğenmiş ve beni kesmeye başladı. Değilim!! Geleceği düşünüyorum ve Kutsal Kılıç tarafından dokunulmaktan kaçınıyorum !!

Daha doğrusu, Kahramanın hareketleri sıkıcı …
Eh? Hareketleri, gerçekten bir kahraman olup olmadığını merak etmenizi sağlar.
Demek istediğim, kahraman budur, değil mi? Dünyayı kurtaran, değil mi?
Eh? Eeh? Bu kadar zayıf mıydı?
En büyük figür gücüne sahip olan karım Haosui’ye mum bile tutamıyor, biliyor musun?
Hatta aralarında en düşük statüye sahip olan Tata’dan daha düşük statüde olabilir.
Tata bıçağıyla kazanabilir …
Ahh, henüz hepsini vermiyor mu?
Gizli bir gücü var mı?
Uyuyan gücünü uyandıracak mı?

Bu daha da az olası görünüyordu.
Bundan çok uzak, şu anda omuzlarını fazlasıyla kaldırıyor.
Büyüklük havası giyip yıldızın kılıcını böyle salladığı için alacağın şey buydu çünkü ben kaçmaya saplanıp kaldım, biliyor musun?
Daha doğrusu bu kadar nefesini kaybetmek …
İblis Lord’u yendikten sonra eğitimi bırakmış olabilir misiniz?
Şimdi düşünüyorum da, bir sürü karınız var.
Ellerin onlarla dolu muydu?

Ama bu utanç verici. Düşünecek zaman yok, bu yüzden merhamet etmeyeceğim.

“Piç!! Kaçmaktan başka bir şey yapamaz mısın ?! Benimle adil ve dürüst dövüşün !! ”

Adil ve dürüst … Bu tür insanlar bunu çok söyleme eğilimindedir, bu tuhaf değil mi? Demek istediğim, herkesin savaşma tarzı vardır, bu yüzden adil ve dürüst savaşmak herkese bağlıdır, değil mi? Yine de, bir şey sizin için adil ve doğru olmadığında, her zaman bu kelimeleri söylüyorsunuz… Neden bu?

Şimdilik, ilk önce bir Kutsal Kılıç’ı görkemli bir şekilde çizmenin ve sıradan olduğunu düşündüğünüz bir kişiye saldırmanın adil ve doğru olmadığını söylemek istiyorum.

… Ah! Ben sadece güzel bir şey düşündüm. Kahraman gerçekten bir kahramansa, o zaman herhangi bir sorun çıkmaz.

Bana rafine edilmeden sallanan kahramanın bileğine nişan alıyorum.

“Tei !!”

Tipik bir kelime ile ona bir pirzola veriyorum ve Kahraman acıdan dolayı Kutsal Kılıcı düşürüyor. Hemen Kutsal Kılıcı alıp büyük bir güçle yere saplıyorum. Bunu onayladıktan sonra birkaç adım uzaklaşıyorum.
Kahraman bana acıdan bakmaya başladığında, Kutsal Kılıç çoktan yere sıkışmış durumda ve sadece tutamağı dışarı çıkıyor.

“Seni p * ç!! Ne yapıyorsun?! O kılıcın ne olduğunun farkında mısınız !? ”

Kahraman öfkeyle dolu ama kendimi rahatlamış hissediyorum. Daha doğrusu, bu Kutsal Kılıç, değil mi? Ona yakın bir silah mı? Bu bizim Tata’mızın bıçağı olurdu. Bunun dışında daha fazla değer göremiyorum.

Kahraman sürünerek Kutsal Kılıca yaklaşır, sapı tutar ve tüm gücüyle çeker ama Kutsal Kılıç kıpırdamaz.

AHAHAHA !! Görünüşe göre onu çıkaramazsın !! Yani bu, Kahraman olmadığın anlamına gelir !!

Bir kötü adamın söyleyeceği bir şey söylemeyi denedim.

“Fugigigi …”

Kahraman kırmızı bir yüzle onu yerden çekmeye çalışır ama oradan hareket etme belirtisi göstermez. Daha doğrusu, Kutsal Kılıç olmadan savaşamaz mısın? Bana eli boş gelin.

Kahramanı izlemekten görüşümü yükseltiyorum ve Iscoa Tarafındaki insanların şaşkına döndüğünü fark ediyorum. Bu beklenen bir şey. Kahramanlarının kaybedeceğini asla düşünmediler. Aria’nın ağzı açıktı ve inanamayacağı bir ifadesi vardı. Emekli uşak, gözü kara bir ifadeye sahiptir. O bir uşak.

Motampe tarafında kızlar kahramanın komik davranışını görerek canlandırıcı bir gülümseme veriyor, Navirio sanki gülmekten alıkoyuyormuş gibi alaycı bir gülümseme veriyor, Prenses Eris ve Givirio-otousan yüksek sesle gülüyor.
Mirelina-okaasan ve Freud her zaman olduğu gibi soğukkanlı.

Bu kadarını doğruladıktan sonra, görüşümü Kahramana geri verdim ve hala kılıç yere saplanmış halde savaştığını görüyorum. Sadece pes et, bu sadece kahraman olmadığın anlamına gelir.

Şimdiden bitirelim …

Nefes alıyorum ve Kahramanın gözünün önünde anlık bir hareketle, onu yanlışlıkla öldürmemek için yeterli güce sahip bir tekme atıp uçuruyorum, havada kalan Kahramanı yakalıyorum ve Elimle bir bıçak şekline getirerek Kahramanın tüm ekipmanını kestim.
Yeterince kestikten sonra, onu yere doğru yumruklamak için dönüyorum.

Baaaaaang !!

Zemine çarpmanın oluşturduğu toz temizlendiğinde, bir kişinin alt gövdesinin yerden filizlendiği ve o alt bedenin içinde doğum kıyafeti dışında bir şey olmadığı görülüyor … Tabii ki Iscoa tarafına bakıyor. Kızlara pis bir şey gösteremem.

Ve sonra havadan düşen kestiğim mantonun pürüzünü saklarım …

Bunun yerine, bu görünüm daha trajik görünüyor.

“Kazanan, Mabondo Ailesi.”

Kıdemli uşak havalı, elini bizim tarafımıza kaldırırken söylüyor. Bir uşaktan beklendiği gibi … Bir yerlerden gelen sahte bir uşak gibisi yoktur.

Haa… Kendimi çok daha iyi hissediyorum.

Kendimi biraz memnun hissediyorum ve beni bekleyen kızların yanına dönüyorum.