Sono Mono, Nochi Ni… - Bölüm199

Çevirmen: ?? Düzenleyen: ??
Her Şeyin Bu Kadar Hızlı Olması Seni Şaşırttı, Değil Mi?

“” Gerçekten üzgünüz !! Kagane ne kadar sevimli ve dahi olursa olsun, seni görmezden gelmemiz için Wazu, en büyük utancımız !! Bize vur!! Gel bize vur !! Bizi sadece bununla affedebileceğinizi sanmıyoruz, ancak en azından bunu yapmazsanız, kendimizi affedemeyiz !! Gel o zaman!! Gel!!””

Halkın mahallesindeki tek bir evde.

Kagane ile yaşadığımız evin kapısını açıp “Döndüm !! Uzun zamandır evden uzak kaldığım için üzgünüm ”dedi, ailem ağlayarak bana sarılırken koşarak geldi, diye bağırdılar.

Gerçekten onlara ne yaptın Kagane…?

Daha doğrusu, sana vurmamı söylüyorsun ama bunu gerçekten yapamam. Ailemden gerçekten nefret etmiyorum, bunun yerine evden kaçtığım için özür dilemesi gereken kişi benmişim gibi hissediyorum. Ayrıca, sana şu an olduğum gibi vurursam … seni öldürebilirim. Uzak gökyüzünde bir yıldız olacaksın.

Hadi, Onii-chan’ı rahatsız ediyorsun.

Kagane, bana sarılıp hareket etmeme engel olan ebeveynlerime sesleniyor. Ve bunu yaptığı anlar, ailem hemen benden uzaklaşıyor ve dogeza yapıyor.

“” Gerçekten üzgünüz !! ”

Sadece ebeveynlerimin onları hatırladığımdan ne kadar farklı olduğuna bakmaktan şaşıyorum …

Kagane onlara ne yaptı bilmiyorum ama sormasam daha iyi olabilir… Sormadan biraz korkuyorum ve bana söyleyeceğini sanmıyorum…

Ebeveynlerimin dogeza’da kalmasına izin verirsem, bu bir skandala neden olur, bu yüzden onları ayağa kaldırırım ve kızlarla birlikte eve gireriz.
Ebeveynlerimi oturma odasında dinlendiriyorum ve sakinleşmeleri için Freud tarafından demlenmiş biraz siyah çay içmelerine izin veriyorum.
Bu arada, uzun yıllardır gitmediğim odama döndüm.
Odam hala kaçtığım zamanki gibiydi. Periyodik olarak temizlendiğinden toz lekesi kalmadı ve yatağım güneş gibi koktuğu için düzenli olarak havalandırılıyor gibi görünüyor. Bunu yapanlar kesinlikle benim ailem. Onlara daha sonra kesinlikle teşekkür edeceğim. Odamı kontrol etmeyi ve çoktan sakinleşmiş olabileceklerini düşünmeyi bitirdim, oturma odasına döndüm.

Oturma odasına döndüğümde, ailem kompostunu çoktan geri kazanıyor.
Ebeveynlerimin her zamanki hallerine dönmeleri beni rahatlattı.

“Öyleyse söyle bana Wazu, Kagane ile buluşmanı anlıyorum, peki ya diğer hanımlar?”
“Bütün bu güzel bayanlar … Oğlumuzu kurtaran maceracılar mısınız?”

Bir kıkırdama kayıyor ve sanki ailemle röportaj yapıyormuş gibi oturan kızların arkasına geçiyorum.

“Buradaki herkes benim karım.”

Kızlar benim sözlerimden gergin ifadeler alıyorlar ama aileme baktığımda… Ağızları açık.

Eh? Merhaba? Uyanık mısın? Yalan değil, biliyor musun? Bu doğru.

“Tanıştığımıza memnun oldum !! Benim adım Sarona… Ben bir elfim !! ”
Benim adım Tata. Umarım bundan sonra iyi anlaşabiliriz. ”
Benim adım Naminissa Mabondo. Ben senin gözetimindeyim. ”
Ben Narelina Mabondo’yum. Biraz sakarım ama senin sorumluluğundayım. ”
“… Haosui.”
“Ben Onii-chan’ın küçük kız kardeşiyim, Kagane !!”
Ben Maorin’im. Bana Mao demekten çekinmeyin lütfen. ”

Herkes koltuklarından kalktı ve tek tek kendilerini tanıttı.
Ailem hala ağzı açık.
Bu çok ani, inanmıyorlar mı?
Ne yapacağım konusunda sıkıntı yaşarken, ailem tekrar konuşmaya başladı ve çekingen bir şekilde sordu.

“… T-Sormak istediğim bir şey var… Mabondo derken… Doğunun Büyük Ülkesini mi kastediyorsun…?”
“Evet. Ama biz zaten ülkemizi terk ettik, bu yüzden sadece sıradan insanlarız. ”

Naminissa ebeveynlerimin sorusuna böyle cevap veriyor ve ben de onun cevabına aniden bir soru soruyorum.

“Eh? Ama Navirio, bağlantıları açısından konuşan Prenses Eris ile evlendiğinde, yine kraliyet ailesi olacaksın, değil mi? ”
“… Ona gelecek.”
“… Evet, olacak.”

Sözlerime göre, Naminissa ve Narelina düşüncelere daldı.

“Bu Navirio kişisi kim?”

Ailem bize bunu soruyor, ben de cevaplayayım. Yeni oğlunuz bu ülkenin Kralı olacak !! … Muhtemelen.

“Mh? Ahh, o Naminissa ve Narelina’nın ağabeyi. Navirio yakında bu ülkenin prensesi Prenses Eris ile evlenecek. Yani sonunda bu ikisi bir kez daha kral olacak … Öyle mi? Böyle olursa ikinizle evlendiğimde ben de kraliyet ailesine katılacağım, değil mi? ”

Uhhm… Bu durum benim için zor olacak.
Eğer yapabilirsem buna bağlanmak istemiyorum …
Mh? Bu düşünce tarzı Givirio-otousan’ınkine oldukça benziyor, değil mi?
Bir dahaki görüşmemizde ona bunu soracağım.

Görünüşe göre ailem donmuş gibi göründükleri için aynı anda pek çok bilgi almışlar. Aniden onlara kraliyet ailesinden biri olacağımı söylemek onları şaşırtacak. Ama bunu söylersek, Mao aynı zamanda kraliyet ailesidir. Demek istediğim, babası Canavarlar ülkesinin küçük erkek kardeşidir. Ama şimdi söylesem bile bizi duymayacaklar… Bunu sonraya bırakalım.

Daha sonra, ailemi düşünerek, herkes Mabondo ailesiyle ilgili konuyu geri çekti. Büyük bir parti olduğumuz için, normal bir evde kalamayız. İşte bu yüzden onlara iyi olduğumu ve kızlarla evleneceğimi ve bununla işimizin bittiğini söylemeye geldim.

Hepimiz girişte tekrar toplandık ve ailem bizi uğurlamak için bizimle geldiler.

Tekrar geleceğim.
Evet, burası her zaman senin evin olacak. Ne zaman istersen geri gel. Bu kadar çok eşin olmasına şaşırdım ama iyi olmana içtenlikle sevindim. ”
“Aynı anda o kadar çok eşle geldin ki … Bir kayınvalide olarak, ne yapmalıyım bilmiyorum …”

Tou-san, ben de sizinle tanıştığıma sevindim.
Kaa-san, kayınvalide olsan bile, kendini zorlamana gerek yok.

Anne babamı iki elimle kucaklıyorum ve onlara gülümsüyorum.
Ailem de bana gülümsüyor.

Daha sonra ailem tarafından gönderildikten sonra kale kasabasını terk edip Liman Şehri Motanpe’ye doğru yola çıkıyoruz.